دفتر هماهنگ کننده کمک‌های بشردوستانه در افغانستان (اوچا) می‌گوید که با وضع محدودیت‌های سخت‌گیرانه از سوی طالبان بر زنان، این کشور در حال حاضر از بدترین و سخت‌ترین مکان‌های جهان برای کامندان زن نهادهای بشردوستانه است.
رخشانه: دفتر هماهنگ کننده کمک‌های بشردوستانه امروز (چهارشنبه، ۲۵ عقرب) با نشر گزارشی توضیح داده که از زمان تسلط طالبان بر افغانستان، چگونه مشارکت زنان برای فعالیت‌های بشردوستانه تغییر کرده است.
درحالی که طالبان با گذشت هر روز محدودیت‌های تازه‌ای بر حقوق زنان و دختران در کشور وضع می‌کنند، زنان کارمند در نهادهای بشردوستانه نیز از این امر مستثنا نیستند.
این نهاد گفته که توانایی زنان برای مشارکت ایمن، معنادار و جامع در فعالیت‌های بشردوستانه طی ۱۲ ماه گذشته حتی چالش برانگیزتر شده است.
اوچا گفته که در میان مجموعه فزاینده‌ای از محدودیت‌ها که زنان را از حقوق و آزادی‌های اولیه‌شان محروم می‌کند، کارمندان زن نهادهای بشردوستان روزانه از لحظه‌ای که خانه خود را ترک می‌کنند تا زمانی‌که باز می‌گردند، با ارعاب و بد رفتاری از سوی نیروهای طالبان مواجه می‌شوند.
این نهاد در گزارش خود گفته که نیروهای طالبان محیط نامطمئن و ناامن را برای زنان در هنگام سفر به ویژه در ایست بازرسی‌ها ایجاد می‌کنند.
گزارش افزوده که کارمندان زن نهادهای بشردوستانه مورد آزار کلامی، رفتار تهدید‌آمیز طالبان در ایست بازرسی‌ها از جمله برای زنان متاهل استفاده می‌کنند و گاهی اوقات به خشونت فزیکی نیز ادامه می‌دهند.
این نهاد با ابراز نگرانی شدید از محدودیت‌های وضع شده بر زنان گفته که این وضعیت گسترده است و زنان را در تمام گوشه و کنار کشور تحت تاثیر قرار داده و احتمال استخدام آنها در نهادهای بشردوستانه را کاهش می‌دهد.
اوچا هشدار داده که با ادامه این وضعیت، این خطر نیز وجود دارد که فعالیت‌های بشردوستانه برای زنان کشور سخت‌تر می‌شود و عواقب بالقوه‌ی ویرانگر برای آنان در پی خواهد داشت.
گزارش گفته که ولایات نورستان، بادغیس و کندز به عنوان شاخص بدترین و ولایات بامیان، هرات، جوزجان و سمنگان به عنوان شاخص بهترین دست‌رسی زنان نهادهای بشردوستانه شناسایی شده‌اند.
گزارش مشکل «محرم»، «اجرای ناهماهنگ فرامین» و «حجاب اجباری» را از بزرگترین عواملی که بر فعالیت‌های زنان بشردوستانه تاثیر منفی می‌گذارند یاد کرده است.
این نهاد تاکید می‌کند که طالبان باید به حقوق زنان احترام بگذارند و از اقداماتی که آنان، به ویژه کارمندان زن نهادهای بشردوستانه را به خطر بیاندازد، محدود و یا تضعیف کند، به‌صورت جدی خودداری کند.
