به تعداد ۴۰ زن در یک دوره‌ی آموزشی دو‌ساله که توسط موسسه‌ی توسعه برای رفاه افغانستان(ودان) در ولایت هرات برگزار شده بود، مهارت‌های حرفه‌ای از جمله هنر نقاشی و مینیاتوری، کیف‌دوزی، گل‌دوزی و قالین‌بافی را فرا گرفتند.
رخشانه: این زنان بین سنین ۱۸ الی ۶۰ سال، شامل بی‌جا شدگان داخلی، عودت‌کننده‌ها و جامعه‌ی میزبان از دو سال بدین‌سو در این نهاد مصروف آموزش بودند و روز گذشته(چهارشنبه، ۶ جدی) سند فراغت خود را دریافت کردند.
در میان فارغان زنان میان‌سال، دانش‌جویان و دانش‌آموزان محروم از آموزش نیز حضور دارند که در دوران طالبان از رفتن به مکتب و دانشگاه محروم شده‌اند.
مریم* یکی از اشتراک‌کنند‌گان در این دوره‌ی آموزشی می‌گوید که در این مدت مهارت طراحی کیف‌های دست‌دوز بر اساس تقاضای بازار و بازاریابی و ارتباط با مشتریان را فراگرفته است.
او در صحبت تلفنی با خبرنگار رسانه‌ی رخشانه می‌گوید: «در طول مدت کار با موسسه‌ی ودان با ابزارآلاتی که این نهاد در دست‌رس ما قرار داد، ما کیف دست‌دوز را با کیفیت بالا تولید می‌کردیم؛ اما بعد از فراغت باید ابزارآلات کار را به موسسه‌ی ودان تحویل دهیم که این کار ما را کاملا مختل می‌کند.»
مریم با اشاره به فقر گسترده‌ای که هم‌زمان با به قدرت رسیدن گروه طالبان در افغانستان، دامن‌گیر باشندگان هرات شده می‌گوید، در دوران طالبان میزان فروش کیف‌های دست‌دوز ۵۰ درصد کاهش یافته است.
او می‌گوید: «در دوران جمهوریت چون تجار زیاد بودند، فروش کیف دست‌دوزی خیلی خوب بود؛ اما در این دوره اقتصاد مردم ضعیف است و اکنون توانایی خرید یک کیف پولی به مبلغ ۱۵۰ افغانی را کم‌تر کسی دارد.»
ریحانه* ۲۱ ساله، یکی دیگر از فارغان این دوره‌ی آموزشی موسسه‌ی ودان است. او دانش‌آموز صنف هشتم مکتب بود که با فرمان گروه طالبان مبنی بر محرومیت حق آموزش، دیگر نتوانست به مکتب برود.
ریحانه ماهانه مبلغ هفت‌هزار افغانی از کار در این نهاد به‌دست می‌آورد و آن را مصرف خانواده‌ی ۵ نفری‌اش می‌کرد؛ اما اکنون با ابراز نگرانی می‌گوید که بعد از فراغت و زیر ساحه‌ی محدودیت‌های گروه طالبان نمی‌تواند برای خود فرصت کاری فراهم کند.
در حالی که ناراحتی در صدای ریحانه موج می‌زند، می‌گوید: «بعد از فرمان ممنوعیت حق کار، من کار خود را از خانه پیش می‌بردم و ماهانه مبلغ هفت هزار به حساب بانکی من واریز می‌شد؛ اما در حال حاضر برای زنان و دخترانی که از مکتب و دانشگاه فارغ شده‌اند، فرصت کاری فراهم نیست، چی رسد برای من که تا هنوز مکتب را تمام نکرده‌ام.»
با این حال، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان روز گذشته گفته بود که به ۱۵۰ دختر دانش‌آموز در ولایت بادغیس زبان انگلیسی و مهارت‌های کمپیوتر آموزش داده شده است.
یادداشت: نام‌های مصاحبه شوندگان در این خبر مستعار است.
