آموزگاران و دانش‌آموزان یک مکتب خصوصی در دشت برچی در غرب کابل، برای ارج‌گذاری به دختران از«روز دختر» تجلیل کردند.
رخشانه: احمدی، مدیر مسوول این مکتب می‌گوید، این برنامه امروز(یک‌شنبه، ۳۱ ثور) با اشتراک صدها دانش‌آموز پسر و دختر و پنهان از چشم طالبان برگزار شده است.
احمدی می‌گوید، دختران دانش‌آموز در افغانستان در شرایطی ناگواری به سر می‌برند و امسال آنان برنامه‌ی ویژه برای حمایت از دختران برگزار کردند.
در برنامه‌ی امروز صدها دانش‌آموز پسر و دختر از صنف اول تا دوازدهم حضور داشتند و با اجرای برنامه‌های تفریحی، سخنرانی و مقاله‌خوانی، دختران دانش‌آموز از آموزگاران شان با اهدای شاخه‌های گل، تقدیر کردند.
از نظر آقای احمدی وضعیت فعلی دختران یک «محرومیت به تمام معنا است» و این به روحیه آن‌ها به شدت آسیب زده است.
به گفته‌ی او، تنها دختران دانش‌آموز از این مساله رنج نمی‌برند؛ بلکه تمامی خانواده‌ها و شهروندان کشور از این مورد متاثیر شده‌اند.
او می‌گوید که تاثیرات ادامه بسته ماندن مکاتب برای دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم، بر روحیه آن‌ها تاثیرات منفی و ناگواری گذاشته و امیدهای آن‌ها را به یاس و ناامیدی تبدیل کرده است.
احمدی توضیح می‌دهد: «این به شدت وحشت‌ناک و غم‌انگیز است که وقتی یک پدر یا یک خانواده پسرش را به مکتب می‌فرستد؛ اما دخترش از آموز و رفتن به مکتب محروم است»
با روی‌کار آمدن طالبان، یکی از اولین اقدامات این گروه بستن مکتب‌های دخترانه بالاتر از صنف ششم بود. پس از آن این گروه پیوسته علیه زنان و دختران محدودیت‌های زیادی از جمله ممنوعیت کار زنان و بستن دانشگاه‌ها به‌روی دختران را وضع کردند.
به گفته‌ی آقای احمدی خانواده‌ها با بزرگ‌تر شدن دختران شان و رفتن آنان به مکتب و آموزش کودکان شان به ویژه دختران شان، خوشحال می‌شوند؛ اما با شرایط کنونی تمامی خانواده‌ها نگران آینده‌ی مبهم دختران خود هستند.
خانم حسنی، یکی از آموزگاران زن در این مکتب در صحبت با خبرنگار رسانه‌ی رخشانه می‌گوید، امروز با وجود تجلیل از روز دختر، دختران دانش‌آموز خوشحال نبودند: «آن‌ها درد محرومیت را با اعماق وجودشان احساس کرده‌اند. این امر تمامی خوشحالی زندگی را از آن‌ها گرفته است. آن‌ها می‌دانند که یک یا دو سال بعد دیگر نمی‌توانند به مکتب بیایند و درس بخوانند و با گذشت هر روز هم‌زمانی که به صنف ششم نزدیک‌تر می‌شوند، غمگین‌تر و ناامیدتر می‌شوند.»
او می‌گوید که ادامه‌ی محرومیت دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب، به شدت ناامید کننده است.
خانم حسنی می‌گوید که دختران پیش از تسلط طالبان بر افغانستان مصروف آموزش و پرورش بودند و هرکدام برای خودشان آرزوها و اهداف بلند بالایی داشتند که می‌خواستند به آن‌ها دست یابند؛ اما با سقوط حکومت پیشین و تسلط دوباره‌ی طالبان بر کشور، اکنون تمامی رویاهای آن‌ها به «خاک سیاه» نشسته است.
حسنی می‌گوید، آن‌ها با تجلیل از «روز دختر» می‌خواهند این پیام را همگانی کنند که دختران تنها نیستند: «هنوز قلب‌هایی است که برای آن‌ها می‌تپد و با تمام وجود برای حقوق آن‌ها تلاش می‌کند.»
در همین حال، زهرا فرهمند، دانش‌آموز صنف دوازدهم این مکتب و گرداننده‌ی این برنامه می‌گوید: «ما از روز دختر درحالی تجلیل می‌کنیم که تمامی دختران کشور، از حقوق انسانی و اولیه‌ی خود محروم اند و حتا حق زندگی در اجتماع را ندارد.»
او گفت: «گاهی سکوت اصالتی دارد که گفتن ندارد. من هیچ‌گاهی در فشار‌های زندگی محزون نشده‌ام. من این فشارها را به هیچ شادی جهان نمی‌دهم. منِ که یقین دارم روزی پروانه‌ی افروزنده‌ی می‌شوم در دنیای تار. می‌گذارم که روزگار هر چه می‌خواهد پیله کند. شاید پیله‌ی روزگارِ را که امروز من تجربه می‌کنم قدرتی باشد که فردا احساس می‌کنم.»
زهرا می‌گوید که اکنون هیچ امیدی برای ادامه‌ی آموزش و تحصیل ندارد. اما تصمیم گرفته که در بورسیه‌ها ثبت نام کند و از این طریق شاید بتواند وارد دانشگاه شده و ادامه‌ی تحصیل بدهد.
زهرا افزود: «این منصفانه نیست، راهی را که من و یک پسر با هم طی کرده باشیم برای آن پسر به سرانجام برسد و من از جامعه محو شوم.»
تجلیل از روز دختر، ریشه‌ی مذهبی دارد و کشورهای افغانستان، ایران و سایر کشورهای که پیروان مذهب شیعه را دارند، از آن تجلیل می‌کنند.
شیعیان هر سال، روز اول ماه ذی‌القعده، مصادف با ولادت فاطمه‌ی معصومه، دختر امام کاظم، امام هفتم شیعیان را به عنوان روز دختر تجلیل می‌کنند.
