شماری از اعضای جنبش زنان برای صلح و آزادی در یک حرکت اعتراضی می‌گویند که جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد از یک گروه«نقض‌کننده‌ی حقوق بشر و جنایت‌کاران معلوم‌الحال» حمایت نکند.
رخشانه: اعضای جنبش اعتراضی زنان برای صلح و آزادی امروز(سه‌شنبه، ۲ جوزا) در یک فضای سر بسته در شهر کابل دست به اعتراض زده و می‌گویند که نیروهای طالبان نسبت به گذشته خشن‌تر و شنیع‌تر شده و آزادانه به نقض حقوق بشری و حقوق زنان دست می‌زنند.
اعضای جنبش زنان برای صلح و آزادی در نوار ارسالی به رسانه‌ی رخشانه گفتند که نزدیک به دو سال از حاکمیت طالبان بر افغانستان می‌گذرد و این گروه با اقدامات محدود‌کننده‌ی خود، کشور را به زندانی برای زنان و دختران تبدیل کرده‌اند.
آن‌ها می‌گویند که دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران تاکنون بسته مانده و زنان به کلی از جامعه حذف شده‌اند.
به گفته‌ی معترضان، این بینش و رفتار گروه طالبان هرچند با واکنش‌های مقطعی از سوی کشورها، سازمان‌های بین‌المللی و سازمان ملل متحد همراه بود؛ اما در عمل کوچک‌ترین تغییری در وضعیت حقوق بشری زنان و دختران به میان نیامده است.
آن‌ها می‌گویند که این گروه بر خلاف توقع جامعه‌ی جهانی و مردم افغانستان، نسبت به گذشته خشن‌تر و شنیع‌تر عمل کرده‌اند.
اعضای جنبش زنان برای صلح و آزادی یادآور شده‌اند، همچنان که از نخستین روزهای حاکمیت طالبان علیه رفتار و سیاست‌های این گروه ایستاده‌اند، بازهم با تاکید بر حقوق انسانی‌شان به مبارزات خود در برابر اعمال تبعیض‌آمیز این گروه مبارزه می‌کنند.
آن‌ها همچنان از جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد می‌خواهند تا به معاملات پنهان خود با گروه طالبان پایان داده و از ادامه‌ی ارسال کمک‌های«میلیون دالری به ناقضان حقوق بشر و جنایت‌کاران معلوم‌الحال» پرهیز کنند.
این معترضان می‌گویند: «ادامه‌ی سکوت و باج‌دهی به یک گروه جنایت‌کار نه تنها در تضاد با اصول آزادی، عدالت، دموکراسی و رعایت منشور سازمان ملل متحد و سایر قوانین و کنوانسیون‌های بین‌المللی است، بلکه زنده به گور کردن زنان و دختران افغانستان نیز است.»
درهمین حال، پروانه ابراهیم‌خیل نجرابی، یکی از اعضای جنبش زنان برای صلح و آزادی که در خارج از افغانستان به سر می‌برد، به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید که خاموشی و تماشاگر بودن جامعه‌ی جهانی و سازمان ملل متحد در برابر جنایات ضد بشری طالبان و تریبون دادن به این گروه برای زنان کشور سوال برانگیز است.
او از جامعه‌ی جهانی و مراجع حمایت از حقوق بشر می‌خواهد که اجازه ندهند تا افغانستان همچنان لانه‌ی امنی برای گروه‌های افراطی و تروریستی باقی بماند.
