رخشانه: دفتر نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) در آستانه‌ی یک سالگی ممنوعیت آموزش دختران از سوی طالبان، این سال را غم‌انگیز و شرم‌آور خوانده است.
این نهاد بین‌المللی، از یک‌سالگی ممنوعیت آموزش دختران از سوی طالبان در افغانستان یادبود کرده و با نشر اعلامیه‌ای از قول مارکس پوتزل، سرپرست یوناما در این مورد نوشته است: «این یک سال‌گرد غم‌انگیز، شرم‌آور و کاملا قابل اجتناب است.»
در اعلامیه از قول پوتزل افزوده شده است: «محرومیت مداوم دختران دوره‌های متوسطه و لیسه، هیچ توجیه معتبری نداشته و مشابهتی در هیچ کجای جهان ندارد. اين کار برای نسلی از دختران و آينده خود افغانستان بسيار مضر است.»
در اعلامیه آمده است، هنگامی که مکاتب در ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۱ (۲۷ سنبله ۱۴۰۰) به روی پسران باز شد، مقامات حاکم (طالبان) به دختران دستور دادند که در خانه بمانند. تخمين زده می‌شود که طی سال گذشته، بیش از یک میلیون دختر از رفتن به مکاتب متوسطه و لیسه منع شده‌اند. طالبان به وعده‌های خود مبنی بر امکان بازگشت آن‌ها به صنوف درس عمل نکرده‌اند. این ممنوعیت از حضور دختران در صنوف هفتم تا دوازدهم جلوگیری می کند که عمدتا دختران بین ۱۲ تا ۱۸ سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
یوناما گفته است که محرومیت از تحصیل، ناقض اساسی‌ترین حقوق دختران و زنان است. این خطر به حاشیه راندن، خشونت، استثمار و سوء‌استفاده از دختران را افزایش می‌دهد و بخشی از طیف گسترده‌‌تری از سیاست‌ها و شیوه‌های تبعیض‌آمیز است که زنان و دختران را از زمان به دست گرفتن قدرت در تابستان سال گذشته توسط طالبان مورد هدف قرار می‌دهند.
یوناما در اعلامیه خود هشدار داده است که اگر ممنوعیت رفتن دختران به مکاتب متوسطه و لیسه باقی بماند، سازمان ملل به طور فزاینده‌ای نگران اینست که چنین اقداماتی همراه با سایر محدودیت‌هایی که بر آزادی‌های اساسی مردم افغانستان اعمال می‌شود، به عمیق‌تر ساختن بحران‌های پیش روی افغانستان از جمله ناامنی بیشتر، فقر و انزوا کمک کند.
در اعلامیه یوناما آمده است: «سازمان ملل متحد بار دیگر از طالبان می‌‌خواهد که از مجموعه اقداماتی که برای محدود کردن برخورداری زنان و دختران افغان از حقوق و آزادی های اولیه خود اتخاذ کرده‌اند، عقب نشینی کند. دریچه فرصت، ممکن در حال باریک شدن باشد، اما ما از آن‌ها می خواهیم که قدم‌های اساسی در قسمت اجازه دادن به دختران برای بازگشت به مکاتب متوسطه و لیسه بردارند که این امر می‌تواند افغانستان را به سوی ترقی سوق نموده و به مردم آن امید بدهد.»
