رینا امیری، فرستاده ویژه ایالات متحده امریکا برای حقوق زنان و دختران در افغانستان، در یک نامه سرگشاده هشدار داد که اگر جهان به زنان و دختران افغانستان پشت کند، الگویی خطرناک ایجاد خواهد شد که در فراتر از این کشور نیز تکرار می‌شود.
رخشانه: او امروز (جمعه، ۳۰ قوس) در نامه‌ای گفته که جامعه بین‌المللی باید در هرگونه تعامل با طالبان، حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران، را در اولویت قرار دهد.
خانم امیری در این نامه تاکید کرده است که هفته آینده دو سال از ممنوعیت طالبان برای حضور زنان و دختران در دانشگاه‌ها و کار در سازمان‌های غیردولتی می‌گذرد. او نوشته است: «با اجرای این ممنوعیت‌ها و بیش از ۸۰ فرمان تبعیض‌آمیز جنسیتی دیگر، طالبان زنان و دختران را از حق انتخاب، رفت‌وآمد، آموزش، معیشت، صدا و دسترسی به انستیتوت‌های صحی حیاتی محروم کرده‌اند.»
خانم امیری با اشاره به تاریخ افغانستان گفته است که این نخستین بار نیست که زنان و دختران با چنین وضعیتی مواجه شده‌اند. او ابراز امیدواری کرد که زنان و دختران افغانستان «در نهایت پیروز» خواهند شد.
او از مردان افغانستان، چه در داخل و چه در خارج از کشور، خواسته است که در کنار زنان خانواده‌های‌شان بایستند تا آینده‌ای امیدوارکننده و قابل تحقق برای کشورشان بسازند.
در بخشی از نامه آمده است: «جامعه بین‌المللی باید در هرگونه تعامل با طالبان، حقوق بشر، به‌ویژه حقوق زنان و دختران، را در اولویت قرار دهد. پیشرفت در بهبود روابط دیپلماتیک و اقتصادی باید به‌طور معناداری به اقدامات مشخصی برای لغو سیاست‌های افراطی که زنان و دختران را هدف قرار می‌دهد، وابسته باشد.»
خانم امیری همچنین هشدار داده است که افغانستان تا زمانی در تاریکی باقی خواهد ماند که رؤیاهای زنان و دختران افغان خاموش شوند.
او تاکید کرده است که مسیر پیش رو طولانی خواهد بود، اما ناامیدی و تسلیم شدن گزینه نیست.
در پایان این نامه آمده است: «اگر ما به زنان و دختران افغان پشت کنیم، به زنان و دختران در همه‌جا پشت کرده‌ایم و الگویی خطرناک ایجاد می‌کنیم که در فراتر از افغانستان نیز تکرار خواهد شد.»
پس از بازگشت طالبان به قدرت در آگست ۲۰۲۱، حقوق زنان و دختران در افغانستان به‌طور سیستماتیک هدف محدودیت‌ها و سیاست‌های تبعیض‌آمیز این گروه قرار گرفت. طالبان با صدور بیش از ۸۰ فرمان جنسیتی، از جمله ممنوعیت تحصیل دختران در دانشگاه‌ها و جلوگیری از کار زنان در سازمان‌های دولتی و غیردولتی، آنها را از عرصه عمومی حذف کردند. اکثر فعالان حقوق زن افغانستان، نظام طالبان را «آپارتاید جنسیتی» نام نهاده‌اند.
