سه سال پس از تغییر قدرت در افغانستان، میلیون‌ها شهروند کشور همچنان در یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین بحران‌های بشردوستانه‌ی جهان به سر می‌برند و اکنون نهادهای بین‌المللی نسبت به تشدید بحران انسانی هشدار داده‌اند.
رخشانه: نهادهای بشردوستانه‌ی بین‌المللی امروز(سه‌شنبه، ۲۳ اسد) در اعلامیه‌ا‌ی هشدار داده‌اند که افغانستان ممکن است بدون حمایت و تعامل پایدار از سوی جامعه‌ی جهانی به یک بحران فراموش‌شده تبدیل شود.
این نهادهای بین‌المللی شامل اکشن اگینست هانگر، کر اینترنشنال، شورای پناهندگان دانمارک، کمیته‌ی بین‌المللی نجات، اینترسوس، امداد اسلامی جهانی، شورای پناهندگان نروژ، پیپل این نید، سیو د چیلدرن اینترنشنال و ورد ویژن اینترنشنال هستند.
بر اساس این اعلامیه، افغانستان در حال حاضر با شوک‌های متوالی مواجه است، از جمله بحران اقتصادی جاری، میراث دهه‌ها جنگ، تأثیرات تغییرات اقلیمی و بحران جنسیتی که همه اینها تأثیرات ویرانگری بر کشور داشته‌اند.
اعلامیه افزوده است که در سال ۲۰۲۴، حدود ۲۳.۷ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند که ۵۲ درصد از آنها کودکان و ۲۵ درصد زنان هستند.
اعلامیه گفته که ناامنی غذایی به شدت فراگیر شده و همچنین ۶.۳ میلیون نفر در داخل کشور بی‌جا شده‌اند، در حالی که بیکاری نسبت به سال گذشته دو برابر افزایش یافته است.
اعلامیه در ادامه آورده که کاهش بودجه‌های بشردوستانه بر زندگی روزمره‌ی مردم تأثیر منفی گذاشته و نبود بودجه برای برنامه‌ریزی‌های میان‌مدت و بلندمدت، آسیب‌پذیری‌های زیربنایی را افزایش داده و بار بشردوستانه را تشدید کرده است.
طبق اعلامیه، به دلیل کاهش بودجه، ۳۴۳ تیم سیار بهداشت تعطیل شده‌اند که این امر تأثیر زیادی بر رفع نیازهای بهداشتی و تغذیه‌ای داشته است؛ زیرا جمعیت‌ها دیگر قادر به دسترسی به خدمات حیاتی نیستند.
اعلامیه تصریح کرده است، در شرایطی که ۱۲.۴ میلیون نفر با ناامنی غذایی شدید مواجه‌اند و پیش‌بینی می‌شود که این وضعیت بدتر شود، بیش از نیم میلیون کودک دچار سوءتغذیه، از خدمات تغذیه نجات‌بخش محروم خواهند شد و مادران نیز به طور نامتناسبی تحت تأثیر قرار می‌گیرند، زیرا معمولاً آنها آخرین کسانی هستند که غذا می‌خورند و کم‌ترین مقدار را مصرف می‌کنند.
اعلامیه افزوده که خانواده‌ها، به ویژه خانواده‌های سرپرست زن، مجبور به گرفتن تصمیمات دردناک برای بقا شده‌اند.
نهادهای بشردوستانه‌ی بین‌المللی تأکید کرده‌اند که بحران جاری در افغانستان فقط با کمک‌های بشردوستانه قابل حل نیست و نیاز به پاسخ جامع، پایدار و متناسب با شرایط از سوی جامعه‌ی جهانی وجود دارد.
در اعلامیه‌ی مشترک آمده است که رویکرد انزواطلبانه‌ی کنونی بسیاری از کشورهای کمک‌کننده، راه‌حل‌های پایدار برای چالش‌های مردم افغانستان، به ویژه کودکان، زنان، اقلیت‌های قومی و سایر گروه‌های حاشیه‌نشین را حمایت نمی‌کند.
اعلامیه در ادامه هشدار داده است که عدم اقدام جامعه‌ی جهانی به شدت به آسیب‌پذیرترین شهروندان افغانستان ضربه وارد می‌کند.
