رسانه رخشانه
  • خبر
  • گزارش
  • تحلیل و ترجمه
  • عکس
  • پرونده
  • روایت
  • دادخواهی
  • آموزش
  • گفت‌و‎گو
  • English
مطلبی یافت نشد
مشاهده همه نتایج
رسانه رخشانه
  • خبر
  • گزارش
  • تحلیل و ترجمه
  • عکس
  • پرونده
  • روایت
  • دادخواهی
  • آموزش
  • گفت‌و‎گو
  • English
مطلبی یافت نشد
مشاهده همه نتایج
رسانه رخشانه
مطلبی یافت نشد
مشاهده همه نتایج

آرزوهایی که درد شدند؛ «طالبان پل رسیدن به هدفم را شکستند»

6 جدی 1401
آرزوهایی که درد شدند؛ «طالبان پل رسیدن به هدفم را شکستند»

عکس: شبکه‌های اجتماعی

بهاره علی‌زاده

با مشکلات غیرقابل وصف از غزنی به دانشگاه بلخ می‌آمدم. به این امید که روزی بازوی پدر پیری باشم که دیگر توانایی کار را ندارد و مادرم که سال‌هاست با مشکلات روانی دست‌وپنجه نرم می‌کند. وقتی نتایج کانکور اعلام شد، در دانشکده ادبیات دانشگاه بلخ پذیرفته شده بودم.

آمدنم از غزنی به بلخ سخت و دشوار بود. نه به این خاطر که کسی در خانواده مخالف دانشگاه رفتنم باشد. به این دلیل که حتا مصرف رفتن تا بلخ را نداشتیم. پدرم روزمزدکاری می‌کرد. با پولی که روزانه به‌دست می‌آورد، فقط می‌شد مصارف خانه را تامین کرد.

سرانجام خانواده‌ام را راضی کردم. پدرم پنج هزار افغانی را نمی‌دانم از کجا پیدا کرد و خرج راه من کرد. مطمئن هستم که از کسی قرض گرفته بود. این پول هزینه راه و یک سمستر درس دانشگاهم بود. در شهری غریب برای دختر تنها تصور نداشتن پول، سخت بود. به همین خاطر از پولی که داشتم به اندازه‌ای مصرف می‌کردم که فقط زنده بمانم. حتا توان خرید چپترهای دانشگاه را نداشتم. منابع درسی را عکس می‌گرفتم و سافت آن را در مبایل خود می‌خواندم.

زمانی که افغانستان برای دومین‌بار به دست طالبان سقوط کرد، پدرم در راه ایران مهاجر شد. او برای کارگری رفته بود. اما از بخت بد روزگار، در مسیر سفر قاچاقی هردو پایش شکست. دیگر حتا توان کارکردن هم نداشت. از طرفی، مشکل روحی و روانی مادرم بدتر شده بود. تصمیم گرفتم دیگر به بلخ نروم. می‌خواستم کار کنم، چون فرزند بزرگ خانه من بودم و باید مصارف خانواده را تامین می‌کردم.

اما این‌بار مادرم پشت من ایستاد. اجازه نداد دانشگاه را ترک کنم. کار مادرم شب و روز شد دست‌دوزی. با این که مریض‌احوال بود؛ اما از راه سوزن‌دوزی، خانواده را نان می‌داد. حتا مصارف دانشگاه مرا هم می‌داد. این‌جا بود که بیشتر به قدرت یک زن ایمان آوردم. من نیز در مقابل این همه زحمات پدر و مادرم با خود عهد بستم که هرگز تسلیم نشوم. برای رسیدن به اهداف و آرزوهایم تلاش زیادی کنم. می‌خواستم روزی مادرم را درمان کنم و بازوی پدرم باشم.

