شماری از زنان مهاجر افغانستانی در اسلام‌آباد، پایتخت پاکستان طی یک گردهمایی اعتراضی خواستار لغو نشست دوحه شدند.
رخشانه: این زنان حوالی ساعت ۱۱:۰۰ صبح امروز(یک‌شنبه، ۱۰ ثور) در شهر اسلام‌آباد پاکستان، در اعتراض به اظهارات امینه محمد، معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در مورد نشست دوحه و موضوع به رسمیت‌شناختن طالبان تجمع کردند.
طاهره ناصری، یکی از اشتراک کنندگان این تجمع اعتراضی به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید: «نشستی‌که پشت دروازه‌های بسته برگزار شده و در آن در مورد سرنوشت ۴۰ میلیون انسان، به‌ویژه زنان و دختران افغانستانی تصمیم گرفته می‌شود به هیچ عنوان قابل قبول نیست.»
خانم ناصری می‌گوید که زنان و دختران در افغانستان تحت حاکمیت طالبان از تمامی حق و حقوق خود محروم هستند؛ اما سازمان ملل با نادیده‌گرفتن این مورد، موضع بسیار وحشتناکی را در برخورد با طالبان در پیش گرفته است.
ناصری با مطرح کردن این پرسش که چرا نمایندگان جریان‌های ضد طالبانی، به‌ویژه زنان و دختران افغانستان در این نشست دعوت نشده، می گوید که ما این نشست را تحریم می‌کنیم و از سازمان ملل متحد می‌خواهیم که به‌خاطر احترام به حقوق بشر و حقوق زنان این نشست را لغو کند و در مقابل، از زنان و دختران محروم افغانستان تا رسیدن به حقوق‌شان حمایت کند.
به گفته‌ی ناصری، زنان افغانستان بیست ماه است که در«تاریکی محض» به سر می‌برند و طی این مدت، هر کسی از میان آن‌ها صدا بلند کرده، شکنجه، بازداشت و زندانی شده و حتا به قتل رسیده است.
او تاکید می‌کند که سازمان ملل متحد این محرومیت و شکنجه‌ی ما(زنان و دختران) را نادیده نگیرد؛ چرا که ما به‌خاطر حقوق ابتدایی و انسانی خود مبارزه می‌کنیم.
خانم ناصری می‌افزاید که مبارزات و خواسته‌های ما بر حق است و جامعه‌ی جهانی نباید به یک اعلامیه و یا یک توییت اکتفا کند.
او می‌گوید که امروز در افغانستان تحت حاکمیت طالبان، ۴۰ میلیون انسان در زندان‌های خانگی هستند و«سرنوشت‌شان در دستان یک گروه افراطی تروریست» است.
آن‌ها در اخیر با صدور قطع‌نامه‌ای گفتند: «از اشغال افغانستان توسط گروه جعل و جهل ۶۲۳ روز می‌گذرد و جهان در مقابل این دیو خفته‌ی در کمین انسانیت، مهر سکوت بر لب زده است.»
آن‌ها در قطع‌نامه گفته‌اند که این گروه تروریستی خو‌ن‌خوار که جز ستم بر زنان و کودکان، انتحار، انفجار کشتن، بستن، شلاق زدن و محکمه‌ی صحرایی به هیچ آیینی اعتقاد ندارند، حدود ۴۰ میلیون انسان افغانستانی را به گروگان گرفته‌اند و از زمان تسلط این گروه تروریستی بر سرنوشت مردم افغانستان تا کنون، شرم‌آورترین رویدادها در تاریخ بشریت در جغرافیای افغانستان اتفاق افتاده که به گونه‌ی آشکار نشان‌دهنده‌ی نقض قوانین بین‌المللی می‌باشد.
در بخش دیگری از قطع‌نامه آمده است که به رسمیت‌شناختن طالبان به عنوان یک حکومت مشروع در افغانستان، برابر با مشروعیت بخشیدن به تروریزم و دهشت‌افگنی در سراسر جهان است.
قطع‌نامه‌ی زنان معترض آورده است که مشروعیت بخشیدن به طالبان، مشروعیت بخشیدن به نسل کشی، جنایت علیه بشریت و تبعیض آشکار جنسیتی می‌باشد که در تضاد با قوانین بین‌المللی قراردارد.
زنان معترض در این قطع‌نامه از سازمان ملل متحد خواستند تا از هرنوع بحث در خصوص به رسمیت‌شناختن طالبان، به‌خاطر ارزش‌های انسانی مردم افغانستان جدا خودداری کند.
آن‌ها از تمامی کشورهای عضو سازمان ملل خواستند تا هیات رهبری این سازمان را نسبت به پیامدهای به رسمیت‌شناسی طالبان هشدار داده و برای به رسمیت‌شناسی طالبان رای مثبت ندهند.
آن‌ها همچنان از تمامی نهادهای حقوق بشری ملی و بین‌المللی می‌خواهند تا سازمان ملل را متوجه مسوولیت‌های شان بسازند و در مورد به رسمیت‌شناختن گروه تروریستی طالب اعتراض شان را ابراز کنند.
آن‌ها در ادامه از تمامی جریان‌های سیاسی و نظامی ضد طالبان می‌خواهند تا اختلافات را کنار گذاشته و در یک محور واحد برای آزادی افغانستان تلاش کنند.
