ملاله یوسفزی، فعال حقوق بشر و آموزش کودکان و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل صلح می‌گوید که زنان و دختران افغانستان در حاشیه رنج می‌برند و اقدامات طالبان در این کشور علیه زنان و دختران، «آپارتاید جنسیتی» است.
رخشانه: ملاله یوسفزی، فعال حقوق بشر و آموزش کودکان وبرنده جایزه‌ی نوبل صلح، امروز(پنجشنبه، ۱۴ قوس) در جریان سخنرانی‌اش در بنیاد نلسون ماندلا، رهبر آزادی‌خواه افریقای جنوبی، گفته است که پیش از تسلط طالبان بر افغانستان، زنان نقش مهمی در اجتماع بازی می‌کردند. آنان در پست‌های بلند دولتی وظیفه اجرا می‌کردند و دختران در سراسر کشور در سن‌های مختلف به مکتب می‌رفتند و در حال رشد بودند.
خانم یوسفزی تاکید کرد که پس از بازگشت دوباره‌ی طالبان به قدرت، این گروه دقیقا مثل دهه ۹۰ میلادی دوباره به سرکوب سیستماتیک زنان و دختران افغانستان آغاز کردند که این وضعیت در یک مدت کوتاه سرخط خبرهای جهان بود؛ اما زود جهان به مردم افغانستان پشت کرد و این شاید به دلیل رویدادها و چالش‌های زیادی که در کشورهای مختلف اتفاق افتاد، باشد؛ اما نباید این رویکرد نهادینه شود، باید تمام اتفاقات و بحران‌ها جدی گرفته شود.
ملاله گفته است که خشونت‌های مبتنی بر جنسیت و تفکیک جنسیت در هر جای جهان وجود دارد؛ اما موضوع «آپارتاید جنسیتی» کاملا متفاوت است. «آپارتاید» یک سیستم است و از سوی کسانی انجام می‌شود که در قدرت هستند.
به گفته‌ی ملاله یوسفزی، طالبان بسیار به شکل ساده زنان ودختران را زیر نام دین و مذهب سرکوب می‌کنند در حالی که این حقیقت ندارد. تنها کسانی‌که به حقیقت باور ندارند، طالبان هستند و می‌خواهند در قدرت بمانند. آن‌ها بهانه‌های مختلف فرهنگی و امنیتی استفاده کرده تا اقدامات خود را توجیه کنند.
ملاله گفت که طالبان براساس باورهای اشتباه خود بیش از ۸۰ فرمان برای محدود کردن زنان و دختران صادر کرده‌اند.
او افزوده است: «امروز دختران افغانستان در حاشیه رنج می‌کشند. من و خانواده‌ام میدانیم که زندگی زیر ایدیولوژی طالبان چه معنی میدهد.»
او به حاضران در نشست سالانه‌ی بنیاد ماندلا گفت که اگر کسی در افغانستان دختر باشد، طالبان برای آینده او تصمیم گرفته که نمی‌تواند به مکتب و دانشگاه برود و حتا نمی‌تواند یک کتابخانه‌ی باز در آنجا پیدا کند یا نمی‌تواند لباس مورد علاقه‌ی خود را بپوشد.
ملاله افزود که دختران و زنان نمی‌توانند آزادانه گشت‌وگذار کنند، به پارک بروند. آن‌ها با ازدواج اجباری مواجه هستند و به دلیل فشار افسردگی، اقدام به خودکشی می‌کنند.
ملاله گفت که اگر جهان طالبان را به رسمیت بشناسد، یک پیام بسیار ویران کننده به دختران درهمه جا می‌فرستد که آن‌ها از ارزش انسانی کم‌تر‌ی برخوردار هستند.
او از تمام کشورهای جهان خواست که «آپارتاید جنسیتی» را به عنوان یک جرم علیه بشریت به رسمیت بشناسند.
ملاله از رهبران تمام کشورهای جهان نیز خواست که در کنار دختران و زنان افغانستان بی‌ایستند و این فرصتی است که طالبان را در قبال اعمال شان پاسخگو قرار دهند.
