براساس آمارهای تخمینی نزدیک به دو صد زن در ولایت پروان معتاد به مواد مخدر هستند.
مسئولان در ولایت پروان می‌گویند که در حال حاضر حدود سه هزار تن معتاد به مواد مخدر اند که از میان آن‌ها ۶۰تن از زنان نیز در مراکز تداوی مواد مخدر مراجعه کرده‌اند؛ اما از آن‌جایی که این ولایت تنها دو مرکز تداوی صرفا برای مردان دارد، این زنان بدون هیچ‌نوع درمان جدی دوباره به خانه‌های شان برگشتند.
آصف احمدی، رئیس شفاخانه ۳۰بستر معتادین ولایت پروان می‌گوید که براساس آمارهای ریاست قبلی مبارزه با مواد مخدر در این ولایت حدود ۲۰۰تن از زنان معتاد به مواد مخدر بوده‌اند. اما اکنون هیچ‌گونه امکاناتی برای ارزیابی و بررسی زنان معتاد در این ولایت موجود نیست. تنها آمار موجود در نزد ریاست مبارزه با مواد مخدر پروان، حدود ۶۰ زن است که به‌صورت پراکنده برای درمان به شفاخانه‌ها مراجعه کرده‌اند.
در این ولایت دو مرکز تداوی معتادین موجود است که یکی آن ۳۰ بستر و دیگرش ۲۰بستر است. در این مراکز تنها مردان معتاد به مواد مخدر تحت درمان قرار دارند و اگر زنی هم مراجعه کند به گفته مسئولان این مراکز تنها مشوره و اندکی دارو دریافت می‌کنند. این در حالی است که زنان معتاد هنوز بنابر باورهای موجود ضدزن برای درمان به شفاخانه‌ها مراجعه نمی‌کنند.
مسئولان این مرکز‌ها می‌گویند که در گوشه و کنار این ولایت زنان بی‌شماری معتاد به مواد مخدر اند؛ اما فضا و شرایط طوری است که زنان جراتی برای اقدام به درمان و حتا بیان این که معتاد شده‌اند را ندارند و به تنهایی و در انزوا با این درد مبارزه می‌کنند.
در این دو مرکز لیست کوچکی از زنان معتاد به مواد مخدر وجود دارد که همه با اسم‌ها مستعار ثبت شده‌اند. این زنان با هراس طرد شدن و تحقیر از سوی خانواده و اجتماع مجبور به پنهان‌کاری می‌شوند. مبارزه با اعتیاد در سکوت تنها گزینه‌ای است که این زنان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.
عبدال‌منیر رحیمی، کارشناس مبارزه با مواد مخدر در ولایت پروان می‌گوید:«تاکنون در بخش زنان معتاد به مواد مخدر سروی صورت نگرفته؛ ولی براساس گفته‌های شهروندان و معتادین که به نزد ما مراجعه می‌کنند، در حال حاضر حدود۵۰ الی۶۰ تن از خانم‌ها معتاد به مواد مخدر اند و نظر به سال‌های قبل آمار آنان کاهش پیدا کرده‌است. ولی در کنار این خانم‌ها احتمال وجود اطفال مصاب به مواد مخدر نیز وجود دارد؛ ولی تاکنون مرکز تداوی برای ایشان وجود ندارد.»
آقای رحیمی می‌گوید که بیشترین تعداد معتاد به مواد مخدر را در مرکز، ولسوالی سیدخیل، بگرام و جبل‌السراج تشکیل می‌دهند؛ اما بنابر نبود بودجه برای زنان معتاد به مواد مخدر آن‌ها نمی‌توانند، هیچ اقدامی برای درمان و حتا سروی و آمارگیری معتادین مواد مخدر زن کنند.
مسئولان در این ولایت به این باورند که دلیل عمده رو آوردن زنان به مواد مخدر، ازدواج‌های اجباری، فقر، بی‌خانمانی و فروش ارزان و در دست‌رس بودن مواد مخدر است. اما زمانی که یک زن معتاد به مواد مخدر می‌شود هزینه‌ی بیشتری و گاهی چندین برابر یک مرد معتاد می‌پردازد. از اجتماع گرفته تا خانواده همه برضد او می‌شود و همین هزینه‌ی سنگین اجتماعی بالای یک زن معتاد او را مجبور به سکوت و مرگ تدریجی می‌کند. نبود مرکز مشخص تداوی مخصوص زنان، رسم و رواج‌های مردانه و ضد زن که هنوز تابو است.
آقای رحیمی می‌گوید که تاکنون چندین بار پیشنهاد ساخت یک مرکز تداوی که حد‌اقل گنجایش ۱۰ تا ۲۰ تن را داشته باشد، داده‌اند؛ اما تا حال هیچ‌گونه اقدام و توجهی در این زمینه صورت نگرفته است. او افزود که در آینده نزدیک تصمیم برساخت چنین مکانی برای خانم‌ها و اطفال را دارند.
همچنان بر اساس آمارهای ریاست جرایم جنایی ولایت پروان در سال ۱۳۹۹، ۱۰۶واقعه در قسمت فروش و قاچاق مواد مخدر ثبت شده است که از آن میان دو زن و چهار کودک نیز شامل است.
افغانستان بزرگترین کشور تولید کننده مواد مخدر در دنیا است. براساس تازه‌ترین گزارش اداره ملی احصائیه و دفتر مبارزه با مواد مخدر جرایم سازمان ملل (UNODC) مناطق زیر کشت خشخاش در این کشور ۳۷ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته است. در این گزارش آمده که میزان تولید تریاک در افغانستان به ۶۳۰۰ تُن رسیده است.
