روزی که معصومه به‌عنوان ولسوال یکه‌ولنگ نمبر ۲ در ولایت بامیان راهی دفتر کاری‌اش شد، خلاف انتظارش تجمع زیادی از مردان را در اطرافش شاهد بود. مردانی که ممکن است بارها او را به چشم یک انسان ضعیف و ناتوان دیده‌اند و گاهی به عمد حضورش را در جامعه پدرسالار به عنوان یک زن انکار و نادیده می‌گرفتند. مردم ولسوالی یکه‌ولنگ نمبر ۲ گروه گروه به استقبال او می‌آمدند و از برنامه‌های او برای ولسوالی تقدیر و حضورش را به عنوان ولسوال ستایش می‌کردند.
صداقت و پشتکار خانم بخشی برای ولسوالی یکه‌ولنگ نمبر۲، مردم را به وجد آورده و آنان آمدن او را روزنه‌ی امید و پیشرفت می‌خوانند.
عادله(نام مستعار) یکی از زنان ولسوالی یکه‌ولنگ نمبر دو به لهجه‌ی محلی خودش می‌گوید که حالا کار و مشکلات ما زنان هم دیده خواهد شد؛ چون او یک زن است و ما را می‌فهمد.
معصومه بخشی زمانی که به ایران مهاجر شد کودکی بود که در جنگ متولد شده بود. کودکی که از نعمت خیلی چیزها محروم بود. او در دنیای مهاجرت نیز طعم محرومیت را چشید؛ اما دست از آموزش برداشت. با آن که به گفته خودش تحصیل در دنیای مهاجرت نقش نداشت. تنها نان بود که باید برایش تلاش می‌کردند. معصومه تا درجه ماستری در رشته حقوق در کشور ایران می‌خواند و در سال ۱۳۹۵ برای خدمت به افغانستان بر می‌گردد.
خانم بخشی در مدت چهار سال در بخش‌های مختلف در ولایت‌های کابل و بامیان کار کرده است.
او مدتی در دانشگاه‌های خصوصی شهر کابل مصروف تدریس بوده و بعد از آن که در بامیان زادگاهش به عنوان یکی از کادر‌های علمی دانشگاه خصوصی بامیکا برگشت. خانم بخشی چند مدتی را در کمیسیون حقوق بشر دفتر ساحوی آن در بامیان نیز اجرای وظیفه کرد. در سال ۱۳۹۸ به‌حیث آموزگار ولایتی کمیسیون انتخابات بامیان اجرای وظیفه کرده و بعد از آن مدتی به حیث آمر انسجام بررسی و نظارت از احزاب سیاسی و انجمن‌های اجتماعی در ریاست عدلیه بامیان کار کرد.
معصومه بخشی به تاریخ ۲۵دلو سال ۱۳۹۹ به‌حیث ولسوال، ولسوالی یکه‌ولنگ نمبر ۲ تعیین گردید. او به رسانه ی رخشانه گفت:« من عضویت هیچ حزب سیاسی را ندارم و زمانی که به‌حیث ولسوال معرفی شدم که مردم قبلا حمایت‌شان را طی یک نظرسنجی که از سوی حکومت محلی صورت گرفته بود از من اعلان کردند».
خانم بخشی از برنامه‌هایش برای ولسوالی می‌گوید، از این که چه آرزوها و ایده‌ها برای پیشرفت این ولسوالی دارد. او می‌خواهد در بخش توانمندسازی اقتصادی مردم ولسوالی یکه‌ولنگ نمبر ۲ کار کند و زمینه کارآفرینی را برای مردم آن ولسوالی فراهم سازد. همچنان یکی از مشکلات در این ولسوالی نبود شفاخانه است که او می‌خواهد در بخش صحت خصوصا ساخت شفاخانه آن ولسوالی کار نماید.
او می‌گویدـ:« طرح ساخت شفاخانه را به مرکز فرستادم، منتظر هستم که از سوی مقامات این طرح تصویب گردد».
یکی دیگر از مشکلات تشکیلات اداری است که این ولسوالی لازم دارد؛ اما هنوز ایجاد بست نگردیده است که خانم بخشی حل این مسائل را از اولویت‌کاری خویش برمی‌شمارد. زیرا تشکیل اداری ولسوالی یکه ولنگ نمبر۲ جدیدا از سوی حکومت تایید شده است.
خانم بخشی در حالی مسئولیت یک واحد محلی را به عهده می‌گیرد که حضور زنان در سطح رهبری ادارات دولتی هنوز هم یکی از بحث‌های مهم است. حکومت افغانستان براساس تعهدات بین المللی خود هنوز نتوانسته سهم ۳۰ درصدی زنان را در سطح رهبری به آنان واگذار نماید. قبل از این حضور زنان در ولایات در سطح رهبری بسیار پایین بود. تازگی براساس برنامه جدید حکومت قرار است معاونین هر ولایت زنان باشند. هرچند تلاش‌های حکومت در راستای افزایش حضور زنان در سطح رهبری، اقدام نیکوست اما این بسنده نیست.
