شماری از فعالان حقوق زنان افغانستان در پاکستان، به مناسبت روز جهانی حقوق بشر می‌گویند که طالبان ۱۹ میلیون از جمعیت افغانستان را که زنان و دختران تشکیل می‌دهند، از حق آموزش و اشتغال محروم ساخته‌اند.
رخشانه: این شمار از شهروندان کشور تحت نام «مدافعان حقوق بشر افغانستان در تبعید» امروز (شنبه، ۱۹ قوس) اعلامیه‌ای را در پیوند به وضعیت حقوق بشری در افغانستان صادر کردند.
در اعلامیه آمده است که یک‌ونیم سال از حضور و حاکمیت «سیاه و نامشروع» طالبان در جغرافیای افغانستان گذشت، و در این مدت مردم افغانستان انواع مختلف جنایت سازمان یافته و غیر سازمان یافته را از آدرس این گروه متحمل شدند.
اعلامیه می‌گوید که طالبان ۱۹ میلیون نفوس کشور را که زنان و دختران تشکیل می‌دهند از حق آموزش و اشتغال محروم شدند.
مدافعان حقوق بشر در تبعید طالبان را «گروه اجنبی» خوانده و افزوده که قتل‌های مرموز، کوچ اجباری، نسل کشی، بازداشت‌های غیر قانونی، شکنجه و تجاوز جنسی از انواع جنایات است که توسط این گروه علیه مردم «مظلوم و بی دفاع ما» تحمیل و تطبیق می‌شود و هر روز از مردم قربانی می‌گیرد.
مدافعان حقوق بشر افغانستان در تبعید از طالبان خواسته که طبق ماده ۲۶ اعلامیه‌ای جهانی حقوق بشر دختران کشور حق دارند تا به مکتب بروند و بدون در نظر داشت نژاد، مذهب و کشور اصلی به آموزش خود ادامه دهند.
این بیانیه با اشاره بر ماده ۲۰ اعلامیه‌ای حقوق بشر که حق اشتراک در تجمعات مسالمت‌آمیز را حق همه شهروندان هر کشور دانسته، گفته است: «صدها مدافع حقوق بشر و معترض به جرم دادخواهی در شکنجه‌گاه‌های طالبان به سر می‌برند؛ در بند و زندانی بودن، ظریفه یعقوبی، فرحت پوپلزی، حمیرا یوسف، عالیه عزیزی، الهه دلاورزی و پرویز خلیل، مصداق بارز نقض حقوق بشر در افغانستان است.»
آنان در ادامه تاکید کرده که داشتن زندگی صلح آمیز، حق آموزش، حق آزادی بیان، حق مهاجرت، حق مشارکت سیاسی و اجتماعی مهم‌ترین حقوق بشری است که توسط گروه طالبان از مردم افغانستان سلب شده است.
مدافعان حقوق بشر در تبعید هشدار دادند که هرنوع تعامل با طالبان، تیشه به ریشه خود زدن است.
اعلامیه‌ای حقوق بشر به تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ از سوی سازمان ملل تصویب شد که افغانستان نیز این اعلامیه را امضا کرده است.
اکنون همه ساله از ۱۰ دسامبر به عنوان روز جهانی حقوق بشر در اکثر کشورها تجلیل می‌شود.
از این روز در افغانستان درحالی تجلیل می‌شود که طالبان مکاتب دخترانه را مسدود کرده، زنان را از کار و سفر بدون محرم مرد، محروم ساخته و نیز محدودیت‌های گسترده‌ای بر آزادی فردی و اجتماعی زنان و دختران در کشور وضع کرده‌اند.
