سحر فطرت، پژوهشگر اهل افغانستان در دیدبان حقوق بشر می‌گوید که وضعیت زنان و دختران افغانستان تحت حکومت طالبان همچنان یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های حقوق بشری در جهان است.
رخشانه: خانم فطرت، امروز(سه‌شنبه، ۶ قوس) در پیامی‌که در ویب‌سایت دیدبان حقوق بشر منتشر شده، خشونت علیه زنان در کشور را ساختاری و سیستماتیک توصیف کرده است.
وی گفته است که محرومیت دختران از تحصیل در مقاطع بالاتر از صنف ششم، تنها به دلیل جنسیت، پیامدهای دوام‌دار برای آنان و کشور درپی خواهد داشت.
او تاکید کرده که کارزار ۱۶ روزه مبارزه در برابر خشونت‌های مبتنی بر جنسیت، فرصتی حیاتی برای توجه به وضعیت وخیم زنان افغانستان است.
خانم فطرت به نقل از میترا مهران، فعال حقوق زنان، با اشاره به نشست «دوحه ۳» در جون ۲۰۲۴، این اقدام را خیانت به حقوق زنان دانسته و گفته است: «وقت آن رسیده که زنان افغانستان، به‌ویژه معترضان پیشگام، در روند تصمیم‌گیری حضور داشته باشند، زیرا ما عواقب این تصمیمات را تحمل می‌کنیم.»
مهران همچنین بر لزوم شناسایی آپارتاید جنسیتی به‌عنوان جنایت علیه بشریت تأکید کرده است.
در همین حال، دفتر هماهنگی امور بشردوستانه‌ی سازمان ملل متحد هم (اوچا) در پیامی در صفحه‌ی ایکس گفته است که زنان و دختران افغانستان با محدودیت‌های شدید و انکار حقوق اساسی خود مواجه‌اند، شرایطی که آنان را به‌طور فزاینده‌ای آسیب‌پذیر کرده است.
این نهاد در چارچوب ۱۶ روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی (۲۵ نوامبر تا ۱۰ دسامبر)، از جامعه‌ی جهانی خواست تا متحد شده و برای پایان دادن به خشونت علیه زنان تلاش کنند.
علاوه بر این، ریچارد بنت، گزارشگر ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل متحد هم در پیام خود به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان، قوانین سرکوب‌گرانه‌ی طالبان را عاملی برای تقویت تبعیض و ستم دانست که نه‌تنها زنان، بلکه اقلیت‌ها و سایر اقشار جامعه را تحت فشار قرار داده است.
وی هشدار داد که اگر این قوانین تغییر نکند، نسل‌های آینده افغانستان نیز قربانی آن خواهند بود.
بنت گفت: «پاسخ‌گویی برای آینده، صلح و آشتی افغانستان ضروری است و باید از زنان افغانستان در تمامی فرآیندهای حقوق بشری و سیاسی مشورت و حمایت شود.»
آقای بنت گفته است که در سه سال گذشته، طالبان محدودیت‌های شدیدی برای آزادی حرکت، صدا و تصمیم‌گیری زنان اعمال کرده‌اند.
به گفته‌ی او، مردان نیز مجبور به اجرای این قوانین هستند و در صورت نافرمانی زنان، با مجازات مواجه می‌شوند، حتا رانندگان تاکسی نیز از حمل‌ونقل زنان بدون همراهی مرد منع شده‌اند.
بنت در ادامه افزوده که با وجود این سرکوب‌ها، زنان و دختران افغانستان همچنان در برابر این شرایط مقاومت می‌کنند.
او تاکید کرده که جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد موظفند طالبان را به‌خاطر جنایاتشان پاسخگو نگه‌دارند و مشارکت زنان افغانستان را در آینده‌ی سیاسی و حقوقی این کشور تضمین کنند.
