شماری از فعالان مدنی و کنشگران حقوق بشر در نشستی در مقر سازمان ملل متحد، سیاست‌های طالبان علیه زنان را«آپارتاید جنسیتی» خواندند و از جامعه‌ی جهانی خواستند که این جرم را به‌رسمیت بشناسند.
رخشانه: چندین فعال مدنی و کنشگر حقوق بشر زنان از جمله یلدا رویان، فوزیه کوفی، فاطمه گیلانی، اصیلا وردک و نجلا ایوبی روز گذشته(سه‌شنبه، ۲۲ حوت) در دفتر سازمان ملل متحد در نشستی تحت عنوان مبارزه با«آپارتاید جنسیتی» سخنرانی کردند.
آن‌ها در این نشست، از تعامل کشورهای جهان با طالبان انتقاد کرده، وضعیت حقوق بشری زنان در افغانستان را توضیح دادند؛ آنان وضعیت جاری در افغانستان را «آپارتاید جنسیتی» خوانده و از جامعه‌ی جهانی خواستار به‌رسمیت شناختن این جرم شدند.
یلدا رویان، کنشگر حقوق بشر در این نشست گفت که از آگست ۲۰۲۱ تا کنون طالبان ده‌ها فرمان محدودکننده علیه زنان و دختران صادر کرده و تبعیض شدیدی را بر زنان و دختران افغانستان اعمال کرده‌اند.
خانم رویان گفته است که رفتار با زنان در افغانستان سلطه‌ی مردان را منعکس می‌کند و«آپارتاید جنسیتی» یک سیستم حکومتی است که به‌صورت سیستماتیک زنان و مردان را از هم جدا کرده و در نهایت منتهی به کنار گذاشتن زنان از فضاهای عمومی خواهد شد.
به گفته‌ی او، بیش از ۹۱ درصد زنان گفته‌اند که با تبعیض جنسیتی روبه‌رو هستند و به‌صورت خاص در زمینه‌های کار، آموزش، تحصیل و آزادی در گشت‌وگذار هدف قرار داده شده‌اند و این نشان دهنده‌ی«آپارتاید جنسیتی» است.
او افزوده است که ۷۱ درصد زنان گفته‌اند که تحت حاکمیت طالبان در افغانستان، خشونت‌های اجتماعی و خانگی را تجربه کرده‌اند، ۷۶ درصد از زنان به‌نوعی از سوی طالبان مورد خشونت قرار گرفته‌اند، ۵۶ درصد زنان احساس عدم امنیت میکنند، ۸۶ درصد زنان باور دارند که طالبان آن‌ها را از تمامی حقوق اساسی‌شان محروم کرده‌اند، ۸۸ درصد زنان گفته‌اند که به عدالت در محاکم طالبان دست‌رسی ندارند و ۸۶ درصد زنان هم از فشارهای روحی و روانی از جمله اضطراب و نگرانی رنج می‌برند.
خانم رویان گفته است، درحالی‌که میلیون‌ها دالر تحت عنوان کمک‌های بشردوستانه در افغانستان سرازیر می‌شود، زنان و دختران هیچ‌گونه کمکی دریافت نکرده‌اند.
او گفته است که زنان و دختران افغانستان از چند جهت، از جمله بعد هویتی، جنسیتی و اقتصادی تحت فشار قرار دارند و همه‌روزه خشونت‌های اجتماعی و خانوادگی را تجربه میکنند.
یلدا رویان می‌گوید که اگر این اقدامات به«آپارتاید جنسیتی» منجر نمی‌شود، دقیقا چه کلمه‌ای می‌تواند این تبعیض و عملکرد مبتنی بر جنسیت را توصیف کند.
خانم رویان در ادامه از اعضای ملل متحد خواسته است که در برابر این جنایت پاسخ‌گو باشند و از به‌رسمیت شناختن طالبان خودداری کنند و تلاش شود که طالبان در دادگاه بین‌المللی کیفری به محاکمه کشانده شوند.
فوزیه کوفی، عضو مجلس نمایندگان حکومت پیشین هم در این نشست در صحبت‌های خود از تعامل جامعه‌ی جهانی با طالبان انتقاد کرده است.
خانم کوفی گفته است که در این مدت هیچ فشاری بر طالبان نبوده است و آن‌ها هفته‌ی ۴۰ میلیون دالر دریافت میکنند و «بیش از هزار» ملاقات با دیپلومات‌های خارجی داشته‌اند.
کوفی تاکید کرده است که رابطه‌ی جامعه‌ی جهانی با طالبان همیشه یک‌طرفه بوده و رفتار این گروه هیچ تغییری نکرده است.
خانم کوفی افزوده که این تعامل یک‌طرفه اشتباه است و این اشتباه دوباره و دوباره تکرار می‌شود و به همین دلیل است که ما تاکید می‌کنیم که به خواسته‌های مردم افغانستان گوش دهید.
او همچنان گفته است که باید تمام این«ایکو سیستم سیاسی» حاکم در افغانستان تغییر کند و یک حکومت جامع بر اساس خواست مردم افغانستان ایجاد شود.
فاطمه گیلانی هم در این نشست صحبت کرده است. او در صحبت‌های خود به تعامل با طالبان تاکید کرده و آن را راه حل مناسب برای حل بحران افغانستان خوانده است.
در ادامه‌ی این نشست، اصیلا وردک و نجلا ایوبی هم در این نشست در مورد زنان افغانستان و حقوق بشری آن‌ها صحبت کردند.
