در شهری که حضور زن در بازار کار ممنوع یا حداقل یک شرم بزرگ اجتماعی پنداشته میشود؛ اتاقی در دل شهر فیروزکوه این ممنوعیت را شکستانده است. زنی با عبور از تابوهای اجتماعی، دکان آرایشگری باز کرده و می خواهد پای زنان را به بازار کار بکشاند.
زنانی که کار کردنِ آن ها در چنین شهری چندان مشروعیت ندارد و خلاف رسم و رواج آنان به شمار می‌رود.
اسم آن زن شقایق است. او آرامش و امنیت‌اش را قربانی این کرده تا کار کردن زنان را در غور عادی سازی کند. او می‌گوید که عدم حضور زنان در بازار کار برایش قابل قبول نیست.
زنان در این ولایت همواره مشغول کارهای مانند دهقانی، نگهداری از حیوانات اهلی، کار خانه و ده‌ها شغلی هستند که کار به شمار نرفته و هیچ نوع مزدی ندارد. بنا کاری که زنان در ازای آن مزد بگیرد، در این ولایت چندان رسمیت ندارد.
غور یکی از ولایت های ناامن و سنتی افغانستان بوده که شاهد حضور گسترده گروه های مسلح به شمول طالبان است. در این ولایت خشونت علیه زنان همواره در سطح بلند آن قرار دارد. نوع خشونت های اعمال شده در این ولایت بر زنان، فجیع و تکان دهنده بوده است؛ از سنگسار گرفته تا کشتن در ملاء عام و تیرباران شدن زنان. اما شقایق احمدی با قبول تمام این خطرها، دکان آرایشگری باز کرده است.
شروع این کار برای شقایق آسان نبود. با آن که شوهرش یکی از حامیان شقایق است؛ اما اکثریت مردان شهر فیروزکوه با کار وی مخالفت کرده و بارها خواهان توقف فعالیت این خانم آرایشگر شده اند. اوبا واکنش های طاقت فرسا و تضعیف کننده روبرو است؛ اما با آن هم اراده برای کار و کشاندن زنان به بازار کار، انگیزه ی است که شقایق را استوار نگه داشته است.
حضور زنان در سال های اخیر در نهادهای دولتی ولایت غور اندک و ناچیز بوده. عدم توجه دولت و سخت گیری ها و اجازه نیافتن از سوی مردان خانواده، دلیل حضور زنان در بازار کار است. شقایق با این کارش، نخستین قدم ها را در راستای آرایشگری برداشته است. او می گوید که کارش مورد استقبال زنان ولایت غور قرار گرفته کرده اند. «زنان غور از کارم استقبال کردند، اما مردان این ولایت حرف‌های نادرست و رکیک می‌زنند، آنان چندین بار از شوهرم خواسته که دکان آرایشگاه را جمع کنیم»
شقایق چگونه کارش را به عنوان آرایشگر آغاز کرد؟
عبدالمعز در سال های مهاجرت در ایران با شقایق احمدی که یک تبعه ایرانی است باهم ازدواج کردند. درد مهاجرت عبدالمعز را وادار ساخت تا با خانمش به افغانستان برگردد. آنان با فرار از درد مهاجرت وقتی به غور رسیدند با وضعیت دشوارتر مواجه شدند. با بیکاری مطلق و ناداری. فضای آلوده به جنگ، شرایط و خلاقیت کار را از شهروندان آن گرفته است.
در اوج روزهای سخت و دشوار زندگی، در ولایتی که حضور گروه های شورشی بر زندگی عادی باشندگان غور سایه افکنده است، شقایق احمدی به شوهرش پیشنهاد شروع یک کاری تقریبا ناممکن را می دهد. شروع کسب و کار آرایشگری زنانه.
شقایق برای نخستین بار در شهر سنتی و سخت گیرانه فیروزکوه مرکز ولایت غور آرایشگاه زنانه ایجاد کرده است. شغلی که تا هنوز هیچ خانمی در غور، قادر به راه اندازی آن نشده است.
شقایق که خلاف سنت های سخت گیرانه رایج در این ولایت کار می کند در صحبت با رسانه رخشانه، می‌گوید که کار کردن و پیدا کردن پول برای او و خانواده اش عیب نیست و می خواهد با این کار در کنار شوهرش مصارف و هزینه زندگی را تامین کند.
شقایق می‌گوید که او می خواهد الگو برای زنان غور باشد و برای باشندگان این ولایت بفهماند که زنان نیز می توانند در کنارمردان کار نمایند.
با آن که دکان شقایق مشتری چندانی ندارد و در یک ماه گذشته تنهاچهار خانم به او مراجعه کرده اند اما او می‌خواهد به دختران غوری نیز حرفه آرایشگری را بیاموزاند.
عبدالمعز، شوهر شقایق می‌گوید که افراد ناشناس که خود را اعضای گروه طالبان معرفی کرده اند، با تماس‌های مکرر از او خواسته‌اند که مانع کار همسرش شود و اجازه ندهد خانمش در بیرون کار کند.
هر چند ناامنی و بدبینی جامعه نسبت به شغل آرایشگری، برای شقایق و شوهرش نگران کننده است اما آنان می‌گویند که این مخالفت ها مانع کار شان شده نمی تواند.
او از باشندگان به ویژه مردان این ولایت می خواهد که مانع کار او و همسرش نشوند.
مسئولان اداره محلی غور نسبت به تهدیدات امنیتی به جان عبدالمعز و شقایق می‌گویند که اداره محلی به ویژه نیروهای امنیتی و دفاعی در این ولایت مکلف به تامین امنیت شهروندان هستند.
محمد عارف عابر، سخنگوی والی غور به رسانه رخشانه گفت که نیروهای امنیتی با تمام توان از شهروندان در برابر تهدیدات گروه های تروریستی، دفاع می‌کنند.
غور در غرب افغانستان از ولایت های است که در سال های اخیر آمار بلند از خشونت های علیه زنان را داشته است. این ولایت شاهد سنگسار رخشانه و تیر باران عزیز گل و ده ها مورد خشونت علیه زنان در طول این سال ها بوده است.
