روایت من از خشونت؛ الهه برای دیده‌نشدن صورت زیبایش مجبور شد روبند بپوشد
حالا از آن شش نفر، تعدادی در داخل افغانستان و شماری هم مثل من مجبور به ترک وطن شدیم. من...
بیشتر بخوانید
روایت
روایت من از خشونت؛ طالبان نان، آزادی و وطنم را گرفتند
از نظر من، استخدام دختران در کافه، تابوشکنی بزرگی بود که من کردم. زیرا کارکردن دختران درکافه و رستورانت از...
بیشتر بخوانید
روایت من از خشونت؛ «به یک مرد چهار زن روا است»
رحیمه دلش راضی به این نبود که امباق دوم داشته باشد. اما از ترس مولانا و یا به قول خودش...
بیشتر بخوانید
روایت من از خشونت؛ خشونت علیه زنان دیگر فردی نیست، جمعی است
وضعیتی که من با آمدن طالبان تجربه کردم، دردناک، ناامید کننده و تلخ است. حتا یاد آوری آن برایم آزاردهنده...
بیشتر بخوانید
روایت من از خشونت؛ در آرزوی برگشت به مستطیل سبز و رینگ مسابقه
15 ماه است که دور از مستطیل سبز و رینگ مسابقه‌ی بوکس خانه‌نشین هستم. فکر می‌کنم این حق دختری نیست...
بیشتر بخوانید
روایت من از خشونت؛ «زیر لگدهای شان به هزاره بودنم فکر می‌کردم»
از دانشگاه که بیرون شدم همه بدنم در حالت بی‌حسی بود و هنوز نمی‌دانستم آیا افگار شدم یا نه؟ به...
بیشتر بخوانید
روایت من از خشونت؛ از خیابان‌های شهر تا شکنجه‌گاه‌های زندان
ما با شعار «زن، کار و آزادی » مبارزه می‌کنیم، نه با تعویض واژه «زن» به نان! شعار «نان، کار،...
بیشتر بخوانید
چشمه‌ی اشک انیس‌گل در فراق سمیرا از گریه خشکیده است
نزدیک به دو ماه از انفجار مرگ‌بار آموزشگاه کاج گذشته است. اما اتاق سمیرا هنوز دست نخورده مانده است. مادرش...
بیشتر بخوانید
بصیره فطرت: «اگر چند دقیقه دیگر کسی به کمکم نمی‌آمد، سکته کرده بودم»
لحظات اول انفجار هرقدر فریاد می‌زند کسی صدایش را نمی‌شنود. با از دست دادن خون زیاد، دیگر حتا رمقی به...
در آخرین خداحافظی، قدرت‌الله به خواهر و نامزدش دو سیب سرخ داد
«مردم چهار طرف جمع شده می‌گویند که خواهرت است. گفتم مچم شباهت داره ولی نیست. مرمی در سرش خورده بود....
بیشتر بخوانید