الیاس احمدی
روزانه صدها کودک زباله‌گرد درخیابان‌های کابل روز شان را به شب می‌رسانند. این کودکان عمدتا، آهن‌پاره، پلاستیک، کاغذ، غذاها و مواد عضوی غیر قابل استفاده را از داخل و اطراف آشغال‌دانی‌های شهر جمع می‌کنند.
کودکان زباله‌گرد در معرض آسیب‌های امنیتی، روانی، اجتماعی و بیماری‌های گوناگون قرار دارند. این گزارش تصویری رنج بی‌پایان زندگی کودکان زباله‌گرد در کابل را روایت می‌کند. گفته می‌شود با به قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان در افغانستان، شمار کودکان کار افزایش یافته است.
با حاکمیت طالبان فقر در افغانستان بیشتر شده است. صندوق کودکان سازمان ملل در افغانستان اخیرا گفته ۹۰ درصد جمعیت افغانستان در معرض فقر قرار دارند و کودکان آسیب‌پذیرتر از همه افراد هستند.
این عکس‌ها به رضایت کودکان زباله‌گرد ثبت شده است.
«زلمی» ۱۴ ساله و «بادار» ۸ ساله، دو کودک زباله‌گرد هستند. کار هر دو جمع‌آوری باقی مانده غذا و سبزیجات برای حیوانات خانگی است. زلمی هنوز روی مکتب را ندیده است. هردو پسر کاکا و با ۷ نفر دیگر، زیر یک سقف زندگی می‌کند.
زلمی گفته است، با بادار هردو در خانه کار می‌کند. آن‌ها در هنگام زباله‌گردی ماسک بر صورت ندارند.
«بادار» صنف دوم مکتب است. او از ساعت ۷ تا ۱۰ صبح در مکتبی در قصبه شهر کابل درس می‌خواند.
به گفته‌ی « بادار»، پدرش به ندرت کار می‌کند. هرازگاهی که کار کند، کارش زباله‌گردی و تهیه خوراک گاوها از داخل زباله‌دانی‌های شهر کابل است.
ایمل ۱۰ ساله در حال جمع کردن زباله‌های پلاستیک از داخل جوی شهرداری کابل است. ایمل گفته، پسر یک عضو طالبان است. اوگفته، پدرش در ولایت قندوز زخم برداشته و اکنون از ناحیه دست، معلول است.
ایمل و برادر کوچک‌ترش مسوولت تامین هزینه‌ی زندگی خانواده ۷ نفری شان را به عهده دارند. ایمل دانش‌آموز صنف سوم مکتب «قلای واحد» شهر کابل است. چهار سال است که ایمل در شهر کابل زباله‌گردی می‌کند.
شبیر ۱۴ ساله است. او با برادر کوچک‌تر از خودش زباله‌گردی می‌کند. او گفته، از طریق همین کار هزینه زندگی بخور و نمیری خانواده ۱۱ نفری‌اش را تامین می‌کند.
شبیر و برادرش زباله‌های آهنی، آلمونیمی و پلاستیکی جمع‌آوری می‌کنند. او گفته، به طور متوسط ۱۵۰ افغانی در روز در آمد دارد. او می‌گوید که دچار بیماری گلون دردی است.
جاوید ۱۱ سال سن دارد و باشنده «قلای‌چیدگر» شهر کابل است. در کنار او مصطفی ۱۲ ساله باشنده «سه بانگی کمپنی» نشسته است. جاوید گفته است چهار سال می‌شود زباله‌گردی می‌کند. او روزانه به طور اوسط ۱۰۰ افغانی درآمد دارد.
مصطفی ۵ ساله نیز مصروف این کار را است. در کنار مصطفی، دو برادر کوچک‌تر از خودش نیز کودکان کار هستند. مصطفی گفته است، زباله‌گردی، سلامتش را بصورت جدی به خطر مواجه کرده است. طوری‌که در مدت ۵ سال، سه بار گرده‌درد شده و باعث بسترشدنش شده. او گفته است، اکنون نمی‌تواند چیزهای سرد، شبیه آیسکریم بخورد.
