شماری از فعالان حقوق زن از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌خواهند که باید ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های وضع‌شده بر حقوق زنان توسط طالبان، به عنوان جنایت علیه بشریت ثبت و شناخته شود.
رخشانه: فعالان حقوق زن امروز(یک‌شنبه، ۲۸ جوزا) در صحبت با خبرنگار رسانه‌ی رخشانه از نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد وضعیت زنان و حقوق بشر در افغانستان استقبال کرده و می‌گویند که امیدوار هستند این نشست نتیجه‌ی مثبتی برای مردم، به‌ویژه برای زنان افغانستان در پی داشته باشد.
فوزیه وحدت، فعال حقوق زن در این مورد می‌گوید که زنان و دختران افغانستان طی نزدیک به دو سال حاکمیت طالبان، در زندان‌های خانگی قرار دارند که این خود«آپارتاید جنسیتی» به معنی واقعی آن بوده و جنایت علیه بشریت حساب می‌شود.
او می‌گوید، انتظار ما این است که در این نشست تمامی موارد نقض حقوق بشری در افغانستان که از سوی طالبان صورت گرفته است، به‌صورت واقع‌بینانه مورد بررسی قرار گیرد.
خانم وحدت می‌گوید که گزارش ریچارد بنت در مورد وضعیت حقوق بشری در افغانستان شفاف و واقع‌بینانه است و اعضای نشست شورای حقوق بشر باید مسوولیت رسیدگی به این قضایا را به دادگاه کیفری بین‌المللی«لاهه» بدهند تا از این طریق، به تمامی جنایات ضد بشری طالبان در افغانستان رسیدگی صورت بگیرد.
خانم وحدت تاکید می‌کند که خواست مردم افغانستان به‌ویژه زنان و دختران، از این نشست این است که پیام واضح در مورد طالبان داشته باشد.
او می‌افزاید که طالبان طی دو سال حاکمیت شان، امتحان خود را برای مردم افغانستان و جامعه‌ی جهانی پس داده‌اند و ثابت کرده‌اند که یک«گروه تروریستی» اند و نه خودشان زندگی می‌کنند و نه هم اجازه می‌دهند تا مردم افغانستان به زندگی خود برسند.
او در ادامه می‌گوید که سازمان ملل متحد زمانی‌که تصمیم موثق بگیرد، جنبه عملی هم می‌تواند داشته باشد؛ اما این سازمان طی مدت دو سال در مورد افغانستان تصمیم واضح و روشنی اتخاذ نکرده است.
لیلا بسیم، یکی دیگر از فعالان حقوق زن نیز می‌گوید که امیدوار است این نشست تاثیر مثبتی بر وضعیت مردم و به‌ویژه زنان افغانستان داشته باشد.
خانم بسیم می‌گوید که زنان و دختران افغانستان تحت ستم طالبان در حال خُرد شدن هستند و این چنین نشست‌ها باید برای آن‌ها امیدوارکننده باشد؛ چرا که سازمان ملل متحد یک سازمان بی‌طرف است و مردم افغانستان انتظار دارند تا به حقوق شان توجه شود.
بسیم می‌گوید که کار، آموزش و تحصیل یک حق بشری است؛ اما طالبان تمامی زنان و دختران را از آن محروم کرده‌اند که این خود نقض آشکار حقوق بشر است.
به باور بسیم، اگر شورای حقوق بشر به برابری و عدالت اجتماعی باور دارد، گزارش ریچارد بنت یک گزارش مفصل، واقعی و با اعتبار است و سازمان ملل متحد باید نظر به این گزارش، یک تصمیم اساسی در مورد افغانستان اتخاذ نماید.
بسیم می‌افزاید که طی دو سال گذشته، انواع جنایات ضد بشری به‌شمول لت‌وکوب، شکنجه و کشتار افراد ملکی در افغانستان توسط طالبان رخ داده است؛ اما جامعه‌ی جهانی تنها با ابراز تاسف در رشته توییتی اکتفا کرده و در عمل حتا یک قدم هم برنداشته‌اند.
او امیدوار است که جامعه‌ی جهانی درک کند که طالبان نه تنها برای افغانستان بلکه برای منطقه و جهان خطرساز اند و گروهی هستند که مرز نمی‌شناسد و خود را فاتح عصر می‌نامند.
بسیم در ادامه می‌گوید که زنان و دختران افغانستان به حمایت‌های سازمان ملل و جامعه‌ی جهانی نیاز دارند.
مینه رفیق، یکی دیگر از فعالان حقوق زن در اسلو، پایتخت ناروی به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید: «گرچه فکر نمی‌کنم این نشست مثل سایر نشست‌های این شورا برای مردم افغانستان نتیجه‌ی مثبتی در پی داشته باشد؛ اما از آن حمایت می‌کنم، چرا که وضعیت افغانستان و به‌ویژه زنان کشور را برای دنیا نشان می‌دهد.»
خانم رفیق می‌افزاید که سازمان ملل و کشورهای جامعه‌ی جهانی طالبان را به رسمیت نشناسند و از حقوق زنان و دختران افغانستان به صورت قاطع حمایت کنند.
رفیق می‌گوید که گزارش ریچارد بنت، تنها گوشه‌ای از جنایت‌های طالبان در برابر مردم افغانستان، از جمله زنان و دختران است.
رفیق از سازمان ملل و جامعه‌ی جهانی می‌خواهد تا با قطع ارسال بسته‌های نقدی ۴۰ میلیون دالری و تحریم سفر اعضای طالبان، فشار بیش‌تری بر این گروه وارد کنند.
خانم رفیق در ادامه می‌گوید که وضعیت حقوق بشری فعالان مدنی، نظامیان ارتش حکومت پیشین و اقلیت‌های قومی و مذهبی باید در این نشست بررسی شده و زمینه‌ی رهایی فعالان مدنی که اکنون در بند طالبان هستند، فراهم شود.
از سویی هم، مسعوده کوهستانی، یکی دیگر از فعالان حقوق زن نیز می‌گوید که متاسفانه جامعه‌ی جهانی نه تنها گذشته‌ی طالبان را انکار می‌کنند؛ بلکه از جنایت جاری که توسط این گروه در افغانستان جریان دارد نیز چشم‌پوشی می‌کنند.
به باور خانم کوهستانی، امروز همه چیز در جهان تجارتی است و برای همه معلوم است که جامعه‌ی جهانی به انسانیت و آزادی‌خواهی نمی‌اندیشند، آن‌ها فقط به تجارت خود اهمیت می‌دهند.
خانم کوهستانی می‌گوید که طالبان مرتکبین اعمال ضد انسانی هستند، نه تنها زنان را از تمامی حقوق شان محروم و در خانه‌ها زندانی کرده‌اند؛ بلکه جرایم جنگی شان به اوج خود رسیده است.
کوهستانی در ادامه می‌گوید که این نشست برای زنان افغانستان امیدوارکننده نیست و تنها خواست تجارتی سازمان ملل و جامعه‌ی تجاری است و نفع انسانی مد نظر گرفته نمی‌شود.
او استناد می‌کند که اگر نفع انسانی در نشست شورای حقوق بشر مد نظر گرفته می‌شد، حد اقل یک نفر به نمایندگی از زنان افغانستان در این نشست دعوت می‌شد.
این واکنش‌ها در حالی مطرح می‌شود که قرار است شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد فردا(دوشنبه، ۲۹ جوزا) در مورد وضعیت زنان و حقوق بشر در افغانستان، در جینوا نشستی برگزار کند.
