زندان و شکنجه‌ی زنان به‌ دست طالبان؛ «فاحشه خطاب کرده تا سرحد مرگ شکنجه کردند»

با ارسال ویدیو و عکس‌هایی به رسانه‌ی رخشانه از کبودی‌های روی بازو، شانه‌، کمر و قسمت‌هایی از ران و ساق پایش در اثر ضربه‌ی شلاق، مشت و لگد، مدعی است که ۱۲ روز پیش توسط نیروهای طالبان به این روز افتاده است.

ملالی* ۲۴ ساله می‌گوید، نیروهای امر به معروف و نهی از منکر گروه طالبان در ولایت تخار، به بهانه‌ی نپوشیدن برقع و ظن شرکت در تجمع‌های اعتراضی زنان او را مورد شکنجه قرار داده‌اند.

به گفته‌ی خودش، او یک‌شبانه روز در بازداشت طالبان به سر برده و شکنجه‌های زیادی شده است: «یک جای از بدن من سفید نماند. تمام‌اش را با لت‌و‌کوب سیاه و کبود کردند، در حدی که من خون‌ریزی کردم. تا هنوز هم کبودی‌ها در وجود من و بدن من است.»

ملالی در صحبت با رسانه‌ی رخشانه مدعی شده که بعد از ظهر روز چهارشنبه (۳۰ دسامبر» سال ۲۰۲۳ میلادی، زمانی‌که با خواهرزاده‌اش از کابل به ولایت تخار می‌رفت، در منطقه‌ی«خس کپه» این ولایت به خاطر نپوشیدن برقع و اتهام ارتباط با جنبش‌های اعتراضی زنان بازداشت شده است.

رسانه‌ی رخشانه این تصاویر را به یک پزشک نشان داده که او تایید کرده است که کبودی‌ها ناشی از ضربه‌ی شلاق، لگد و جسم سخت است.

ملالی گفته که با پوشش کاملا اسلامی و چادر سیاه، چپن‌دراز و ماسک سیاه از کابل به سوی تخار در حال رفتن بوده که در مسیر راه از سوی نیروهای امر به معروف طالبان بازداشت می‌شود: «در مسیر راه در بین زمین‌ها راه ما را گرفتند… پنج طالب بدون یونیفورم و با لباس‌های عادی موتر ما را ایستاد کردند و از من خواستند تا تلفن همراه خود را در اختیار شان قرار بدهم؛ اما زمانی‌که از این کار امتناع کردم، با تفنگ‌های دست شان به شانه‌ام زدند.»

ملالی که دانش‌آموخته‌ی حقوق و علوم سیاسی و کارمند یک شرکت مخابراتی در حکومت گذشته‌ی افغانستان بوده می‌گوید، طالبان او را به اتهام هم‌دستی با جنبش‌های اعتراضی به دلیل ویدیوهایی که از اعتراض زنان در تلفن‌اش بوده، مورد شکنجه قرار داده‌اند، در حالی‌که خودش ارتباط با جنبش‌های اعتراضی زنان را رد می‌کند.

ملالی در ادامه گفته است که دو نفر از افراد طالبان با گرفتن دست‌هایش تلفن او را با زور گرفته‌اند: «با آن‌که این گروه به تطبیق شریعت اسلامی تاکید دارند؛ اما شریعت اسلامی ایجاب نمی‌کند که مردها دست دختر را گرفته و تلفن را از دست‌اش بگیرند. تلفن مرا باز کردند و در گالری عکس‌هایی از دختران معترض را دیدند. برای من گفتند که تو جاسوس هستی و از کابل آمدی که دختران را علیه ما تشویق کنی، یعنی علیه ما یاد بدی و در مقابل ما آن‌ها را ایستاد کنی.»

طالبان متهم به شکنجه‌ی شدید زنانی هستند که در جریان بیش‌تر از دو سال گذشته از سوی این گروه بازداشت شده‌اند.

تاکنون گزارش‌های زیادی از شکنجه‌ی طالبان نشر شده است. زنانی‌که از بازداشت طالبان رها شدند، همه نوعی از شکنجه‌ی جسمی و روحی را در زندان تایید کرده‌اند.

دفتر معاونیت سازمان ملل متحد در کابل(یوناما) سال گذشته میلادی در گزارشی نیز اعلام کرده بود که موارد شکنجه و بدرفتاری طالبان را با زندانیان ثبت کرده است.

یوناما در گزارشی گفته بود: «در تلاش برای گرفتن اعترافات یا سایر اطلاعات، زندانیان از طریق لت‌وکوب فیزیکی، شوک الکتریکی، خفگی، موقعیت‌های استرس‌زا و خوردن اجباری آب و همچنین بستن چشم‌ها و تهدید، تحت درد و رنج شدید قرار گرفتند».

اخیرا بازداشت زنان تنها به خاطر فعالیت‌های سیاسی آن‌ها محدود نمانده است. طالبان در دو هفته‌ی اخیر به بازداشت گسترده‌ی زنان به بهانه‌ی«بدحجابی» به‌ویژه در غرب کابل پرداخته‌اند. موضوعی که طالبان را بیش‌تر از گذشته در معرض انتقادها قرار داده است.

سازمان عفو بین‌الملل در واکنش به بازداشت‌های گسترده‌ی زنان توسط طالبان گفته: «سرکوب و بازداشت‌های خودسرانه‌ی زنان و دختران توسط طالبان، نقض بیش‌تر آزادی رفتار و گفتار زنان در افغانستان است.»  