این مطالب هم توصیه می‌شود:

منع آموزش دختران؛ امریکا تحریم‌های جدیدی بر مقام‌های طالبان وضع می‌کند

«ممنوعیت دختران از شرکت در آزمون ورودی دانشگاه‌های خصوصی ناامید کننده است»

تصمیم گرفتم که در کنار درس‌های دانشگاه، کار پاره وقت هم پیدا کنم. حداقل می‌توانستم مصارف خود را از روی دوش مادرم کم کنم. اما ماه‌ها تلاش من بی‌هوده بود. برحسب اتفاق، یک هفته قبل از بسته شدن دانشگاه در یک مکتب خانگی کار پیدا کردم. باید دو ساعت در روز برای سه دانش‌آموز درس می‌دادم. اولین هفته بود که ۱۶۰ افغانی دست‌مزد می‌گرفتم. این نتیجه‌ی کار یک هفته‌ی من بود.

هنوز خوش‌حالی اولین دست‌مزد خود را حتا با مادرم شریک نکرده بودم که خبر بسته شدن دانشگاه‌ها و تمامی نهادهای آموزشی به روی دختران مثل بمب در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های جمعی انفجار کرد. با شنیدن این خبر، اشک‌هایم بی‌اختیار می‌ریخت. لحظه‌‌ای دنیا برایم تاریک شد. شاید هیچ‌کسی حال آن لحظه مرا درک نکند.

یک هفته از این تصمیم طالبان گذشته است. دیگر حتا بهانه‌ا‌ی ندارم تا از ازدواج اجباری که در انتظارم است، فرار کنم. حتا مادرم دلیلی ندارد که پشت من ایستاد شود. با این‌که طالبان با بستن دانشگاه‌ها پل رسیدن به هدفم را شکستند، هنوز نمی‌توانم بپذیرم که مساله دانشگاه برای دختران در افغانستان تمام شده است. هنوز امید در دلم نمرده است. در واقع، منتظر دست غیب هستم. امیدوارم دروازه دانشگاه‌ها باز شود و اجازه کار به زنان داده شود. ما زن‌ها هم قلب داریم و هم آرزوهای بسیاری برای رسیدن.

برچسب ها: بسته شدن دانشگاه به روی دخترانبسته شدن دانشگاه‌هاروایت دختران دانش‌آموزروایت دختران دانشجوممنوعیت آموزش دختران
به اشتراک گزاریتوییتچسباندن

مطالب مرتبط

زن‌بیزاری؛ پروانه بعد از تولد در شفاخانه رها شد و در بزرگ‌سالی مورد تجاوز جنسی قرار گرفت

18 دلو 1401
روایت زنان؛ زندگی بی‌فروغ «ستاره» در تاریکی کابل

هنوز در شکم مادر بوده که پدر و مادرش به جنسیت او پی‌ می‌برند. خانواده‌اش همان زمان تصمیم می‌گیرند که...

بیشتر بخوانید

روزگار شاعران زن در قندهار؛ خانه‌نشین و سوگوار

17 دلو 1401
روزگار شاعران زن در قندهار؛ خانه‌نشین و سوگوار

«تمام حرف‌های قلبم، تمام دردها و مشکلاتم را در همین یک بیت جا داده‌ام؛ "ولی ښځه سوې ولي خدای نر...

بیشتر بخوانید

روایت زنان؛ «من زنی هستم قوی»

15 دلو 1401
روایت زنان؛ «من زنی هستم قوی»

با شنیدن صدای اذان صبح از خواب بیدار شدم، همه‌جا هنوز تاریک بود و هوا سرد. اندکی در بستر خود...

بیشتر بخوانید

پهلوهای تاریک انزوای اجتماعی و حذف زنان توسط طالبان

13 دلو 1401
پهلوهای تاریک انزوای اجتماعی و حذف زنان توسط طالبان

جوامع مختلف اسلامی در طول تاریخ، نسبت به حضور زنان در جامعه رفتارهای مختلفی را در پیش گرفته‌اند. در برخی...

بیشتر بخوانید

جواب دهید لغو جواب

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

  • درباره رخشانه
  • تماس با ما
Copyright © 2021 Rukhshana
مطلبی یافت نشد
مشاهده همه نتایج
  • خبر
  • گزارش
  • تحلیل و ترجمه
  • عکس
  • پرونده
  • روایت
  • دادخواهی
  • آموزش
  • گفت‌و‎گو
  • English

بازنشر مطالب رسانه رخشانه، تنها با ذکر کامل منبع مجاز است.