شماری از فعالان حقوق بشر در نشستی به‌مناسبت هشتم مارچ، روز جهانی زن گفته‌اند که زنان افغانستان در بند سرکوب، فقر، نابرابری و ستم گروه طالبان قرار گرفته و دستاوردهایی که در دو دهه گذشته با تلاش و مبارزه به دست آورده بودند، اکنون از بین رفته است.
رخشانه: این نشست از سوی «هزاره‌های حوزه نیو انگلند» در شهر بوستون ایالت ماساچوست امریکا برگزار شده بود و تعدادی از فعالان حقوق بشر از جمله، داکتر سیما سمر، رییس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در این نشست اشتراک کرده بودند.
داکتر سیما سمر، در این نشست گفته است که طالبان بیش از بیست میلیون زن را در افغانستان با وضع محدویت‌های شدید علیه حقوق و آزادی‌های اساسی شان «به اسارت» گرفته‌اند.
او با اشاره به محدودیت‌ها علیه آموزش زنان و دختران در افغانستان افزوده که «این محدودیت‌ها عملا تیشه به ریشه‌ی آبادی، صلح، عدالت و برابری جنسیتی» در افغانستان می‌زند.
رییس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان در این نشست گفته است که هیچ صلحی در جهان بدون مشارکت زنان پایدار بوده نمی‌تواند.
او در سخنان خود افزوده است که طالبان با وضع محدویت‌ها علیه اشتغال زنان در ادارات دولتی و نهادهای خصوصی، گرسنگی در افغانستان را تشدید کرده‌اند.
هم‌چنین در قطع‌نامه‌ای که از سوی هزاره‌های حوزه نیو انگلند منتشر شده، آمده است که زنان در افغانستان روزی در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی همتراز با مردان نقش ایفا می‌کردند، اما امروز از تمامی حقوق انسانی خود محروم شده‌اند.
قطع‌نامه با اشاره به محدودیت‌های آموزشی علیه زنان و دختران در کشور آورده است که این سیاست [طالبان] نه‌تنها سرنوشت میلیون‌ها دختر را به تاریکی کشانده، بلکه آینده‌ی افغانستان را نیز با بحران عمیقی مواجه کرده‌است.
در قطع‌نامه آمده است که گروه طالبان فرصت‌های شغلی را از زنان گرفته، آنان را از مشارکت در سیاست، اقتصاد و اجتماع محروم کرده و عمدا نیمی از جامعه را نادیده گرفته‌اند.
این فعالان در قطع‌نامه گفته‌اند: «زنان افغانستان نه‌تنها از حقوق اولیه خود بی‌بهره‌اند، بلکه هرگونه اعتراض یا مطالبه‌ی برابری [آنان] با خشونت سرکوب می‌شود. آنان که برای عزت و آزادی افغانستان مبارزه کردند، اکنون نادیده گرفته شده و از تمامی عرصه‌های تصمیم‌گیری کنار گذاشته شده‌اند.»
این فعالان حقوق بشر گفته‌اند که مبارزه برای حقوق زنان، یک وظیفه جهانی و ضروری و به‌عنوان انسان‌های متمدن، همبستگی خود را با تمامی زنان جهان که برای آزادی، عدالت و برابری مبارزه می‌کنند، اعلام می‌کند.
آنان هم‌چنین گفته‌اند که «حقوق زنان، حقوق بشر است و هیچ عذر و بهانه‌ای نمی‌تواند نقض آن را توجیه کند.»
فعالان حقوق بشر از سازمان ملل متحد، اتحادیه‌ی اروپا، سازمان همکاری‌های اسلامی، نهادهای مدافع حقوق بشر، رسانه‌های بین‌المللی و تمامی کشورهای متعهد به ارزش‌های انسانی خواسته است که سیاست‌های محدودکننده‌ی [طالبان] علیه زنان افغانستان را محکوم کنند.
این فعالان حقوق بشر از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر خواسته که رفتار طالبان با زنان را به عنوان آپارتاید جنسیتی به رسمیت بشناسند و برای جرم‌انگاری آن، تحت قوانین بین‌المللی، از جمله در پیش‌نویس کنوانسیون جنایات علیه بشریت، تلاش کنند.
قطع‌نامه تاکید کرده که طالبان عاملان جنایات ضد بشری، آپارتاید جنسیتی و بزرگترین ناقضان حقوق بشر هستند و باید در دادگاه بین‌المللی کیفری محاکمه شوند.
فعالان حقوق بشر گفته‌اند که از به رسمیت شناختن گروه طالبان در افغانستان خودداری شده و تحریم‌های هدفمندی علیه افرادی که در نقض حقوق زنان در افغانستان نقش دارند، اعمال شود.
آنان هم‌چنین خواستار فراهم‌سازی زمینه‌های آموزش و کار برای زنان افغانستان در داخل و خارج از کشور شده و گفته که بر دولت‌های میزبان مهاجران فشار آورده شود تا از زنان افغانستان حمایت کنند.
این فعالان حقوق بشر گفته‌اند که جامعه‌ی جهانی نباید در برابر ظلم و تبعیض [طالبان علیه زنان و دختران در افغانستان] خاموش بماند.
