الیاس احمدی
اعتصاب غذایی تمنا زریاب پریانی و شماری دیگر از زنان و بانوان افغانستانی در شهر«کلن» آلمان، که از اول سپتامبر سال جاری آغاز شده بود، موج جدیدی از همراهی‌ها و اعتراضات را در خارج و داخل افغانستان به همراه داشت.
به دنبال این اعتصاب، شمار زیادی از زنان و دختران افغانستان در داخل و بیرون از کشور، با ابراز همدردی و همنوایی، دست به اعتراض و اعتصاب زده‌اند.
جدا از همدردی و همنوایی فردی شمار زیادی از مردم، چندین اعتراض و اعتصاب غذایی دیگر نیز در بیرون و داخل کشور به پشتبانی از خواستههای تمنا زریاب پریانی و شماری دیگر از همراهان او، برگزار شده است.
خانم تمنا زریاب پریانی و همراهانش، خواستار توقف حمایت‌های مالی و سیاسی جامعه‌ی جهانی به حکومت گروه طالبان در افغانستان و به رسمیت‌شناختن آپارتاید جنسیتی در این کشور هستند.
زرمینه پریانی، خواهر تمنا پریانی، امروز در صحبتی با رسانه‌ی رخشانه، وضعیت صحی خواهرش را وخیم توصیف کرده است. این درحالی است که در روز نهم اعتصاب غذایی تمنا پریانی، وضعیت صحی او و یکی از همراهانش وخیم شده و به شفاخانه منتقل شدند.
زرمینه همچنان گفته است، با وجود این‌که یکی از نمایندگان ایالتی آلمان و یک نماینده از وزارت خارجه‌ی آلمان به دیدار اعتصاب‌کنندگان در شهر کلن آلمان آمده و خواستار پایان دادن به این اعتصاب شده‌اند؛ اما تا کنون به آن‌ها جواب روشنی مبنی بر پذیرفتن خواستههای شان داده نشده است.
او افزوده است که هرچند ۱۲ سپتامبر آخرین روز اعتصاب خانم تمنا پریانی است؛ اما تا زمانی‌که اعتراض‌کنندگان به خواستههای شان نرسند، به اعتصاب شان ادامه خواهند داد.
این درحالی است که دیروز دوشنبه(۱۱ سپتامر) هنگام برگزاری پنجاه‌وچهارمین نشست سازمان ملل در نمایندگی این سازمان در شهر جینوا سویس، شماری از فعالین حقوق زنان و مهاجرین افغانستانی، در مقابل ساختمان نمایندگی این سازمان، دست به اعتراض زدند.
پروانه ابراهیم‌خیل که در این اعتراض حضور داشته، در صحبتی با رسانه‌ی رخشانه، گفته است که ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه‌ی سازمان ملل برای افغانستان نیز در صف اعتراض‌کنندگان قرار گرفته بود.
او همچنان افزوده است که اعتراض‌کنندگان امروز جنوا توانستند، نامه‌ها و خواستههای اعتراض‌کنندگان و اعتصاب‌کنندگان اخیر را به درون این نشست سازمان ملل انتقال دهند.
راه دشوار عدالت‌طلبی
تا کنون ده‌ها تن از زنان و بانوان افغانستانی، اعتراض و اعلام اعتصاب غذایی کرده‌اند. هدا خموش، شاعر و فعال حقوق زنان افغانستان، چهارشنبه هفته‌ی گذشته(۶ سپتامبر) با اعلام حمایت از اعتصاب غذایی زنان و دختران افغانستان در شهر کلن آلمان، در مقابل ساختمان پارلمان ناروی در اسلو، پایتخت این کشور شروع به اعتصاب غذایی کرد.
مینه رفیق یکی دیگر از فعالین حقوق زنان افغانستانی نیز همراه با هدا خموش دست به اعتصاب غذایی زده است.
خانم هدا خموش در صحبتی با رسانه‌ی رخشانه، گفته است که به سختی توانسته‌اند اجازهی برگزاری اعتصاب غذایی را از پولیس ناروی بگیرند. در همین‌حال، او افزوده است که زنان و دختران افغانستانی هم‌نوا با آن‌ها، نتوانسته‌اند در پاکستان و اسپانیا اجازهی پولیس برای اعتراض و اعتصاب غذایی را بگیرند.
بانو خموش که چند روز است در اعتصاب غذایی به سر می‌برد، گفته است که مصمم به ادامه‌ی اعتصاب غذایی و اعتراض است و در روزهای اخیر، به چندین سازمان مدافع حقوق بشر نامه فرستاده و خواستار رسیدگی به خواستههای اعتراض‌کنندگان شده است.
تا کنون حزب سبز و حزب چپ، از احزاب شناخته‌شده‌ی ناروی، از اعتراض و اعتصاب مینه رفیق و هدا خموش اعلام حمایت و قدردانی کرده‌اند.
با این‌حال، هدا خموش به این باور است که کشورها و جامعه‌ی جهانی در حال تعامل با حکومت طالبان است، در حالی‌که اعلام حمایت شان را از زنان معترض نیز اعلام می‌کنند. به باور او، این مساله نگران‌کننده است.
مینه رفیق، در صحبتی با رسانه‌ی رخشانه، گفته که جهان باید یک هشدار را جدی بگیرد، یا منتظر حادثه‌ی دیگری مشابه با حادثه‌ی ۱۱ سپتامبر باشد و یا هم خواستههای زنان معترض افغانستانی را بپزیرند.
