محدثه براتی
ذکیه خدادادی، در سال ۱۳۹۵ در مسابقات پارالمپیک قاره‌ی آفریقا در مصر اشتراک کرد و توانست با کسب مدال نقره، مقام نایب قهرمانی رشته‌ی تکواندو را ازآن خود سازد.
خانم خدادادی قهرمان تکواندو در شهر هرات، در ده‌ها مسابقات ملی، منطقه‌یی و بین‌المللی اشتراک کرده و بیش از ۲۰مدال طلا دارد.
ذکیه خدادادی می‌گوید:«هرگز به خود جرات نداده ام که فکر کنم من معلول ام و از بقیه آدم ها کم دارم. این احساسم به من این انگیزه را داده که همیشه قدرت مبارزه با آدم های سالم را دارم و همین انگیزه ی پیشرفتم بوده». خدادادی از ناحیه ی ساعد دست چپش معلول است.
دختری که هرگز الگوهای ذهنی منفی و رفتارهای تضعیف کننده، حریف زحماتش نشده است. او اکنون تنها مدال آور پارالمپیک افغانستان است.
ذکیه برای به‌دست آوردن این مدال روزهای سختی را سپری کرده است؛ روزهایی که موازی با فقر و تنگدستی، تلاش کرده تا پای زحماتش نلگند.
او می‌گوید:«خانواده‌ی ما اوضاع مالی خوبی نداشت و برای منی که باید تمرین می‌کردم و غذای مقوی استفاده می‌کردم دشوار بود. روزهایی بود که حتا گرسنه تمرین می‌کردم».
ذکیه با وجود تمام موانع و چالش‌ها همیشه دنبال فرصت‌های کوچک بوده و آن‌را به بهترین شکل استفاده کرده است.
ذکیه می‌گوید: «در تمام سال‌ها همیشه حرف در و همسایه ها را شنیده‌ام. بارها به من زخم زبان می‌زدند و می‌گفتند که من به هیچ جایی نمی‌رسم».
آن‌گونه که خودش می‌گوید زمانی که مادرش حامله بوده و درست در بین هیاهوی جنگ و مهاجرت از راه‌های ناهموار و دشوار در رحم مادر آسیب می‌بیند و این‌گونه معلول متولد می‌شود.
ذکیه می‌گوید:« زمانی که به کشور آفریقا رفتم و این مدال را با افتخار به هرات آوردم. همه به چشم یک افتخار به من نگاه کردند و آن ذوق داخل چشمان‌شان به من چنان انرژی می‌داد که نمی‌توانم در واژه‌ها بیانش کنم».
ذکیه در تمام میدان‌های ملی و محلی با رقیبانی رقابت کرده که از لحاظ جسمی هیچ‌گونه معلولیتی نداشتند.
معصومه خدادادی، خواهر ذکیه و یکی از حامیان سرسخت او و کسی که پا به پای ذکیه تلاش کرده تا در موقعیت‌های حساس خواهرش کم نیاورد. معصومه می‌گوید: «بارها شاهد خستگی‌ها، ناراحتی ها و کم آوردن های او بودم و در تمام این سال‌ها کوشیدم تا خواهرم احساس کمبودی نکند».
معصومه می‌گوید: « روزهایی بود که ذکیه از باشگاه می‌آمد و پر از بغض وارد خانه می‌شد. من آغوشم را برایش باز می‌کردم. اجازه می‌دادم هر قدر که دلش می‌خواهد گریه کند اما نباید کم بیاورد».
ذکیه اکنون در یکی از دانشگاه‌های خصوصی رشته‌ی اقتصاد را می‌خواند و خواهرش معصومه به لحاظ مالی او را کمک می‌کند.
معصومه می‌گوید: «ما هنوز نمی‌دانیم چقدر از این دخترهای توانمند داریم. از این‌هایی که پر از استعداد اند؛ اما کسی دست‌شان را نمی‌گیرند و یاری‌شان نمی‌کنند. من باور دارم اگر چنین دختران حمایت و تشویق شوند، می‌توانند بهترین‌ها را برای کشورمان افغانستان افتخار کسب کنند».
محمد یعقوب دولت‌یار، معاون فنی فدراسیون تکواندوی هرات و مربی ذکیه، یکی از حامیان دسته اول اوست.
او می‌گوید: «من از ابتدا می‌توانستم حس کنم که این دختر اگر تلاش کند می‌تواند دست‌آوردهای بزرگی را کسب کند و همین طور هم شد. روزهایی بود که ذکیه کم می‌آورد زیر فشار تمرین؛ اما من مجبور بودم برایش سخت بگیرم تا بدنش مقاوم‌تر شود و حرفه‌ای حرکات را انجام دهد».
ذکیه هفته‌ی گذشته در کشور اردن موفق به سپری نمودن مرحله‌ی نخست کسب سهمیه‌ی المپیک توکیو شد.
او توانست با غلبه بر حریفان قدرتمند آسیایی و کسب مقام دوم، نخستین مرحله‌ی مسابقات دست یافتن به سهمیه المپیک توکیو را با موفقیت سپری کند.
عبدالوحید قتالی، والی هرات ضمن تبریکی به ذکیه خدادادی، تمامی هزینه های تمرین و مسابقات ام‌سال او را بر عهده گرفت.
ذکیه اکنون در یکی از باشگاه‌های خصوصی شهر هرات، ۲۱ شاگرد دارد و برای دختران و پسرهای نوجوان و جوان تکواندو آموزش می‌دهد. قرار است او در ماه‌های آینده عازم مسابقات بعدی در کشور چین و سپس جاپان شود.
