در ادامه‌ی واکنش‌ها به اظهارات آمنه محمد، معاون دبیر کل سازمان ملل متحد در مورد به«رسمیت‌شناختن طالبان»، شماری دیگر از زنان معترض می‌گویند که سازمان ملل نباید جنایات این گروه را فراموش کرده و به آن‌ها برائت بدهد.
رخشانه: شماری از زنان معترض امروز(چهارشنبه، ۳۰ حمل) با ارسال پیام به رسانه‌ی رخشانه می‌گویند که ما از مرجعی مثل سازمان ملل متحد توقع نداشتیم که با وجود جنایت‌های ضد بشری، حقوق بشری و سرکوب اعتراضات مسالمت‌آمیز زنان و دختران، از به«رسمیت‌شناختن» طالبان صحبت کند.
بانو نجرابی*، عضو جنبش اعتراضی زنان برای صلح و آزادی به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید، این اقدام سازمان ملل متحد به معنای نادیده گرفتن تمامی اعتراضات عدالت‌خواهانه‌ی زنان و دختران است و عواقب ناگواری در پی خواهد داشت.
خانم نجرابی می‌گوید که حتا صحبت در مورد به«رسمیت شناختن طالبان» برای مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران ناخوش‌آیند است.
به گفته‌ی او، مردم افغانستان جنایت‌های ضد بشری طالبان را هیچ‌وقت فراموش نخواهند کرد و سازمان ملل متحد با این کار خود را در ردیف این گروه قرار می‌دهد و عامل تمامی پیامدهای آن، بعدا این سازمان خواهد بود.
او این تصمیم سازمان ملل متحد را«حق‌تلفی» در مورد شهروندان کشور خوانده و می‌گوید که اگر این سازمان نمی‌تواند از حقوق زنان و دختران افغانستان حمایت کند، دست‌کم با این کار خود«دست‌وپای طالبان را بازتر» نکند.
در همین حال، مریم معروف آروین، مسوول عمومی جنبش اعتراضی«شنبه‌های ارغوانی» به رسانه‌ی رخشانه می‌گوید: «راه باز کردن برای به رسمیت‌شناختن رژیم طالبان به عنوان یک گروه تروریستی در افغانستان، در واقع جفای بزرگ و نابخشودنی و بی‌حرمتی در حق مردم این کشور، به‌ویژه زنان و دخترانی است که در برابر سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی این گروه ایستادگی می‌کنند.»
خانم آروین می‌گوید، این واقعا پرسش‌برانگیز است که جامعه‌ی جهانی با درنظرداشت تمامی ابزارهایی که برای مهار طالبان در دست دارند، چه چیزی باعث شده تا راه را برای به رسمیت‌شناختن رژیم این گروه باز کنند.
خانم آروین با مطرح کردن این پرسش که آیا سازمان ملل و جامعه‌ی جهانی تضمین می‌توانند که با به رسمیت‌شناختن طالبان، عدالت اجتماعی، حقوق بشر و حقوق زنان رعایت خواهد شد یا نه، هشدار می‌دهد که افکار طالبان از دهه‌ی نود تا کنون هیچ تغییری نکرده و در صورت رسمیت پیدا کردن در افغانستان، این کشور به پناه‌گاه امن تروریست‌سازی تبدیل خواهد شد.
آروین در ادامه می‌گوید که عملکرد سازمان ملل متحد و مدعیان حقوق بشر در افغانستان، این باور را برای شهروندان کشور بوجود آورده که این سازمان به‌شمول تمامی نهادهایی که حرف از حقوق بشر و حقوق زنان می‌زنند، در تبانی با طالبان سعی می‌کنند که منافع کشورهای هژمونی مثل امریکا را تامین کنند.
با این حال، ترنم سیدی، مسوول شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان با اشاره به سفر آمنه محمد و عکس یادگاری همراهان او زیر پرچم طالبان، می‌گوید که او در این سفرش با مقامات طالبان دیدار کرده و در مورد بازگشایی مکاتب دخترانه و آموزش دختران بسیار سطحی گفتگو کرده است.
او می‌گوید که آن‌ها در تمامی مواضعی که در مورد افغانستان تصمیم اتخاذ کرده‌اند، دفاع از طالبان و انکار حقوق زنان و دختران بوده است.
به گفته‌ی خانم سیدی، اکنون پس از گذشت حدود سه ماه از سفر آمنه محمد در افغانستان، وی به صراحت اعلام کرده که طالبان باید به رسمیت شناخته شوند.
سیدی تاکید می‌کند که حتا اگر سازمان ملل متحد، کشورهای جامعه‌ی جهانی و نهادهای بین‌المللی، برای طالبان رسمیت بدهند، مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران هرگز این گروه را به عنوان یک دولت به رسمیت نمی‌شناسند.
او می‌افزاید که جنایت‌های طالبان در حق مردم افغانستان، به‌ویژه زنان و دختران به هیچ عنوان و یا تحت هیچ شرایطی فراموش‌شدنی نیست. مردم افغانستان حق دارند حکومتی داشته باشند که با رای خودشان بوجود آمده باشد.
