در پی دستور شفاهی اداره‌ی امر به معروف طالبان در ولایت هرات، فعالیت تمامی کافه‌های مخصوص زنان در این ولایت متوقف و بر درهای آن‌ها قفل زده شد.
رخشانه: یکی از مسوولان این کافه‌ها که خواست هویت‌اش در خبر ذکر نشود می‌گوید که با هشدار شفاهی طالبان، دو کافه‌ی «لته» و «طبیعت» در روز (سه‌شنبه، ۶ قوس) فعالیت خود را برای زنان و دختران متوقف کردند.
در مجموع در شهر هرات پنج کافه به نام‌های «نایت»، «گرام»، «بلک»، «طبیعت» و «لته» تحت مدیریت دختران فعالیت می‌کردند که از این میان، سه کافه‌ی اول دو روز پیش و دو کافه‌ی دیگر دیروز با دستور شفاهی اداره‌ی محلی امر به معروف طالبان بسته شدند.
یکی از این مسوولان این کافه‌ها که سرپرستی خانواده خود را نیز بر عهده دارد، با ناامیدی به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید: «سرمایه یک میلیون و پانصد هزار افغانی خانواده‌ام هدر رفت. این مبلغ حاصل یک عمر کار پدرم بود که برای تأسیس این کافه به من سپرد و حالا همه چیز از دست رفت.»
این دختر جوان که دانشجوی یکی از دانشکده‌های دانشگاه هرات بود و پیش‌تر نیز با ممنوعیت تحصیل مواجه شده است، از این تصمیم طالبان به شدت انتقاد می‌کند. او می‌پرسد: «وقتی اجازه تحصیل و کار نداریم، چگونه آینده خود را تضمین کنیم؟»
وی ادامه می‌دهد: «احساس می‌کنم همه چیز بر سرم خراب شده است. برای زنده ماندن تلاش می‌کنم؛ اما هیچ راهی وجود ندارد. از روز گذشته حتا یک دقیقه استراحت نکرده‌ام؛ به هر نهادی مراجعه می‌کنم، همه درها به‌روی ما بسته است. استرس به حدی زیاد شده که بیمار شده‌ام و شرایط بسیار سختی را تجربه می‌کنم.»
طالبان علت این تصمیم را به مصرف دخانیات، حضور زنان بی‌حجاب و پخش موسیقی در این کافه‌ها نسبت داده‌اند.
با این حال، مسوولان کافه‌ها این ادعاها را بی‌اساس می‌خوانند. یکی از مسوولان می‌گوید: «کافه ما در نزدیکی مراکز آموزشی بود. دختران در اینجا با کتاب و قهوه ذهن خود را آرام می‌کردند. امر به معروف به‌طور ناشناس به کافه ما سر می‌زد و خودشان شاهد بودند که ما حتی موسیقی بی‌کلام هم پخش نمی‌کردیم.»
با تعطیلی این کافه‌ها، آخرین پناهگاه‌های زنان برای مطالعه، گفت‌وگو و رهایی از فشارهای اجتماعی از میان رفت. این مکان‌ها تنها فضایی بودند که زنان می‌توانستند حس امید به آینده را زنده نگه دارند.
رقیه ساعی، مسوول جنبش تحول تاریخ زنان، این اقدام طالبان را ادامه‌ی سیاست‌های سیستماتیک این گروه برای حذف کامل زنان از جامعه می‌داند.
او می‌گوید: «این زنان با سرمایه‌های شخصی خود کافه‌ها را تأسیس کرده بودند؛ اما طالبان با بستن این مکان‌ها، زنان را در شرایط دشوار روحی و روانی قرار می‌دهند. جبران این ضررها برای زنان تقریباً غیرممکن است.»
وی هشدار می‌دهد که این محدودیت‌ها نه تنها حقوق اولیه و انسانی زنان را پایمال می‌کند، بلکه آینده‌ای تاریک‌تر برای نسل‌های بعدی رقم خواهد زد.
اکنون، با بسته شدن کافه‌های زنان در هرات، فضای عمومی برای زنان بیش از پیش محدود شده و زندگی اجتماعی و اقتصادی آن‌ها تحت فشار شدید قرار گرفته است.
