در آستانه‌ی نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، زنان و دختران معترض افغانستان می‌گویند که فرمان‌های نقض‌کننده‌ی حقوق زنان توسط طالبان، مجال نفس کشیدن را از آن‌ها گرفته است.
رخشانه: زنان معترض امروز(شنبه، ۲۸ جوزا) طی نامه‌ای سرگشاده به آدرس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد نوشته‌اند که طالبان در ۲۲ ماه گذشته، با تمام قدرت و توان، زنان را از جامعه حذف کرده‌اند.
آن‌ها می‌گویند که این گروه آزادی‌های مدنی و ارزش‌های انسانی را از مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران گرفته‌اند.
به گفته‌ی آن‌ها، طالبان مخالفان سیاسی، آزادی رسانه‌ها وآزادی بیان را سرکوب و کسانی که به‌خاطر حق‌طلبی، برابری و عدالت صدا بلند می‌کنند را شکنجه، زندانی و به قتل می‌رسانند.
زنان در این نامه نوشته‌اند: «رژیم سرکوب‌گر، مستبد و تروریست طالبان، در نزدیک به دو سال گذشته، مرتکب انواع جنایت‌های بشری از جمله اعمال آپارتاید جنیستی، جنایت جنگی، جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی شده‌اند.»
این نامه آورده که گروه طالبان، نه تنها به جنایات گذشته‌ی خود اکتفا نکردند، بلکه سایر تروریست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی از جمله شبکه‌ی القاعده و تحریک طالبان پاکستان را در کشور پناه داده‌اند.
نامه آورده که افغانستان تحت سیطره‌ی حاکمیت طالبان، مرکز امن هراس‌افگنان و پایگاه مطمئن برای آموزش‌های حمله‌های انتحاری و کانون بنیادگرایی تبدیل شده و زود است که حمله‌های بیرون‌مرزی گروه‌های تروریستی از افغانستان دامن منطقه را بگیرد.
نامه گفته است که گزارش ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه‌ی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشری در افغانستان و تبعیض علیه زنان و دختران، گوشه‌ی کوچکی از جنایت‌هایی است که زنان و دختران و سایر توده‌های اجتماعی کشور با آن روبه‌رو هستند.
زنان و دختران معترض، از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌خواهند که در کنار آن‌ها بایستد و بر مبنای ارزش‌های حقوق بشری، منشور سازمان ملل متحد و سایر کنوانسیون‌های که تبعیض و حذف سیستماتیک اقشار مختلف اجتماعی را پوشش می‌دهد، رفتار کند و فشارهای بیشتر را بر طالبان وارد کند.
به گفته‌ی آن‌ها، زنان و دختران معترض کسانی هستند به‌طور مستقیم از سیاست‌های زن‌ستیزانه و غیر انسانی طالبان متاثر هستند، شورای حقوق بشر باید برای حمایت از این گروه اجتماعی کارشیوه‌های رسیدگی به نقض فاحش حقوق بشری آن‌ها را ایجاد کند.
معترضان از شورای حقوق بشر می‌خواهند تا زمینه و فرصت رسیدگی دادگاه کیفری بین‌المللی را برای رسیدگی به جنایات ضد بشری طالبان فراهم سازد.
زنان معترض می‌گویند که درحال حاضر ده‌ها زن در اسارت این گروه قرار دارند و برای رهایی آنان، فعالان مدنی و همه‌ی کسانی‌که به جرم عقاید و باورهای شان زندانی شده‌اند، دادخواهی صورت گیرد.
در بخشی از این نامه آمده است که طالبان از رأس تا قاعده، در جنایات ضد بشری دست دارند، تقسیم آنان از سوی برخی از سازمان‌ها و حلقات به میانه‌رو و تندرو، نباید مدار اعتبار سازمان ملل باشد.
زنان معترض در ادامه‌ی این نامه خواستار حمایت حقوق بشری اقوام، مذاهب، آزادی بیان و رسانه‌ها شده‌اند.
آن‌ها می‌افزایند که هر نوع بحث و گفتگو در مورد تعامل و به رسمیت‌شناسی طالبان، به معنای به رسمیت شناسی تروریسم و نفی ارزش‌های حقوق بشری است.
آن‌ها در اخیر تاکید کردند که سازمان ملل متحد نباید منشور و ارزش‌هایی‌که براساس آن بنا یافته را در تعامل با طالبان زیر پا بگذارد؛ چرا که به هر میزان که کشورها و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی در مقابل این گروه کوتاه آیند، وضعیت بشری و اعمال محدودیت‌ها بدتر و قبیح‌تر می‌گردد.
