این سالگرد غم‌انگیزی است که امروز به یاد داریم. سال گذشته این روزی بود که بار دیگر آزادی‌های تان ناپدید گردید. حقوق شما برای آزادانه زندگی کردن، یادگیری، داشتن همت بلند، کار کردن، لباس پوشیدن و رفتن به جایی که می‌خواهید، و با هرکسی که می‌خواهید باشید، از دست رفته است.

خواهران عزیز افغان، تاریخ به شما لطف نکرده است. شما در گذشته قهرمانان کمی داشته‌اید و بیشتر آن‌ها با ازدواج با مرد مناسب در زندگی موفق بوده‌اند. نورجهان کارهای خوبی انجام داد؛ اما از مزایای یک شوهر قدرتمند برخوردار بود.

 همچنین متاسفم که شما همبستگی بیشتری از سوی گروه‌های حقوق زنان در سراسر جهان، به ویژه در ایالات متحده و سایر نقاط غرب دریافت نکرده‌اید. جهان به راحتی افغانستان را به حال خودش واگذار کرد.  

با روز شماری ایجاد محدودیت بر زنان، دیده می‌شود که بیشترین قیودات در یک ماه بعد از افتادن کابل به دست طالبان، اعمال شده است. محدودیت‌هایی که به شکل تدریجی وضع گردیده و تا آستانه‌ی یک سالگی حکومت خودخوانده طالبان دوام داشته، زنان را از حق تحصیل، کار و سفر منع کرده‌ است.