گراسا ماشل، فعال حقوق زن و همسر نلسون ماندلا، رهبر مقاومت در برابر آپارتاید نژادی در افریقا می‌گوید که سرکوب زنان افغانستان از سوی طالبان، آپارتاید جنسیتی است.
رخشانه: نشریه‌ی معروف«تلگراف» روز گذشته(دوشنه، ۱ جوزا) در گزارشی به نقل از گارسا ماشل، گفته است که جهان باید با همان عزمی که در برابر حکومت نژادپرستانه‌ی سفیدپوستان در آفریقای جنوبی اقدام کرد، با سرکوب زنان در افغانستان نیز باید مبارزه کند.
خانم ماشل تاکید کرده است که طالبان باید تحت فشار قرار داده شوند تا واضح شود که جامعه‌ی جهانی تبعیض آن‌ها را غیرقابل قبول می‌داند.
او گفته است که جهان تاکنون نسبت به شورشیانی‌که تبدیل به حاکمان افغانستان شدند و محدودیت‌های شدیدی را بر زنان اعمال کرده‌اند، بسیار نرم رفتار کرده است.
به گفته‌ی او، طالبان از زمان سرنگونی دولت تحت حمایت بین‌المللی افغانستان در ماه آگست ۲۰۲۱، به طور فزاینده‌ای زنان و دختران را از زندگی عمومی حذف کرده‌اند.
او به ممنوعیت دختران از رفتن به مکاتب و دانشگاه‌ها اشاره کرده و افزوده که زنان حتا از کار در ادارات دولتی و غیر دولتی اخراج شده و بر اساس دستور طالبان، آن‌ها باید صورت خود را در ملاء عام بپوشانند و نیز نمی‌توانند مسافت‌های طولانی را بدون همراه مرد سفر کنند.
خانم ماشل گفته است: «این آپارتاید جنسیتی است. من با این نوع تعریف موافقم.»
بر اساس گزارش تلگراف، خانم ماشل از پیشنهاد چگونگی روی دست گرفتن تدابیر ویژه‌ی جامعه‌ی بین‌المللی در برابر طالبان خودداری کرده؛ اما گفته است که رهبران جهان باید «از ذهن خود با خلاقیت و نوآوری کار بگیرند.»
وی گفته است: «جامعه‌ی جهانی نمی‌تواند تصمیم‌گیری در مورد آینده‌ی افغانستان را به طالبان واگذار کند. آن‌ها باید راه خلاقانه‌ای را در پیش گیرند و طالبان را به چالش بکشند تا بگویند که اقدامات تبعیض‌آمیز این گروه در برابر زنان، صرفاً به دلیل زن بودن غیر انسانی و غیرقابل قبول است.»
خانم ماشل افزوده است: «مبارزه‌ی جامعه‌ی جهانی در برابر آپارتاید نژادی در افریقای جنوبی چند دهه طول کشید؛ اما سرانجام به ثمر نشست. دولت وقت آفریقای جنوبی مجبور شد با استفاده از روش‌های مختلف تغییر رویه بدهد. روش‌های بسیار زیادی مورد استفاده قرار گرفت تا دولت را به جایی برساند که تغییر را بپذیرد.»
او در ادامه گفته است که طالبان اکنون باید درک کنند که جهان سرکوب زنان را غیرقابل قبول می‌داند.
این درحالی است که طالبان با گذشت هر روز محدودیت‌های تازه‌ای بر فعالیت‌ها و حقوق زنان و دختران در افغانستان وضع می‌کنند.
از سویی هم، سازمان ملل متحد، جامعه‌ی بین‌المللی و سازمان‌های مدافع حقوق بشر اقدامات نقض‌کننده‌ی حقوق زنان از سوی طالبان را به شدت محکوم کرده‌اند؛ اما طالبان در پاسخ به تمامی این واکنش‌ها گفته‌اند که این یک موضوع داخلی است و هیچ کشور و یا هیچ نهادی حق مداخله در امور آن‌ها را ندارند.
