هیدربار، معاون مدیر بخش زنان دیده‌بان حقوق بشر در مقاله‌ای گفته است که افغانستان این روزها یک کشور بحران حقوق زنان است که شبیه‌ی آن هیچ کشوری نیست.
رخشانه: خانم بار در مقاله‌اش از چهار کشور« کانادا، فرانسه، آلمان و سویدن» که متعهد به {سیاست خارجی فیمنستی} هستند، نام برده و از این کشورها خواسته که به وضعیت زنان در افغانستان توجه کرده و برای رسیدگی به حقوق از دست رفته زنان و دختران در این کشور، متحد شوند.
خانم بار گفته است که واکنش بین‌المللی به حقوق بشر و بحران‌های بشردوستانه که از آگست ۲۰۲۱ میلادی در افغانستان رخ داده، ضعیف بوده است.
او با انتقاد از رفتن برخی هیات‌های خارجی به کابل، گفته است که برخی از دولت‌ها با فرستادن هیات‌های مردانه برای ملاقات با طالبان، نه تنها که حفاظت از حقوق زنان و دختران را در اولویت خود قرار نداده، بلکه از آن به نحوی سرکشی کردند.
او گفته است: «افغانستان امروز یک بحران حقوق زنان است که شبیه‌ی آن هیچ کشور دیگری نیست. زنان در هر کشوری هنوز مجبورند برای برابری مبارزه کنند، و عقب‌نشینی از حقوق زنان در چندین مکان اتفاق می‌افتد – از جمله خشونت جنسی وحشیانه در اتیوپی، اقداماتی برای ممنوعیت سقط جنین در ایالات متحده، انتخابات در کره جنوبی و حملات به فعالان حقوق زنان در پولند؛ اما در هیچ کجا شاهد تخریب عمدی همه جانبه حقوق زنان و دختران نبوده‌ایم که در حال حاضر در افغانستان زیر چشم زن‌ستیزانه طالبان جریان دارد.»
او گفته است که کانادا، فرانسه، آلمان و سویدن باید باهم یک استراتژی مشخص برای این که چگونه جامعه بین‌المللی می‌تواند از حقوق زنان و دختران افغان دفاع کند و تلاش‌ها را برای پایان دادن به سوءاستفاده‌های گسترده‌ای که در دوران طالبان تجربه می‌کنند، ایجاد کنند.
خانم بار می‌گوید که طالبان به فشاهاری بین‌المللی پاسخ می‌دهند و دولت‌ها در سراسر جهان باید این گروه را تحت فشار قرار دهند.
او در آخر مقاله‌اش این سوال را مطرح کرده است: «اگر سیاست خارجی فمینیستی به معنای دفاع از زنان و دختران افغان در این بحران نیست، این سوال پیش می‌آید که سیاست خارجی فمینیستی به چه معناست».
خانم بار گفته است که کشورهای متعهد به سیاست خارجی فمینیستی، مدیون زنان افغان هستند که به تجاوز به حقوق آنها واکنشی قاطعانه انجام دهند.
