حضرت سالک
از روز جهانی محو خشونت علیه زنان درحالی تجلیل می‌شود که بیشتر از دو سال است که زنان و دختران در افغانستانِ تحت حاکمیت طالبان، از تمامی حقوق اساسی و اولیه‌ی خود محروم هستند. شماری از زنان در صحبت با خبرنگار رسانه‌ی رخشانه گفته‌اند که در حال حاضر زنان افغانستان«مرگِ هر لحظه و تدریجی» را تجربه می‌کنند.
مریم معروف آروین، مسوول عمومی جنبش«شنبه‌های ارغوانی» در این مورد می‌گوید، زنان افغانستان درحالی شاهد فرا رسیدن روز جهانی محو خشونت علیه زنان هستند که با آینده‌ای تاریک مواجه‌اند: «علاوه بر این‌که از تمامی حقوق اصلی، اساسی، دینی و انسانی شان محروم هستند، نمی‌دانند که چه چیزی در انتظار شان است و یا فردای شان چگونه رقم خواهد خورد.»
به گفته‌ی خانم آروین، زنان افغانستان در حال حاضر در«محرومیت و محکومیت کامل» به‌سر می‌برند و فضای وحشت‌ناکی را که ساخته‌ی طالبان است، تجربه می‌کنند: «از سوی دیگر، جهانی‌که این روز[روز جهانی محو خشونت علیه زنان] را به‌سمیت می‌شناسد و از آن تجلیل می‌کند و تهعد داده است که برای محو خشونت علیه زنان کار می‌کند؛ اکنون در برابر خشونتی که با تمام ابزار و به وسعت جغرافیای افغانستان به‌دلیل جنسیت بر زنان از سوی یک«گروه تروریستی» روا داشته شده، مهر سکوت بر لب زده و از آن دم نمی‌زند. گویا که آب از آب تکان نخورده باشد.»
با این حال، خانم آروین تاکید می‌کند که زندگی زنان و دختران افغانستان در بیشتر از دو سال گذشته با تمام ناامیدی‌ها، دل‌نگرانی‌ها و سیاهی‌هایی‌که آنان را فرا گرفته است، جریان داشته و زنان افغانستان علاوه‌بر تبعیض، شکنجه، سرکوب، تجاوز جنسی و حتا قتل، امید خود را از دست نداده‌اند و علیه این پدیده‌ی خشن به‌نام«طالب» ایستادگی و مبارزه می‌کنند.
طاهره ناصری، فعال حقوق زن و مسوول عمومی«جنبش زنان به‌سوی آزادی» نیز در این مورد می‌گوید که از روز جهانی محو خشونت علیه زنان در افغانستان در هیچ زمانی به معنی واقعی آن تجلیل نشده است. همیشه خشونت علیه زنان در کشور وجود داشته و هیچ‌گاهی متوقف نشده است.
طاهره ناصری می‌گوید که در حال حاضر زن بودن تحت حاکمیت طالبان در افغانستان، در جامعه جرم پنداشته می‌شود و دیدگاه کلی این گروه در مورد زنان این است که زنان جنس دوم بوده و حتا بدتر از آن به عنوان یک گروه اجتماعی که از آن‌ها بهره‌کشی صورت می‌گیرد، پنداشته می‌شوند و نه بیشتر از آن.
به گفته‌ی او: «این گروه زنان را حتا انسان حساب نمی‌کنند. آن‌ها با دیدگاه دیگری به زن نگاه می‌کنند.»
خانم ناصری وضعیت فعلی زنان و دختران افغانستان را «وحشت‌ناک» توصیف کرده و می‌گوید که طالبان قانون اساسی افغانستان را لغو کرده‌اند که در زیر چتر آن حداقل در حد کلمه قانون محو خشونت علیه زنان وجود داشت: «طالبان کرامت انسانی زنان را زیر پا گذاشته و اجازه نمی‌دهند که زنان هم مثل مردان جامعه از حقوق و امتیازات انسانی خود برخوردار باشند. این گروه زنان را به عنوان کنیز و یا جنس دوم از تمامی حقوق اصلی و انسانی شان محروم کرده‌اند… درحال حاضر زنان به عنوان برده‌ی جنسی خرید و فروش می‌شوند. به نکاح اجباری داده می‌شوند و حتا مثل یک جنس[کالای تجاری] فروخته می‌شوند. زنان مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند و دختران در هیچ جایی مصونیت ندارند. اگر وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کند، پیامدهای آن به شدت وحشت‌ناک و دور از تصور خواهد بود.»
