یکی از دختران معترض و دانشجوی اهل افغانستان در هالند در برابر دادگاه لاهه اعتراض کرده و خواستار محاکمه رهبران طالبان شده است.
رخشانه: این دختر معترض که نخواست به دلیل چالشهای امنیتی، هویتاش در خبر ذکر شود امروز (دوشنبه، ۸دلو) در مقابل دادگاه لاهه با حمل پلاکارتهای اعتراضی علیه وضعیت موجود در افغانستان اعتراض کرده است.
این دختر معترض و دانشجوی اهل افغانستان همچنان در نامهای اعتراضی به دادگاه لاهه، نهادهای مدافع حقوق بشر و جامعهی جهانی نوشته است: «این نامه را نه با نام واقعی خود، که میترسم مورد خشم هدفمند طالبان قرار بگیرم. برای شما مینویسم. از آنجایی که در افغانستان امروز، آزادی بیان مرده است. اگر جرئت کنم با هویت واقعی خود صحبت کنم، خانوادهام [در افغانستان] قربانی انتقام طالبان خواهند شد.»
این دختر معترض در بخشی از نامهاش نوشته که رویاهایش با تسلط دوبارهی طالبان بر افغانستان، از بین رفته است: «پس از سقوط کابل، قلم شعرم را کنار گذاشتم و برگهی اعتراضم را به دست گرفتم. در کنار زنان دیگر به خیابان رفتم تا بگویم ما وجود داریم و حق زندگی برابر میخواهیم.»
به باور این دختر معترض، طالبان افغانستان را به زندانی بزرگ برای مردم افغانستان تبدیل کردهاست.
او با اشاره به محدودیتهای وضع شده از سوی طالبان علیه زنان در افغانستان، نوشته است که وضعیت حاکم بر زنان افغانستان مصداق کامل «آپارتاید جنسیتی» است.
او در بخشی از نامهای خود به وضعیت زندگی مردم هزاره در افغانستان اشاره کرده و نوشته است: «مردم هزاره در طول سالهای متوالی قربانی نسلکشی هدفمند شدهاند. کشتار، کوچ اجباری و حذف سیستماتیک، هزارهها را به یکی از اقلیتهای جهان تبدیل کرده است. »
به باور این معترض جامعهی جهانی در برابر نسلکشی، کوچ اجباری و کشتار هدفمند هزارهها، سکوت کرده است.
او از مردم جهان، حامیان حقوق بشر و سازمانهای مدافع حقوق بشر خواسته در برابر این بیعدالتی سکوت نکنند.
او از دادگاه بینالمللی کیفری لاهه خواسته که رهبران طالبان را به خاطر جنایات بیشماری که علیه مردم افغانستان، بهویژه زنان و اقلیتهای قومی و مذهبی مرتکب شدهاند، به دادگاه کشانده و محاکمه کند.
این دختر معترض خواهان به رسمیتشناسی نسلکشی هزارهها در افغانستان شده و نوشته که دادگاه لاهه باید نسلکشی هزارهها را به رسمیت بشناسد و اقدامات عملی برای توقف این جنایات انجام دهد.
او همچنان از دادگاه بینالمللی کیفری لاهه خواسته است که طالبان را تحریم کرده و فشارهای اقتصادی و سیاسی هدفمندی بر آنان اعمال کنند.
وی خواستار به رسمیتشناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان شده و نوشته که تعامل با طالبان باید مشروط به تضمین حقوق زنان و پایان دادن به سیاستهای زنستیزانهی آنان باشد.
این دختر معترض از دادگاه کیفری بینالمللی لاهه خواسته که به اعطای بورسیههای بینالمللی، از زنان و دختران افغانستان حمایت کرده و زمینه فرصتهای آموزشی جایگزین برای دختران آنان فراهم کنند.
قبل از حاکمیت طالبان، این زن معترض دانشجوی دانشگاه کابل بود. پس از آن که طالبان دانشگاهها را بهروی دختران بستند، او دست به اعتراض زد و در راهاندازی چندین برنامههای اعتراضی سهم گرفته بود و سال گذشته با دریافت یک بورسیه از دانشگاهی در هالند از افغانستان خارج شد.