در آستانه‌ی تجلیل از عید سعید قربان در کشور، شماری از زنان بلخی از طالبان می‌خواهند که ممنوعیت آموزش و اشتغال زنان و دختران را لغو کنند.
رخشانه: زنان و دختران در شهر مزار شریف، مرکز ولایت بلخ امروز(ووشنبه، ۵ سرطان) در یک گردهمایی اعتراضی در یک مکان بسته و دور از چشم طالبان، خواستار بازگشایی مکتب‌ها و دانشگاه‌ها به‌روی دختران شده و نیز از این گروه می‌خواهند که برای آن‌ها زمینه‌ی کار را فراهم کنند.
در یک نوار تصویری که از سوی این زنان به رسانه‌ی رخشانه فرستاده شده است، آن‌ها به طالبان می‌گویند که«آموزش و اشتغال را برای ما عیدی بدهید.»
ناهید کریمی* دانشجوی دانشگاه بلخ و یکی از اشتراک‌کنندگان در این برنامه‌ی اعتراضی به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید که در این برنامه‌ی اعتراضی خواستیم بار دیگر با شعار «آموزش و اشتغال را برای ما عیدی بدهید» برای طالبان یادآوری کنیم که زنان و دختران می‌خواهند درس بخوانند و کار کنند.
ناهید می‌گوید: «پس از تعلیق تحصیل دختران از سوی وزارت تحصیلات عالی طالبان، تمامی دختران به‌شمول خودم در یک وضعیت بسیار دشوار روحی و روانی قرار گرفتم.»
ناهید می‌افزاید که در حال حاضر ما به‌خاطر دختر بودن خود در چهار دیواری خانه‌های خود محکوم به حبس خانگی هستیم و از نظر طالبان تمامی زنان و دختران، نباید درس بخوانند و نباید کار کنند.
ناهید از طالبان می‌خواهد که دروازه‌های مکتب‌ها و دانشگاه‌ها را به‌روی دختران باز کنند تا آن‌ها از این فلاکت نجات پیدا کرده و در چنین شرایط بحرانی، از استعداد شان برای پیشرفت کشور استفاده کنند. او تاکید می‌کند که طالبان باید این حق را به زنان و دختران افغانستان بدهند.
در اعلامیه‌ی زنان بلخی همچنان آمده است که ما از حکومت سرپرست طالبان انتظار داریم تا به منظور برآورده ساختن حقوق اساسی شهروندان، به وضع محدودیت‌ها بر آموزش و اشتغال دختران و زنان پایان داده و بر اساس ارزش‌های دینی محیط مناسب آموزشی و کاری را برای آن‌ها فراهم کنند.
آن‌ها همچنان از طالبان می‌خواهند تا با در نظر داشت اعلامیه‌ی جهانی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، برای حقوق اساسی عموم شهروندان افغانستان به‌ویژه زنان، به عنوان نیمی از جمعیت کشور احترام بگذارند.
زنان بلخی با ابراز نارضایتی از بی‌توجهی سازمان ملل متحد در مورد بحران بشری در افغانستان گفته‌اند که نهادهای امدادرسان مرتبط به این سازمان، توزیع بسته‌های بشردوستانه به اقشار بی‌ضاعت به‌ویژه بیوه زنان، افراد دارای معلولیت و کسانی‌که طی دو سال گذشته کار خود را از دست داده‌اند را سرعت بخشیده و مانع تشدید بحران انسانی در کشور شوند.
آن‌ها از تمامی نهادهای ملی و بین‌المللی امدادرسان می‌خواهند که از اقشار بی‌بضاعت کشور حمایت و با شفافیت کامل کمک‌های بشردوستانه را توزیع کرده و بی‌نوایان، مساکین و کودکان یتیم را فراموش نکنند.
