سوال‌ها را پراکنده جواب می‌دهد، با ناراحتی میگوید: «هیچ‌هوش به سرم نیست، نمی‌دانم چه می‌گویم. از دست یک زن هیچ چیز ساخته نیست، جز گریه کردن».
بیگم ۵۰ ساله، مادر جعفر جویا است. او میگوید، بعد از زندانی‌شدن فرزندش توسط نیروهای استخبارات طالبان، روز و شب برایش یکی شده است.
بستگان جعفرجویا مدعی‌اند، او روز جمعه در تاریخ سوم حمل سال جاری از دفتر کارش در پل‌خشک، غرب‌کابل، توسط نیروهای استخبارات طالبان بازداشت شده است.
بیگم میگوید، پسرش هیچ‌گناهی مرتکب نشده است.
شام روز سوم سال‌نو، طبق معمول بیگم در انتظار آمدن جعفر، چشم به دروازه دوخته بود. اتفاقی که نیفتاد و بیگم تا به امروز چشم به راه مانده است: «هرچه منتظر جعفر ماندیم او نیامد. کمی دل‌نگران شدم؛ اما بازهم گفتم که شاید جایی مصروف باشد. شام همه افطار کردیم. برای پسر کوچکترم زنگ زیاد می‌آمد، ولی متوجه نشدم؛ وقتی نماز می‌خواندم صدای شوهر و پسرم را شنیدم که می‌گفتند، جعفر را استخبارات برده است».
جعفر ۲۷ ساله که فرزند چهارم خانواده است، در کابل فعالیت مدنی و اجتماعی میکرد. او دانش‌آموخته‌ی ژورنالیزم از دانشگاه بلخ و آموزگار مکتب بود.
مادر جعفر مدعی است که فرزندش را طالبان بازداشت کرده اند؛ اما نهادهای امنیتی طالبان هنوز به درخواست‌های بیگم و شوهرش که فرزندشان در کجا زندانی است، جواب نداده‌اند.
از قول مادرش، فقط دوبار جعفر از زندان با آنها تماس گرفته و کوتاه گفته است که حالش خوب است، اما نگفته کجا زندانی است: «روز دوم عید (عیدفطر) ساعت شش شام بود که به‌شماره‌‌ی پسر بزرگترم از شماره‌ای ناشناس زنگ آمد. وقتی پاسخ دادم، جعفر صحبت میکرد. چند دقیقه‌ی کوتاه باهم احوالپرسی نمودیم. وقتی از محل نگهداری اش پرسیدم فقط گفت جایم امن است نگران نباشید، فرصت ندارم. خداحافظ».
آنها تاکنون حوزه‌های ۱۳ و ۱۸ و چند اداره استخبارات طالبان را برای یافتن جعفر سرزده‌اند، اما کسی پاسخ آنها را نداده است.
بیگم میگوید، طالبان فرزندش و یک همکار او، به نام «سید جواد حسینی» را ساعت سه بعدازظهر روز جمعه، سوم حمل از محل کارش بازداشت کرده‌اند.
طالبان هنوز در مورد بازداشت این فعال مدنی چیزی نگفته‌اند. اما روزنامه هشت صبح از قول منابع خود گفته که سیدجواد حسینی و جعفر جویا در وزارت دفاع طالبان زندانی هستند. آنها در پیوند به قضیه « حسینی مزاری» رییس مرکز فرهنگی تبیان بازداشت شده‌اند.
حسینی مزاری چند ماه پیش ادعا کرده بود که در زمان حکومت پیشین، صدها« فاحشه‌خانه» و « کلیسا» در غرب کابل وجود داشت. ادعایی که واکنش گسترده مردمی را به دنبال داشت و منجر به شکایت دست‌جمعی از حسینی مزاری شد.
هشت صبح گفته بود، سیدجواد حسینی رییس حزب عدالت و توسعه و رییس دفترش جعفرجویا از جمله کسانی بودند که پرونده شکایت علیه حسینی مزاری را پیش می‌بردند.
رییس مرکز فرهنگی تبیان که چهره نزدیک به ایران است، چند روز پیش به دلیل این اظهارات خود از مردم غرب کابل معذرت‌خواهی کرد.
روزنامه هشت صبح از قول منابع خود آورده که وزارت دفاع طالبان این دو را به درخواست «سیدحسن مرتضوی» از فرماندهان سپاه پاسداران ایران بازداشت کرده است.
تا کنون خبرهای زیادی از بازداشت فعالان اجتماعی، مدنی و رسانه‌ای به دست طالبان منتشر شده است. در تازه ترین مورد، این گروه خبرنگار تلویزیون ملی را در پروان بازداشت کرده است.
خداداد ۷۰ساله به سختی می‌تواند حرف بزند. بغض راه گلویش را بسته است؛ میگوید: «تمام نهادهای امنیتی طالبان را جستجو کردم؛ اما هیچ اثری از پسرم نیافتم.حالا فقط امیدم به این است که خود طالبان پسرم را آزاد کنند».
خداداد پدر جعفر جویا است. او که به تازگی از زیر تیغ عملیات گرده بیرون آمده، گفته است، طالبان هیچ پاسخی به آنها در پیوند به سرنوشت فرزندش نمی‌دهند.
جعفرجویا، زاده ولایت بامیان است. او چهار سال اخیر در ولایت‌های بلخ و کابل به فعالیت اجتماعی و رسانه‌ای می‌پرداخت. خانواده‌اش گفته است که فرزندشان در زمستان سال گذشته در یک دفتر که فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی میکرد به عنوان دستیار اجرایی وظیفه اجرا میکرد.
شاهدان عینی به خانواده‌ی جعفرجویا گفته‌اند، نیروهای استخبارات هنگام بازداشت آقای جویا و همکارش هشدار داده که نباید این موضوع رسانه‌ای شود.
بیگم که مادر ۴ فرزند پسر و دو فرزند دختر است گفته، جعفر نان آور اصلی خانواده بود و با زندانی شدن او وضعیت اقتصادی آنها به هم ریخته است.
اشک بیگم با یادآوری آخرین صحبتی که با جعفر داشته به صورت‌اش سرازیر می‌شود: «صبح روز جمعه بود وقتی طرف دفتر کارش می‌رفت برایم گفت، مادر دیگر غم نخور من برای تدریس با مکتب قرار داد کردم. بخیر دیگر پول قرضداری را پرداخت می کنم، غصه نخور».
بازداشت‌های خودسرانه، استفاده از شکنجه برای اعتراف، دسترسی نداشتن زندانیان به حداقل خدمات انسانی و بی‌خبر نگهداشتن خانواده‌ها از بزرگ‌ترین نگرانی‌های سازمان‌های نظارتی و حقوق‌بشری از زندان‌های طالبان هستند.