در همین حال، هدا خموش، فعال حقوق زن نیز می‌گوید که زنان در افغانستان«با خشونت، جنایت، آپارتاید جنستی» و سایر محدودیت‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند و جهان آشکارا این جنایت‌ها را می‌بیند و در حال تعامل با طالبان است.
خانم خموش از جامعه‌ی جهانی می‌خواهد که دست از حمایت و تعامل با طالبان بردارند و از مردم افغانستان به‌ویژه زنان و دختران حمایت کنند و در پی ایجاد فضای امن برای آن‌ها در کشور باشند تا آن‌ها بتوانند بار دیگر صلح و آرامش را احساس کنند.
علاوه بر این، شهروندان کشور به‌ویژه زنان و دختران در ولایت‌های کابل، بلخ، غزنی و تخار به مناسبت روز جهانی محو خشونت علیه زنان در مکان‌های سربسته دست به اعتراض زده و شعارهای ضد طالبانی سر دادند.
همچنان شماری از اعضای جنبش زنان عدالت‌خواه افغانستان در شهر اسلو، پایتخت ناروی در یک تجمع اعتراضی با حضور نمایندگان پارلمان، شهردار اسلو، نویسندگان و فعالان حقوق بشری گفتند که با وجود پیشرفت‌های بشری در افکار و عقاید، هنوز هم زنان بزرگ‌ترین قربانیان خشونت در سطح جهان هستند.
آن‌ها گفته‌اند: «ما در مقطعی زندگی می‌کنیم که دنیا به خاطر تغییرات و پیشرفت‌های چشم‌گیر در تکنالوژی به خود می‌بالد و افتخار می‌کند؛ اما در همین بُرهه از زمان در افغانستان، زنان به طور کامل از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده‌اند.»
آن‌ها تاکید کردند که حاکمیت«بَدَوی و تندرو» یک گروه تروریستی در افغانستان، باعث شده که تمام پیشرفت‌ها در زمینه‌ی حقوق بشر، حقوق زنان و حقوق مدنی ضرب در صفرشود.
این شهروندان معترض کشور در این تجمع با ابراز تاسف از تلاش‌های جهانی برای مشروعیت دادن به گروه طالبان گفتند که متمدن‌ترین کشورهای جهان در حال برقراری ارتباط و در تلاش رسمیت دادن به حاکمیت این گروه در افغانستان هستند.
در همین حال، شماری دیگر از شهروندان کشور در کنار شهروندان ایرانی در شهر مادرید اسپانیا، در یک اعتراض خیابانی خواستار پایان دادن به خشونت‌ها علیه زنان در افغانستان و ایران شدند.
در تصاویری که منابع رسانه‌ی رخشانه از صحنه فرستاده‌اند، دیده می‌شود که شهروندان افغانستان با پرچم سه رنگ و شهروندان ایران با لوگوی شیر که نشان‌‌گر دوره‌ی شاهی پهلوی‌ها در این کشور است، به خشونت‌ها در برابر زنان اعتراض کرده‌اند.
همچنان حنیف اتمر، وزیر پیشین خارجه‌ی حکومت افغانستان در صفحه اکس خود به مناسبت روز جهانی خشونت علیه زنان نوشته است، منع خشونت علیه زنان و احترام به حقوق بنیادی آن‌ها نه تنها یک مسوولیت دینی، اخلاقی و مدنی است، بلکه برای بقای پایدار و زندگی با کرامت جامعه‌ی بشری بنیاد اساسی را پی‌ریزی می‌کند.
او افزوده است که در این«مبارزه‌ی مقدس» زنان جهان مخصوصاً زنان افغانستان تنها نیستند، بشریت متمدن در کنار آن‌ها ایستاده است.
اتمر افزوده است: «در حالی‌که هرنوع خشونت، تبعیض و پایمال کردن حقوق زنان و دختران افغانستان را مردود می‌دانم، به حاکمان کنونی کشور یک‌بار دیگر گوش‌زد می‌کنیم که باید پالیسی‌های ضد حقوق زنان را از میان بردارند و با سرنوشت ملت بازی نکنند.»
به رغم تمامی واکنش‌های ملی و بین‌المللی‌ای که علیه سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی گروه طالبان در افغانستان در جریان دو سال و چند ماه حاکمیت شان مطرح شده، این گروه همچنان به روند حذف و محدودیت زنان و دختران کشور ادامه داده‌اند.