در همین‌حال، شماری از جنبش‌های طرف‌دار حقوق زنان افغانستانی نیز با اعتراضات اخیر اعلام همنوایی کرده‌اند. روز یک‌شنبه(۱۰ سپتامبر) جنبش زنان بدخشان و جنبش زنان تخار، به‌طور جداگانه با برگزاری اعتراض در مکان‌های سربسته، آغاز اعتصاب غذایی شان را اعلام کردند. این درحالی است که هر نوع اعتراض در حمایت از حقوق زنان در افغانستان توسط گروه طالبان منع شده و سرکوب می‌شود.
جنبش اصلی زنان مقتدر افغانستان نیز روز جمعه(۸ سپتامبر) با صدور قطع‌نامه‌ای، از سازمان ملل و جامعه‌ی جهانی خواسته‌اند، به خواستههای معترضین و اعتصاب‌کنندگان اخیر توجه کنند. در قطع‌نامه آمده که اگر به خواست اعتراض‌کنندگان تا ۱۲ سپتامبر توجه نشود، این جنبش حاضر است دست به اعتصاب غذایی نامحدود بزند.
باید افزود که بیشتر از ۱۰ تن از دختران و زنان افغانستانی در پاکستان نیز، با وجود مخالفت پولیس آن کشور، در حمایت از خواستههای اعتصاب‌کنندگان شهر کلن آلمان، دست به اعتراض و اعتصاب غذایی زده‌اند.
نائره کوهستانی، یکی از این زنان که در نیمه‌روز سوم سپتامبر سال جاری به این اعتصاب غذایی پیوسته است، در صحبت با رسانه‌ی رخشانه گفته که او و همراهانش موفق نشدند، اجازهی پولیس پاکستان در شهر اسلام‌آباد را برای برگزاری اعتراض و اعتصاب شان بگیرند.
نائره و شماری دیگر از زنان افغانستانی در مکان‌های سربسته در شهر اسلام‌آباد پاکستان دست به اعتصاب غدایی زده‌اند.
به گفته‌ی خانم کوهستانی، آن‌ها در شرایط دشوار، مصمم به ادامه‌ی اعتصاب غذایی شان هستند. او گفته است: «در رسیدگی خدمات صحی به اعتصاب‌کنندگان شدیدا دچار مشکل استیم. دیروز می‌خواستیم گردهمایی مطبوعاتی داشته باشیم که به ما نه‌تنها که اجازه داده نشد، بلکه هشدار دادند که اسلام‌آباد شبیه قندهار برای طالبان است.»
به گفته‌ی نائره کوهستانی، اعتصاب غذایی تمنا زریاب پریانی و همراهانش تا ۱۸ سپتامبر تمدید شده است. او افزوده است که به‌عنوان یکی از اعتصاب‌کنندگان مصمم است تا رسیدن به خواستههای شان، این اعتراض و اعتصاب را ادامه دهد.
همنوایی و همدردی گسترده
با این‌که جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی تا کنون خواستههای اعتراض‌کنندگان را نپزیرفته‌اند، شمار زیادی از مردم، از طیف‌های مختلف، از خواستههای معترضین اخیر پشتیبانی کرده و با آن‌ها هم‌نوا شده‌اند.
شماری از این افراد و گروه‌ها در شبکه‌های اجتماعی، در مورد این اعتراض‌ها واکنش نشان داده و حمایت خود را از آن‌ها اعلام کرده‌اند.
جمعی از نویسندگان، شاعران، هنرمندان و روزنامه‌نگاران افغانستانی، در پنجمین روز شروع اعتصاب غذایی خانم پریانی و همراهانش، با صدور بیانیه‌ای حمایت شان را از خواستههای آن‌ها اعلام کرده‌اند. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است: «ما… از نیروهای مبارز و آزادی‌خواه کشورهای مختلف و به خصوص نیروهای مردمی مستقر در آلمان و شهر کلن می‌خواهیم تا برای تحت فشار قرار دادن هرچه بیشتر سازمان‌ها و دولت‌هایی که مخاطب این خیمه‌ی تحصن و اعتصاب غذا هستند، دست به عمل شده … و وارد همبستگی شوند.»
آنجلا غیور، یکی از زنان فعال افغانستان در صفحه‌ی اجتماعی ایکس، با حمایت از اعتراض و اعتصاب غذایی خانم پریانی نوشته است: «…هدف ما از مبارزه باید نشانه گرفتن ریشه‌ی درد‌ها باشد؛ کاری که تمنا و دوستان شان می‌کنند.»
زهرا جویا، صاحب‌امتیاز رسانه‌ی رخشانه و فعال حقوق زن، در صفحه‌ی فیسبوکش با یادآوری از نهمین روز اعتراض‌های اخیر و بی‌توجهی جامعه‌ی جهانی نوشته است: «…جهان همچنان نظاره‌گر مرگ تدریجی زنان افغانستان است…»
محمد احمدی، یکی از کاربران فیسبوک در صفحه‌ی مربوط به خودش، از بی‌اعتنایی سازمان ملل در قبال اعتصاب غذایی خانم پریانی و همراهانش یاد کرده، چنین نوشته است: «تمنا وارد شفاخانه شد، سازمان ملل بی‌شرمانه سکوت کرد. صدای دختر آواره‌ی افغانستانی در قلب اروپا شنیده نشد؛ اما غرب همچنان بر شرق فخر فروشی می‌کند که مدافع حقوق بشر و آزادی بیان است.»
بهرام هیمه یکی از شاعران افغانستان، اعلام حمایت‌اش را در قالب شعر به تمنا زریاب پریانی تقدیم کرده که در بخشی از آن چنین آمده است.
«…
چقدر حس بدی دارم و زیاده‌ام اکنون
مرا ببخش که با تو نه ایستاده‌ام اکنون
…
در این میانه تبار تو بی‌صداست تمنا
صدا بزن که صدایت صدای ماست تمنا»
