با آن که در ولایت پروان به‌گونه رسمی ۲۶ رشته ورزشی ثبت و دارای فدراسیون ورزشی است؛ اما در این ولایت هیچ باشگاه ورزشی دخترانه وجود ندارد.
به گفته ظاهر خالقی آمر آمریت ورزشی ولایت پروان، تعداد اندکی از دختران در بخش‌های بازی شطرنج و تکواندو و سه تیم فوتبال در مکتب‌های دخترانه، مصروف ورزش هستند که هیچ کدام به‌شکل رسمی ثبت نیست. این دختران همواره با چالش‌های چون نبود جای و بی‌باوری مردم به ورزش‌شان مواجه‌اند. شماری از دختران می گویند که آنان بر خلاف علاقه‌شان به ورزش، نمی‌توانند تمرین کنند.
محدودیت و قیوداتی که جامعه سنتی بر زندگی زنان و دختران این ولایت وضع کرده، سبب شده است که هیچ دختری نتواند به‌طور علنی در فضای عمومی ورزش کند. زیرا مردم به این باور‌اند که ورزش ثقیل‌تر از جسم زنان است و بنابر باور‌های سنتی و دینی، زنان نباید بیشتر از حد معمول به بدن‌شان تحرک بدهند.
تنها باشگاه ورزشی شعیب در شهر چاریکار از چهار سال به این‌سو حدود ۴۰ دخترخانم را تمرین تکواندو می‌دهد. در این باشگاه یک سال می‌شود که یک صنف شطرنج نیز برای دختران شروع به فعالیت کرده است. این دختران از ۷ساله تا ۲۵ساله هستند که در دو صنف برای ساعت‌‌های محدود به ورزش می‌پردازند. شعیب احمدی، مسئول این باشگاه می‌گوید که شرایط برای متقاضیان ورزش در ولایت پروان خیلی دشوار و محدود است. او می‌افزاید که دختران در این باشگاه به‌شکل رایگان با یک مربی زن تمرین می‌بینند.
سمیرا یکی از دخترخانم‌هایی که دارای کمربند سیاه است می‌گوید که مبارزه برای ورزش در این ولایت آسان نیست. با آن هم او از این کار دست نمی‌کشد و درکنار این که دانش‌آموز است به رشته تکواندو نیز علاقه خاصی دارد.
اما دختران زیادی از ورزش محروم اند. نبود باشگاه ویژه دختران، قیودات خانوادگی، ناپسند خواندن ورزش از سوی مردم و… چالش‌های است که دختران را از ورزش بازداشته است.
خالده دانش‌آموزی که هر شب پای تلویزیون می‌نشيند تا دختران بایسکل‌ران را ببیند. او علاقه‌ی شدیدی به بایسکل‌رانی دارد؛ اما هربار با نگاه‌های زننده برخی از مردم و مخالفت‌های جدی خانواده رو‌به رو شده است.
ظاهر خالقی، آمر آمریت ورزشی ولایت پروان، دلیل کم‌رنگی دختران در رشته‌های ورزشی را جا نه افتادن ورزش برای دختران در جامعه و بی‌باوری به ورزش و بد قلمداد کردن آن از سوی خانواده‌ها می‌داند.
شبنم یوسفی یکی از دخترانی که در تیم والیبال مکتب است می‌گوید که دوست دارد والیبالیست شود؛ اما هیچ جایی برای تمرین‌های حرفه‌ای برای دختران نیست. او با مخالفت‌های خانوادگی و اجتماعی همواره درگیر بوده و جایی جز چهاردیواری مکتب برای تمرین ندارد. این در حالی است که ولایت پروان فدراسیون ورزشی فوتبال و والیبال برای دختران ندارد.
ریاست امور زنان ولایت پروان یک باشگاه ورزشی با وسایلی مختص زیاد و کم کردن وزن دارد که حضور زنان در این باشگاه نیز بسیار اندک و ناچیز است. خانم نادیه مسئول این باشگاه می‌گوید که عدم آگاهی خانواده‌ها، دوری راه، استقلال مالی نداشتن خانم و… باعث شده که خانم‌ها حضور خیلی ناچیز در این باشگاه داشته باشند. او افزود که این باشگاه سال گذشته فعال بود و ۱۶ تن از خانم‌ها در آنجا مصروف ورزش بودند اما به دلیل شیوع ویروس کرونا اکنون این باشگاه نیز بروی دختران بسته است.
محدودیت‌های زنان در ولایت پروان به‌ویژه در بخش ورزش قابل نگرانی است؛ اما آقای خالقی می‌گوید که آن‌ها در سال ۱۴۰۰ تصمیم دارند که یک باشگاه ویژه زنان در شهر چاریکار بسازند تا دختران/زنان بدون نگرانی به ورزش‌های که دوست دارند، روی بیاورند.
«برادرهایم اجازه نمی‌دهند بیرون از خانه بروم. می‌گویند، تو بیوه شدی دیگر ننگ و ناموس ما هستی.» او مدعی است...
بیشتر بخوانید
