شماری از جریان‌های سیاسی و جنبش‌های اعتراضی زنان در پیوند به نتایج نشست دوحه می‌گویند که مساله‌ی اصلی استرداد حق تعیین سرنوشت و حقوق انسانی غصب شده‌ی مردم افغانستان از چنگال تروریسم است.
رخشانه: شماری از جریان‌های سیاسی مطرح و جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان امروز(پنج‌شنبه، ۳ حوت) در اعلامیه‌ی مشترک، ضمن قدردانی از آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد و نمایندگان ویژه‌ی اشتراک‌کننده در نشست دوحه برای رسیدگی به اوضاع افغانستان، مواضع خود را در مورد نتیجه‌ی نشست دوحه اعلام کردند.
بر اساس اعلامیه، مسایل حقوق بشری، فقر، آپارتاید جنسیتی و قومی، کوچ‌های اجباری، به گروگان گرفته شدن سرنوشت مردم افغانستان توسط یک گروه مخالف تمام ارزش‌های انسانی و حقوق بشری، صرفاً به‌عنوان مسائل حاشیه‌ای مورد توجه قرار گرفته بود.
اعلامیه آمده که در نشست دوحه برآیندی که در آن به ریشه‌های بحران نیم قرنه‌ی افغانستان پرداخته شده باشد، وجود نداشته است.
اعلامیه خاطرنشان ساخته است، تا زمانی‌که این امر در نقطه‌ی مرکزی توجهات قرار نداشته باشد، هر نوع تلاش برای ترمیم وضعیت موجود چیزی جز ضیاع وقت، وارد کردن آسیب‌های بیشتر به مردم افغانستان، هزینه‌های بیشتر برای جامعه‌ی جهانی و پاک کردن صورت مساله به جای حل آن نیست.
این جریان‌های سیاسی تاکید کرده‌اند که سازمان ملل متحد باید متوجه باشد که حل بحران افغانستان منوط به تعامل سازنده با همه‌ی اطراف دخیل در قضایای افغانستان، ایجاد یک روند فراگیر با حضور تمامی اطراف منازعه و جریان‌های موثر سیاسی در این روند است.
در اعلامیه آمده که تعامل یک‌جانبه، بدون حضور احزاب و جریان‌های موثر سیاسی هرگز نمی‌تواند به موفقیت روند سیاسی افعانستان برای عبور از بحران کمک کند.
اعلامیه همچنان گفته است، خواست شماری از جوانب ذیدخل در موضوع افغانستان، ترمیم وضعیت موجود با کم‌ترین هزینه و با چشم‌پوشی نسبت به ابعاد پنهانی و نیمه‌پنهان فاجعه‌ی انسانی در کشور با درنظر داشت واقعیت تسلط طالبان بر کابل است؛ اما این خوشبینانه‌ترین چیزی است که می‌توان تصور کرد.
اعلامیه گفته است که تسلط غیر مشروع یک گروه افراطی نامشروع نمی‌تواند واقعیت‌های پرشمار دیگر در مورد حقوق مدنی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شهروندان و اقوام افغانستان را طرد و حذف کند؛ افغانستان قبل از آن که متعلق به یک گروه باشد، متعلق به مردم و اقوام افغانستان است.
جریان‌های سیاسی و جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان گفته‌اند که بزرگ‌ترین کاستی دومین نشست دوحه، عدم حضور نمایندگان نهادهای سیاسی و مردم تحت ستم کشور بوده است.
این جریان‌ها بر این باور اند که موفقیت نماینده‌ی ویژه در حل بحران، منوط به رای‌زنی و مشوره با تمامی طرف‌های مؤثر سیاسی و جامعه‌ی مدنی افغانستان، حصول اطمینان از اشراف و آگاهی نماینده‌ی ویژه از ریشه‌ی معضلات، واقعیت‌ها و حساسیت‌های موجود، به‌ویژه تنوع قومی، مذهبی و جنسیتی در افغانستان و باورمندی به اصل مردم‌سالاری و حقوق بشر می‌باشد.
اعلامیه در ادامه افزوده است که گروه طالبان در دو و نیم سال گذشته و در آخرین نشست سازمان ملل متحد نشان دادند که نه اهل تعامل با اصول اساسی حاکم بر جهان مدرن اند و نه هیچ حق انسانی برای مردم افغانستان قایل هستند.
اعلامیه هشدار داده است که هرگونه امتیازدهی یک‌جانبه به طالبان، در کنار آن‌که کنار زدن اصول بنیادین سازمان ملل متحد شمرده می‌شود، باعث جدی‌تر ساختن طالبان در جهت تداوم رویکردهای ضد حقوق بشری، سرکوب‌گری، حذف زنان و اعمال آپارتايد جنسیتی در کنار تقویت گروه‌های تروریستی تحت حمایت آنان و مبدل شدن افغانستان به مرکز تروریسم خواهد شد.
