کبرا نادر
گروهی از زنان امروز( شنبه،۸ عقرب) با تجمع در مقابل شفاخانه کیور، در جاده‌ی دارالامان کابل قصد برگزاری یک حرکت اعتراضی را با پوشیدن چادرهای سیاه و ماسک‌های سفید که روی آن علامت چلپا کشیده شده بود، را داشتند تا به جهان نشان دهند که طالبان صدای آنان را خاموش کرده است.
اما در حدود ۱۰۰ طالب مسلح در ۱۰ رنجرنظامی قبل از برگزاری این حرکت به ساحه رسیدند و قسمتی از جاده را به روی عبور و مرور مسدود کردند. سپس نظامیان طالبان زنان معترض را که تعدادشان به ۱۶ نفر می‌رسید را برای دو ساعت محاصره کردند و مانع رفتن آنان به خانه‌های‌شان شدند.
طالبان به خبرنگاران اجازه‌ی پوشش این حرکت اعتراضی را ندادند و حتی مانع عکسبرداری و فیلم‌برداری زنان معترض نیز شدند.
تعدادی از زنان معترض که در تلاش بودند با طالبان صحبت کنند، با توهین و دشنام از سوی اعضای مسلح این گروه روب‌رو شده و یکی از مسوولان طالبان در ساحه خطاب به زنان گفت: «شما حیوان هستید و ما با حیوان صحبت نمی‌کنیم.»
رشمین، یکی از برگزار کنندگان این حرکت اعتراضی به رسانه‌ی رخشانه گفت: «من در تظاهرات‌های زیادی بودم، اما تا امروز هرگز این گونه ترس را در چشم طالبان ندیده بودم. آنها با وجود این که ما را محاصره کرده بودند، با اسلحه و زره‌شان بر ما فشار می‌آوردند، باز هم از ما ترسیده بودند.»
رشمین ادامه داد که با وجود این که بیش از ۱۰۰عضو مسلح طالبان در ساحه بودند، مسوولان آنان نیز آمده بودند و این نشان دهنده‌ی ترس طالبان از حرکت اعتراضی زنان است. او گفت: «این نشان می‌دهد که هر بار بیرون شدن ما از خانه نتیجه داشته است.»
وی گفت: «ما به مسوولان طالبان گفتیم که ما در مورد امارات اسلامی حرف نمی‌زنیم، ما اینجا آمدیم که از وضعیت زنانی بیکار در خانه مانده‌اند، از وضعیت کودکانی که گرسنه‌اند و از وضعیت دخترانی که اجازه مکتب رفتن ندارند، صحبت کنیم، اما آنان حرف‌های ما را نمی‌فهمیدند و به ما فحش می‌دادند.»
یک زن معترض ۲۲ ساله که فعال حقوق زنان است و نمی‌خواهد نامش در گزارش درج شود، به رسانه‌ی رخشانه گفت: «ابتدا طالبان به ما اجازه نمی‌دادند که به خانه‌های مان برگردیم، اما پس از تقریبا دو ساعت به ما اجازه دادند که در گروه‌های دو نفری ساحه را ترک کنیم.»
این فعال حقوق زنان گفت: «من آخرین نفری بودم که ساحه را ترک کردم و طالبان موبایل مرا چک کرده و تنها عکسی را که از این اعتراض گرفته بودم را حذف کردند.»
این زن معترض می‌گوید که طالبان آدرس‌های خانه آنان را نیز پرسیده و تهدید کرده است که در صورت ادامه این اعتراضات، آنان را به «چهلستون» خواهند برد.
یک معلم ۴۸ ساله که از ترس طالبان نمی‌خواهد نامی از او برده شود، به رسانه‌ی رخشانه گفت: «ما امروز رفته بودیم که به خاطر مشکلات اقتصادی اعتراض کنیم. همین چند روز پیش هشت کودک در غرب کابل از گرسنگی جان باخته اند، فردا شاید نوبت فرزندان ما باشد.»
این خانم که ۲۰ سال در یکی از مکاتب دخترانه شهر کابل تدریس کرده و پس از آمدن طالبان کارش را از دست داده، می‌گوید که طالبان او را با قنداق کلاشینکوف زدند به حدی که دستش کبود شده است.
این معلم که همراه با دختر جوانش در این حرکت اعتراضی شرکت کرده بود، گفت: «هر چقدر طالبان صدای ما زنان را خاموش کنند، ما باز هم صدایمان را بلند می‌کنیم.»
این زنان معترض در ساعاتی که در محاصره طالبان بودند، قرآن تلاوت می‌کردند و هر از گاهی فریاد می‌زدند: «ما قوی هستیم. ما از شما نمی ترسیم.»
در همین حال برخی از خبرنگاران نیز مدعی هستند که گروه طالبان آنان را اجازه‌ی پوشش خبری این راهپیمایی اعتراضی زنان را نداده‌اند.
ذوالفقار محمدی یکی از خبرنگارانی که برای پوشش این رویداد رفته بود به رسانه‌ی رخشانه گفت که تمام ویدیوها و تصاویری را که از این اعتراض گرفته بود، از سوی گروه طالبان حذف شده است.
آقای محمدی گفت: «رفتم کلیپ و تصاویری را گرفتم، بعد از این که کارم تمام شد و خواستم بروم، متاسفانه افراد طالبان آمد و بیک من را که مایک و کمره بود از دستم گرفتند، بعد به یکی از افرادش گفت متوجه این بچه‌باش که فرار نکند. درعین حال خبرنگاران دیگر رسید که آنها را حتی اجازه ندادن از موتر خود پائین شوند، یک نفر اونا متوجه بیک من بود و نفر دیگرش مسلح متوجه خودم».
این در حالی است که یک گروه دیگری از زنان نیز در یک حرکت اعتراضی علیه فقر و بیکاری، به نیازمندان و بیجاشدگان لباس توزیع کردند.
