زنان هزاره حوزه «نیوانگلند» در شهر بوستون امریکا در محفلی به مناسبت گرامی داشت از روز جهانی زن از کتاب خاطرات سیماسمر که به تازهگی چاب و نشر شده رونمایی کردند.
رخشانه: روز (یکشنبه، ۲۰ حوت) گروهی از زنان در شهر بوستون امریکا با حضور سیماسمر از کتاب خاطرات او که سالهای مبارزهاش برای حقوق بشر و آزادی در افغانستان را روایت میکند، رونمایی کرد.
رونمایی از این کتاب، بخش از برنامهی گرامی داشت از هشت مارچ یا روز جهانی زنان بود. در این برنامه سخنرانها از وضعیت امروز زنان در افغانستان ابراز نگرانی کردند. سیماسمر که یکی از سخنرانهای اصلی بود، گفت: «زنان در افغانستان بطور مستقیم قربانی میشوند و همه حقوقشان گرفته شده است.»
کتاب « گفتار صریح و پوستکنده» (Outspoken) خاطرات سیماسمر مشتمل بر ۱۱ فصل و ۳۴۰ صفحه است که توسط خودش نوشته شدهاست. این کتاب به تازهگی به زبان انگلیسی چاپ و نشر شده و خاطرات سالهای مبارزه او را برای دفاع از حقوقبشر، حقوق زنان و آزادی روایت میکند.
سیماسمر از چهرههای شناخته شده زنان افغانستان است. او دستکم چهار دهه در افغانستان فعالیت و کار حقوقبشری کرده است. او اولین زن بود که پس از روی کار آمدن نظام جمهوریت در کابینه وزیر امور زنان شد. پس از آن سالها رییس کمیسیون مستقل حقوقبشر افغانستان بود.
داکتر مستوره شفایی از فعالان حقوق زنان در امریکا در این برنامه گفت، هشت مارچ فرصتی برای بیان دردهای زنان افغانستان است. این برنامه نیز به مناسبت هشت مارچ برگزار شده بود.
این زنان همچنان در بخش از قطعنامه خود آورده است: «بیش از دو سال است که زنان و دختران توسط گروه طالبان از رفتن به مدرسه، دانشگاه، کار و سایر فعالیتهای انسانی محروم گردیده و علیه آنان عملا و علناً آپارتاید جنسیتی اعمال میشود.»
در قطعنامه همچنان آمده است که حتی برخی از زنان و دختران بخاطر وضعیت سختگیرانه ایجاد شده از سوی طالبان، دست به خودکشی زدهاند.
در این قطعنامه خواسته شده است که جامعه جهانی، سازمان ملل متحد و نهادهای حقوق بشری، آپارتاید جنسیتی را در افغانستان بهرسمیت شناخته و علیه آن اقدام مشترک نمایند.
گروه طالبان به بهانههای مختلف هر روز زنان و دختران را در کابل و سایر ولایات افغانستان بازداشت، شکنجه و زندانی میکنند.
این نگرانیها در حالی است که طالبان پس از تسلط دوباره بر افغانستان دهها فرمان که به طور سیستماتیک حقوق زنان را نقض میکند، صادر کردهاند.
برگزار کنندگان این برنامه همچنان از وضعیت حقوقبشر در زیر حاکمیت طالبان اظهار نگرانی کردهاند. به همین خاطر، از امریکا و جامعهی جهانی خواسته شده که سیاست تعامل با طالبان را کنار بگذارند.
در ماده دوم قععنامه آمده است: «کشورهای عضو سازمان ملل متحد و ICC (دیوان کیفری بینالمللی) باید دادخواهی هزارههای افغانستان را در واکنش به نسلکشی این گروه قومی، بهرسمیت بشناسد و اقدامات حقوقی لازم را در این مورد انجام دهند.»