صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد(یونیسف) به نقل از دختران دانش‌آموز در بلخ، گزارش داده که ادامه‌ی مسدود ماندن مکاتب دخترانه در سال جدید تعلیمی، رویاهای آن‌ها را بار دیگر نابود کرده است.
رخشانه: این گزارش از سوی یونیسف که بر محور وضعیت دانش‌آموزان دختر و آموزگاران زن در مزار شریف، مرکز ولایت بلخ تهیه شده، امروز(یک‌شنبه، ۶ حمل) به نشر رسیده است.
مرسل ۱۸ ساله، دانش‌آموز صنف دوازدهم یکی از مکتب‌های مزار شریف، در این گزارش گفته است: «هر ثانیه و هر دقیقه به‌تدریج مرا در هم می‌شکند. بسیار دشوار است که بدانیم آینده‌ی ما چگونه خواهد بود. من هیچ روزنه‌ای برای نگاه کردن به آینده ندارم.»
گزارش نوشته است که مرسل قرار بود صنف دوازدهم را در مکتب خود فرا بگیرد. او که بزرگ‌ترین فرزند از شش فرزند خانواده‌ی خود است، عاشق طراحی، نقاشی و خوش‌نویسی است؛ اما از زمانی‌که طالبان در سپتامبر ۲۰۲۱، دختران را از آموزش منع کردند، او نتوانسته به مکتب برود.
یونیسف گفته که بیشتر از یک میلیون دختر افغانستان از آموزش محروم اند و مرسل نیز یکی از آن‌ها است که مجبور شده در خانه بماند. یونیسف تخمین زده است که از هر سه دختر در افغانستان، یک نفر هرگز به مدرسه نرفته است.
به گفته‌ی یونیسف، در این هفته‌ی شروع سال جدید تعلیمی، امیدها برای بازگشت دختران به صنف‌های درسی وجود داشت؛ اما پس از تصمیم طالبان مبنی بر ادامه‌ی محرومیت دختران از آموزش، رویاهای آن‌ها بار دیگر بر باد رفت.
مرسل در این گزارش گفته که هفته‌های اول وحشتناک و بسیار خسته‌کننده بود. امیدی نداشتم؛ اما بعد به خودم گفتم: «مرسل، نمی‌توانی ساکت بمانی.»
مرسل در ادامه گفته است، بنابراین شروع کردم به یادگیری از برخی کتاب هایی‌که در خانه دارم. می‌خواستم خودم را از نظر ذهنی مشغول کنم، بنابراین هنر موسیقی را آنلاین یاد می‌گرفتم.
نرگس ۱۶ ساله، دانش‌آموز دیگری در این گزارش گفته که او صنف دهم را تمام کرده و امسال قرار بود در صنف یازدهم راه پیدا کند.
او گفته که فکر کردن به بازگشایی مکاتب، تاریک‌ترین فکر در ذهن من بوده و در حال تبدیل شدن به ناامیدی عمیق برای من است.
بگفته‌ی نرگس، این مکاتب هستند که جوامع ما را قادر می سازند تا به توسعه‌ی کشور کمک کنند و نیز به من کمک می‌کند تا دکتر خوبی شوم. برای من، شاید شانس دومی برای تحصیل در خارج از کشور وجود داشته باشد، زیرا ما یک خانواده‌ی طبقه‌ی متوسط هستیم؛ اما میلیون‌ها دختر هستند که اگر نتوانند در این‌جا در افغانستان به مکتب بروند، از آموزش باز می‌مانند.
این درحالی است که اختلالات ناشی از کووید_۱۹ و ممنوعیت‌های طالبان باعث شده که دختران افغانستان برای سومین سال از تحصیل محروم بمانند.
یونیسف گفته که این فقط دانش‌آموزان نیستند که سنگینی ممنوعیت آموزش دختران توسط طالبان را احساس می‌کنند، بلکه زنان زیادی که پیش از این در مکاتب و مراکز آموزشی تدریس می‌کردند، تحت تاثیر این ممنوعیت قرار گرفته‌اند.
گزارش یونیسف از یک معلم زن به اسم صفیه یاد کرده که پیش از این، مدرس زبان انگلیسی در یک مرکز آموزشی دخترانه بوده و اکنون خانه‌نشین شده و اجازه‌ی کار ندارد.
صفیه در این‌گزارش گفته است: «آموزگاران نمی‌توانند تدریس کنند. مثل این است که پشت دری باشید که قفل است و کلید ندارید و کسی به شما کمک نمی‌کند تا آن را پیدا کنید.»
این نهاد حامی کودکان گفته است که طالبان اصرار دارند که می‌خواهند دختران زمانی به مکتب بازگردند که شرایط مطابق با تفسیر این گروه و قوانین اسلامی باشد؛ اما معلوم نیست که چه زمانی ممکن است این اتفاق بیافتد.
از سویی هم، ژانت وگلار، رییس آموزش یونیسف در افغانستان می‌گوید: «بسیاری از کودکان دو یا سه سال است که به مکتب نمی‌روند. تا پایان سال هیچ دختر فارغ‌التحصیلی از دانشگاه نخواهیم داشت که بتواند به عنوان آموزگار ثبت نام کند، بتواند قابله و یا پزشک شود، بنابراین بر توسعه‌ی گسترده‌تر کشور تأثیر می‌گذارد.»
آقای وگلار تاکید کرده است که بدون سرمایه‌گذاری روی نیمی از جمعیت کشور، هیچ کشوری نمی‌تواند پیشرفت کند.
وی افزوده است: «ما نمی‌دانیم مکاتبی‌که سال گذشته باز بودند، امسال نیز باز خواهند شد و یا خیر. دشوار است که بگوییم مکاتب امسال، سال آینده و یا ۲۰ سال دیگر باز خواهند شد؛ اما ما به لابی‌گری برای بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها برای دختران ادامه می‌دهیم.»
او در ادامه تاکید کرده است که«ما از حمایت دختران در همه‌ی سطوح دست نمی‌کشیم.»
