شماری از زنان معترض در ولایت بلخ می‌گویند که مردم افغانستان، به‌ویژه زنان، نه تنها خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران اند، بلکه می‌خواهند در ساختار سیاسی کشور نیز سهیم باشند.
رخشانه: اعضای «جنبش شنبه‌های ارغوانی» در ولایت بلخ، امروز(شتبه، ۵ حمل) با تجمع اعتراضی در یک مکان سربسته در شهر مزار شریف، مرکز این ولایت بر رویکرد طالبان در برابر زنان و دختران افغانستان اعتراض کردند.
این زنان می‌گویند که مردم افغانستان به‌ویژه زنان، نه تنها خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران اند، بلکه خواهان توزیع عادلانه‌ی قدرت، تامین عدالت اجتماعی، مساوات و برابری در تمام سطوح قدرت هستند.
آن‌ها همچنان با پلاکارت‌های«زنان افغانستان را نجات دهید»، «مکاتب دخترانه را باز کنید» و «حق، عدالت، آزادی» دست به اعتراض زدند.
در نوارهای ویدیویی که از آدرس«جنبش شنبه‌های ارغوانی» به رسانه‌ی رخشانه فرستاده شده، زنان می‌گویند که نزدیک به دو سال حاکمیت طالبان، بسته ماندن مکاتب دخترانه و وضع محدودیت‌ها بر حقوق زنان و دختران از سوی این گروه، ثابت ساخته است که طالبان هیچ‌گونه تغییر مثبتی نکرده‌اند.
آنان می‌گویند: «طالبان از بیست سال گذشته، خشن‌تر و وحشی‌تر شده‌اند.»
این زنان می‌گویند که ما انتظار داشتیم تا در سال جدید تعلیمی مکاتب به‌روی دختران دانش‌آموز باز شود؛ اما این گروه یک بار دیگر ما را ناامید کردند.
به گفته‌ی معترضان، طالبان با این روش، زنان و دختران افغانستان به گروگان گرفته و مانع رشد آن‌ها می‌شوند.
آن‌ها در ادامه از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند تا با اعمال فشار بیشتر، این گروه را وادار کنند تا اجازه بدهند دختران بیاموزند و زنان نیز حق کار داشته باشند و در توسعه‌ی کشور سهم بگیرند.
در همین‌حال، یک زن معترض در ولایت پروان با ارسال یک نوار ویدیویی به رسانه‌ی رخشانه خواستار حضور زنان در ساختار سیاسی کشور شده است.
او می‌گوید: «ما(زنان) خواهان تغییر کلی و اساسی در زمینه‌ی حکومت‌داری، توزیع عادلانه‌ی قدرت، تامین عدالت اجتماعی و رسیدن به حقوق انسانی خود هستیم.»
او نیز از جامعه‌ی جهانی و نهادهای حقوق بشری می‌خواهد که برای حقوق زنان و دختران افغانستان دادخواهی کرده و علیه افکار زن‌ستیزانه‌ی این گروه بایستند.
از سویی هم، مریم معروف آروین، بنیان‌گذار و مسوول عمومی جنبش اعتراضی شنبه‌های ارغوانی به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید که ما به این باور هستیم که تامین صلح و عدالت اجتماعی تنها با ایجاد حکومت«غیر متمرکز» شکل گرفته و بر اساس«آرای مردم» افغانستان ممکن است.
