نمایشگاه دو روزه‌ی تولیدات زراعتی تحت نام «نمایشگاه زراعتی توسعه پایدار» با حضور زنان تجارت‌پیشه در ولایت بلخ برگزار شد.
رخشانه: این نمایشگاه امروز(دوشنبه، ۲۷ سنبله) در شهر مزارشریف افتتاح شد و محصولات زراعتی، باغداری و مالداری در آن به نمایش گذاشته شده است. در این نمایشگاه، نزدیک به ۶۰ غرفه برپا شده که از این میان، ۳۴ غرفه به زنان تجارت‌پیشه اختصاص داده شده است.
برخی از زنان تجارت‌پیشه که در این نمایشگاه شرکت کرده‌اند در صحبت با خبرنگار رسانه‌ی رخشانه از برگزاری این نمایشگاه استقبال کرده‌اند؛ اما هم‌زمان از چالش‌هایی که فراروی بانوان تجارت‌پیشه قرار دارد، ابراز نارضایتی می‌کنند.
کاهش بازار فروش محصولات، افزایش بهای مواد خام و عدم دسترسی به برنامه‌های حمایتی، از جمله چالش‌های عمده‌ای هستند که این زنان مطرح کرده‌اند.
مونسه*، یکی از شرکت‌کنندگان در این نمایشگاه که محصولات زراعتی را به نمایش گذاشته، برگزاری این‌گونه نمایشگاه‌ها را برای ارائه‌ی تولیدات، مؤثر می‌داند.
او که در زمینه تهیه‌ی آچار، مربا، رب و میوه‌های خشک فعالیت دارد، از افزایش قیمت مواد خام و نبود بازار فروش گلایه می‌کند.
مونسه می‌گوید: «فروشات چندانی نداریم و هیچ حمایتی هم نمی‌شویم. مشتری زیاد نیست؛ بیشتر افرادی که ما را می‌شناسند، می‌آیند و خرید می‌کنند. گاهی هم به دوکاندارها به قیمت ناچیز محصولات را می‌فروشیم. قیمت مواد خام بالاست و سودی که برای ما می‌ماند بسیار کم است، اما از روی ناچاری ادامه می‌دهیم.»
او ادامه می‌دهد: «در هر کیلو مربا شاید ۳۰ روپیه یا کم‌تر سود کنیم. قیمت شَکَر امسال بسیار بالا بود، به همین دلیل سود زیادی از مربا نمی‌بریم. برای تهیه‌ی آچار و رب نیز به افراد زیادی نیاز داریم؛ ولی چون درآمدمان کم است، مجبوریم کارمندان را با روزانه ۲۰۰ افغانی استخدام کنیم. اگر درآمد خوبی داشتیم، می‌توانستیم چند خانم دیگر را هم به کار استخدام کنیم. نمایشگاه برای بازاریابی خوب است و یا حداقل مشتری پیدا می‌کنیم؛ اما این بار تا حالا فروش زیادی نداشتیم.»
ماه‌جبین*، یکی دیگر از زنانی است که در این نمایشگاه شرکت کرده. وی در بخش تهیه مواد غذایی فعالیت دارد و هفت دختر دیگر نیز با او در این بخش کار می‌کنند.
ماه‌جبین نیز از نبود بازار فروش، عدم دسترسی به برنامه‌های حمایتی و فروش غرفه‌ها با قیمت بالا شکایت دارد. وی می‌گوید: «در گذشته ۱۰ نفر باهم کار می‌کردیم؛ اما حالا فقط هفت نفر مانده‌ایم، چون فروشات کم شده و مجبور شدیم تعداد کارمندان را کاهش دهیم. فروشات مثل قبل نیست؛ قبلاً خوب بود، ولی حالا هیچ فروشی نداریم و از هیچ نهادی هم حمایتی دریافت نکرده‌ایم. زحمت زیادی می‌کشیم، اما درآمد بسیار کم است. یک مرتبان کوچک سس مرچ خالص را با قیمت ۱۰۰ افغانی می‌فروشیم، فکر کنید چقدر مرچ باید استفاده کنیم تا یک مرتبان کوچک سس بدهیم، این کار بسیار زحمت دارد و سود چندانی برایمان نمی‌ماند.»
او همچنین می‌گوید: «برگزاری نمایشگاه‌ها خوب است، زیرا هم محصولات ما فروش می‌رود و هم مشتری پیدا می‌کنیم؛ اما در همین نمایشگاه‌ها هم حق به حق‌دار نمی‌رسد. غرفه‌ها فروخته می‌شوند و بیشتر افرادی که واسطه و پول دارند می‌توانند غرفه بگیرند. قیمت هر غرفه از ۵۰۰ تا ۳۰۰۰ افغانی است و وقتی درآمدی نیست، پرداخت چنین مبلغی سخت است.»
