عاطفه علی‌زاده
زنی با سینه و بازوان خون‌چکان، کودکانش را در بر گرفته و از زیر باران گلوله فرار می‌کند.
حدود یک ماه قبل وقتی جنگ بین نیروهای امنیتی و گروه طالبان در ولسوالی غوریان ولایت هرات اوج می‌گیرد، خانه‌های بسیاری زیر هاوان هموار می‌شود. ماه‌گل زن جوانی که خانه‌اش را جنگ ویران کرده و او در آن لحظه‌ای که خانه‌ی گلی‌اش فرو می‌ریزد با بدن زخمی سعی می‌کند کودکانش را نجات بدهد.
ماه گل می‌گوید که چندین روز بود که در منطقه آن‌ها جنگ درگرفته بود و همه از خانه‌های شان بیرون شده نمی‌توانستند:« ده بجه ی روز بود بچه هایم را آماده کرده بودم که برویم خانه برادرم چون در منطقه جنگ است. داخل حویلی بودیم که یک صدای وحشتناکی شنیدم و تمام حویلی پر از گرد و خاک شد».
ماه‌گل چندین کیلومتر را بی‌وقفه و با پاهای برهنه می‌دود تا کودکانش از جنگ جان سالم به‌در ببرند. آن‌ها بعد از عبور از یک تپه به منطقه‌ی مسکونی می‌رسید و دنبال تلفنی می‌گردند تا به برادرش که در شهر هرات است، تماس بگیرد.
اکنون ماه‌گل و فرزندانش به شهر هرات رسیده و او در شفاخانه‌ی حوزوی هرات تحت تداوی قرار می‌گیرد. از آن حادثه دست‌کم یک ماه می‌گذرد؛ اما او هنوز هرازگاهی تشنج می‌کند. ماه‌گل از آن صحنه هربار می‌گوید:«آن لحظه به فکر خود نبودم با گریه بچه‌هایم را صدا کردم و وقتی همه را سالم دیدم، بغل‌شان کردم و از خانه فرار کردیم».
احمد شعیب، برادر ماه‌گل می‌گوید:«یک ماه از این حادثه سپری شده؛ اما تا هنوز خواهرم روزانه دو- سه بار تشنج می‌کند و همه‌ی وسایل دم‌دست را می‌شکند».
احمد شعیب تعریف می‌کند که فرزندان خواهرش تا دو- سه روز به دلیل شوک حادثه از حرف زدن مانده بودند و توانایی هیچ حرکتی را نداشتند.
ماه‌گل اکنون در شهر زندگی می‌کند و برادرش هر چند روز یک بار او را جهت پانسمان به شفاخانه‌ی حوزوی هرات می‌آورد.
همسر ماه‌گل در کشور ایران مهاجر است و کارگری می‌کند.
نثاراحمد زخمی و بی‌جا شده از وسوالی زنده جان
نثار احمد با خانواده‌ی هشت نفری‌اش حدود ۲۵روز می‌شود که آواره شده‌اند. آن‌ها از ولسوالی زنده‌جان هرات هستند و تمام دار و ندار‌شان طعمه‌ی تانگ و گلوله شده است و آن‌ها با دست‌خالی تنها جان‌های شان را نجات داده‌اند.
نثار احمد.
نثار احمد می‌گوید خانه‌ی او و همسایه‌های‌شان هدف راکت و تانک قرار گرفت و تخریب شد.
او از لحظه‌یی می‌گوید که خانه‌اش هدف شلیک تانک قرار گرفت و تمام شیشه‌ها فرو ریخت. نثار احمد می‌گوید:«دولت از ولسوالی زنده جان به سمت غوریان هاوان می‌انداخت. دشمن از سمت دیگر. هیچ کدام توجه نمی کردند این هاوان به کجا اصابت می کند و چقدر تلفات بر جای خواهد گذاشت. نمی دانم چگونه به شهر رسیدیم».
نثار احمد تا قبل از آوارگی کشاورز بود و زعفران کشت می کرد.
بر اساس آمار شورای مردمی حفاظت از افراد ملکی در هرات، ظرف ماه های جوزا و سرطان امسال ۴۴ غیرنظامی به دلیل جنگ جان شان را از دست داده اند و ۶۹ تن دیگر زخمی شدند. اکثر کشته و زخمی‌ها را کودکان و زنان تشکیل می‌دهند.
هم اکنون از ۱۹ ولسوالی هرات ۱۷ آن در تصرف گروه طالبان قرار دارد. آمار نشان می‌دهد که ظرف دو ماه اخیر این گروه توانسته بیش از صد ولسوالی را در ولایت‌های مختلف افغانستان تصرف کند.