ملالی: « یک جای از بدن من سفید نماند تمام‌اش را سیاه و کبود کردند و در حدی که من خون‌ریزی کردم تا هنوز هم کمبودی در وجود من و بدن من است»/ عکس: ارسالی به رسانه‌ی رخشانه

ملالی می‌گوید که طالبان در زمان بازداشت به او اجازه نداده‌اند که به خانواده‌اش اطلاع دهد. او می‌گوید، زمانی‌که برای آزادی خود و خواهرزاه‌اش تقلا کرد، یک سرباز طالب او را «فاحشه» خطاب کرده و برای شان گفته: «شما به دلیل بد راه کردن زنان به این‌جا آمده‌اید.»

پس از بازداشت، افراد طالبان ملالی و خواهرزاده‌اش را در پشت رنجر پولیس سوار کرده و به ریاست امر به معروف طالبان در تخار انتقال داده بودند.

او که این اتفاق اولین تجربه‌ی بازداشت‌اش بوده می‌گوید، نیروهای طالبان او را به اتاقی برده و در بین خودشان گفتند: «اینه شاه زن که دختران را علیه ما ایستاد می‌کند.»

 این خانم مدعی است که نیروهای امر به معروف طالبان او و خواهرزاده‌اش را در اتاق کثیف و تاریکی حبس کرده بودند: «ما را به یک اتاق بسیار کثیف و تاریک انتقال دادند. در این اتاق یک طالب به‌روی چوکی نشسته بود. حدودا ۱۰ الی ۱۲ طالب اطراف من را محاصره کردند و بدون هیچ سوال و جواب افراد طالبان یک یک شان با در دست داشتن شلاق{به} من حمله کردند. بسیار بی‌رحمانه و ظالمانه بر من ده شلاق می‌زدند و سپس می‌خندیدند و شلاق را به دست دیگری می‌دادند و از اتاق خارج می‌شدند.»

ملالی می‌گوید، یک تن از افراد طالبان همراه با بوت‌هایش به دهان‌اش زده که در اثر آن، به ارتودنسی دندان‌هایش(سیم پیچی) آسیب رسیده و منجر به خون‌ریزی شده است. او گفته که شدت شکنجه آن‌قدر زیاد بود که فکر می‌کرد خواهد مرد.

در عکس‌هایی که ملالی به رسانه‌ی رخشانه ارسال کرده، دیده می‌شود که با گذشت ۱۲ روز از وقوع این واقعه تا اکنون نیز آثار کبودی در بدن او به وضوح دیده می‌شود.

از اعضای خانواده‌ی ملالی تنها مادر پیرش و خواهرش در افغانستان زندگی می‌کنند. او گفته که خواهرش توسط شاهدان عینی از موضوع دست‌گیری او باخبر شده و خودش را به ریاست امر به معروف تخار رسانده بود. طالبان ملالی را بعدا با ضمانت آزاد کردند: «شوهر خواهرم به آن‌ها[طالبان] گفت که این دختر با مادر پیر خود زندگی می‌کند و این‌جا برای مهمانی آمده. قوانین شما را نمی‌فهمید و همچنین عضو هیچ گروه اعتراضی زنان نیست.»

ملالی گفته است شدت شکنجه آن‌قدر زیاد بود که فکر می‌کرد خواهد مرد/ عکس: ارسالی به رسانه‌ی رخشانه.

ملالی بعد از رهایی از بند طالبان، در اولین اقدام برای زرغونه*، دوست و هم‌دوره‌ی دانشگاه‌اش در تماس ویدیویی از رهایی‌اش از بند طالبان خبر داده بود. 

زرغونه به رسانه‌ی رخشانه گفت: «من از طریق تماس ویدیویی آثار کبودی و خون‌ریزی در اثر لت‌وکوب و شکنجه را در شانه، بازو‌ و پاهایش دیدم. دیدن ملالی در این وضعیت برای من وحشت‌ناک بود، چون من قبلا از طریق رسانه‌ها در مورد شکنجه شنیده بودم که در زندان طالبان چی رخ می‌دهد و تا اکنون لت‌وکوب یک دختر را از نزدیک ندیده بودم.»

زرغونه گفته است، مادر ملالی از مشکل قلبی رنج می‌برد، او با دیدن دخترش در آن حالت چندین بار به سرش حمله آمده است: «به مجردی که ملالی مرا دید، با صدای بلند جیغ کشید، گریه می‌کرد، او خودش را در آغوشم انداخت و ضعف کرد و ما او را به کلینیک نزدیک خانه‌ی ما انتقال دادیم.»

زرغونه با انتقاد از جامعه‌ی جهانی به خصوص سازمان ملل در برابر محدودیت‌ها و بازداشت‌ها دختران به دلیل پوشش اجباری از سوی گروه طالبان، می‌گوید که سازمان ملل در برابر حاکمیت گروهی که برای زن«حرمت» و «احترام» قایل نیست، سکوت اختیار کرده‌اند.

 عکس‌هایی از شکنجه‌ی ملالی  از طریق شبکه‌های اجتماعی نیز منتشر شده است. او می‌گوید که با انتشار این عکس‌ها، نیروهای طالبان به سراغ او در تخار رفته‌اند: «وضعیت نگران‌کننده است و نمی‌فهمم کجا بروم و چی کنم، با کی در میان بگذارم و با کی مشوره کنم.»

تاکنون گروه طالبان در مورد بازداشت و شکنجه‌ی زندانیان به ویژه زنان با رسانه‌ها صحبت نکرده و در بسیاری از موارد این ادعاها را رد کرده‌اند.

یادداشت: به دلیل حساسیت‌های امنیتی، اسم‌ها در این گزارش مستعار انتخاب شده است.