روزی که گروه دوازده نفری دختران نوجوان برای بازی والیبال به سوی سالون کتابخانه نجیبه بهار می‌رفتند، پدران دو دختری که عضویت گروه را داشتند، راه آن‌ها را گرفت و مربی را تهدید کرد که با این کارهای‌شان دختران را« بی‌راه کرده‌اند». در اکثر ولایات افغانستان برای مردم سنتی، بازی‌های مثل والیبال و فوتبال برای دختران از بازی‌های ممنوعه به شمار می‌رود و دختران نباید در این بازی‌ها سهم بگیرند. دختران در دایکندی اما تصمیم گرفتند که به این نوع بازی‌ها برای دختران رسمیت بدهند.
تیم والیبال دختران زیر ۱۸سال تقریبا دو سال می‌شود که توسط کتابخانه«نجیبه بهار» دختری که در یک انفجار با ۱۵ نفر دیگر از کارمندان وزارت معادن و پطرولیم در کابل جان باخت، در شهر نیلی مرکز ولایت دایکندی فعال شده است. در این گروه دوازده تن از دانش‌آموزان مکتب عضویت دارند. آن‌ها به صورت حرفه‌ای توسط دو مربی تمرین می‌بینند.
نرگس رضایی یکی از مربیان این گروه والیبال که به گفته خودش یکی از اولین دختران ورزشکار در ولایت دایکندی است، می‌گوید که او با چالش‌های فراوانی روبرو بوده و تجربه‌های ناخوشایندی که داشته او را وادار کرده تا با این تیم از جان و دل کار کند تا آن‌ها تمام تابوها و بی‌‌باوری‌هایی که نسبت به زنان وجود دارد، بشکنند.
نرگس که به‌طور داوطلبانه این گروه را تمرین می‌دهد، از روزهایی می‌گوید که تازه این گروه ایجاد شده بود و شوق و هیجان دختران نوجوان را می‌دید و جان می‌گرفت. اما این شور و هیجان دختران نوجوان خالی از چالش نبود. او می گوید یکی از روزها که آن‌ها به سوی سالون بازی می‌رفتند، اعضای خانواده دو تن از والیبالیست‌ها دم راه آن‌ها را می‌گیرد و با دشنام‌های جنسیت‌زده و جوک‌های جنسیتی به آن‌ها می‌گویند:«دختران را به والیبال چه؟» و دختران‌شان را به زور از گروه جدا می‌کنند.
ضربه روانی آن اتفاق و تعداد ناکافی بازی‌کنان باعث می‌شود که دختران به مدت اندکی تمرین را متوقف کنند. اما با تلاش و پشت‌کار مسئولان کتابخانه و علاقمندی اعضای گروه به والیبال، دوباره گروه دوازده نفری تشکیل می‌شود و حالا دختران به‌شکل حرفه‌ای هفته دوبار تمرین می‌کنند.
نازنین ۱۵ساله یکی از اعضای گروه والیبال است. او می‌گوید که عضو گروه والیبال مکتب‌شان است و خیلی دوست داشت که والیبال را حرفه‌ای یاد بگیرد و حالا این زمینه برایش فراهم شده است.
در ولایت دایکندی دو گروه والیبال به غیر از گروه کتابخانه نجیبه بهار است؛ اما این‌ها هیچ‌گونه حمایتی از سوی آمریت تربیت بدنی ولایت دایکندی دریافت نمی‌کنند.
ورزش هنوز در ولایت دایکندی سهم مردان دانسته می‌شود و دختران ورزشکار در این ولایت حامیان انگشت شمار دارند. با آن هم مریم حسینی خواهر نجیبه بهار می‌گوید:«یگانه هدف نجیبه بهار مشارکت زنان در عرصه‌های مختلف علمی، ورزشی و پیشرفت آن‌ها بود که باعث گردید ما کتابخانه و گروه والیبال دختران را به یاد‌بود از او تاسیس کنیم تا مردم محروم دایکندی و خصوصا بانوان بتواند برای پیشرفت علمی و ورزشی‌شان از این فرصت که فراهم کردیم استفاده نمایند».
در دوم اسد سال ۱۳۹۶، نجیبه بهار وقتی که می‌خواست به وظیفه برود، در منطقه سرکاریز شهر کابل در یک انفجاری که موتر حامل کارمندان وزارت معادن و پطرولیم را هدف قرار داد، جان باخت. او ماستری خود را از کشور جاپان در بخش تکنالوژی معلوماتی گرفته بود و مدت ۶ ماه می‌شد که از جاپان برگشته و در وزارت معدن اجرای وظیفه می‌کرد.
بعد از شهادت نجیبه بهار خانواده و دوستانش تصمیم گرفتند که برای زنده ماندن نام و آرمان‌های او یک کتابخانه را تاسیس کنند. این کتابخانه در ماه سرطان سال ۱۳۹۸ به کمک دوستان نجیبه بهار و برخی از داوطلبان با بیش از ۱۰هزار جلد کتاب در شهرنیلی ولایت دایکندی ایجاد شد.
