شماری از رهبران زن در نامه‌ای سرگشاده به سازمان ملل متحد گفته‌اند که مشارکت فعال زنان افغانستان در مذاکرات ضروری است.
رخشانه: در نامه‌ای سرگشاده که امروز(چهارشنبه، ۶ سرطان) در ویب‌سایت موسسه‌ی جورج‌تاون برای زنان، صلح و امنیت منتشر شده، رهبران زن سال ۲۰۲۴ و برخی از فعالان حقوق زن خواستار مشارکت فعال زنان افغانستان در سومین نشست فرستادگان ویژه در امور افغانستان شده‌اند.
امضاکنندگان این نامه طرد شدن زنان افغانستان از سوی جامعه‌ی جهانی را ظالمانه دانسته و تاکید کردند که این اقدام صدای زنان افغانستان را به حاشیه خواهد برد و حقوق آنها را تضعیف خواهد کرد.
این نامه تصریح می‌کند که محرومیت زنان افغانستان با منشور ملل متحد، قطعنامه‌ی ۱۳۲۵ شورای امنیت و کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان (CEDAW) ناسازگار است.
علاوه بر آن، این اقدام با موضع جامعه‌ی جهانی در مورد حقوق زنان افغانستان در تضاد است و اعتبار و اثربخشی نشست دوحه را هم تضعیف می‌کند.
امضاکنندگان این نامه همچنین بر ضرورت کاهش درد و رنج مردم افغانستان تاکید کرده و از تلاش‌های سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی برای توزیع کمک‌های بشردوستانه حمایت کرده‌اند.
آنها تاکید کرده‌اند که وضعیت حقوق زنان به همه‌ی بحث‌ها مرتبط است و نباید به طالبان اجازه داده شود تا شرایط گفت‌وگوی دوحه را دیکته کنند و بدرفتاری‌های ظالمانه‌ی آنها را مشروعیت ببخشند.
در نهایت، این نامه جامعه‌ی جهانی را به نشان دادن تعهد تزلزل‌ناپذیر به زنان و دختران افغانستان با اصرار بر حضور آنها در مذاکرات دوحه دعوت می‌کند.
هم‌زمان با این، شماری از فعالان حقوق زن، زنان معترض، کنشگران و اعضای مستقل جامعه‌ی مدنی افغانستان هم در نامه‌ای سرگشاده به سازمان ملل متحد هشدار داده‌اند که دعوت از طالبان به معنای نادیده گرفتن اراده‌ی مردم افغانستان است.
آنها تاکید کرده‌اند که طالبان یک گروه تروریستی، جنایت‌پیشه و فاقد هرگونه مشروعیت حقوقی هستند که با اعمال خشونت‌های نظامی طی سه سال گذشته، قدرت سیاسی را با وحشت‌آفرینی و دهشت‌افکنی قبضه کرده‌اند.
در ادامه‌ی این نامه آمده است که در نتیجه جنایات این گروه، نزدیک به ۲۰۰ هزار انسان در افغانستان کشته و میلیون‌ها نفر دیگر آواره شده‌اند.
امضا کنندگان این نامه تاکید کرده‌اند که طالبان یک گروه تروریستی ایدئولوژیک و بنیادگرا هستند و سلطه‌ی این گروه بر اساس تمام مستندات و شواهد، یک رژیم مبتنی بر آپارتاید جنسیتی و نژادی است و هیچ نسبتی با واقعیت‌های اجتماعی افغانستان ندارد.
آنها همچنین می‌افزایند که هر نوع تفاهم با این گروه به معنای تعامل آشکار با جنایتکاران جنگی، عاملان جنایت علیه بشریت، و کارگزاران آپارتاید جنسیتی است و «معامله» نامیده می‌شود.
به گفته‌ی آنها، طالبان و دیگر گروه‌های نظامی و تروریستی بازمانده‌ی منازعات قدرت در سطح منطقه و جهان از دوران جنگ سرد هستند و ادعا و اقتدار طلبی آنها بر اساس خشونت، سرکوب و قتل عام بنا شده و نمی‌توان رژیمی را که علیه کرامت و انسانیت است، واقعیت یک جامعه عنوان کرد.
این فعالان تاکید می‌کنند که این گروه تروریستی هیچ راهی جز تسلیم شدن به اراده‌ی جمعی مردم افغانستان و پیوستن به روند عدالت انتقالی ندارند؛ حتا اگر سال‌ها با ابقای جنایت و وحشت در سایه‌ی مماشات جهان بر اریکه قدرت تکیه زده باشند.
آنها گفته‌اند که ضمن تحریم هر اجماع و نشستی با هدف تعامل با طالبان، از سازمان ملل متحد و کشورها می‌خواهیم که مسیر گفتگویشان را از سوی طالبان به سوی مردم افغانستان تغییر دهند و برای پاک شدن این لکه‌ی ننگ از دامن بشریت، همگام با مردم و نیروهای مترقی مردمی تلاش کنند.
این نامه که توسط «۲۰» نهاد و سازمان مردمی و «هزار» تن از زنان معترض، فعالان مستقل حقوق بشر، دانشگاهیان، نویسندگان، هنرمندان و کنشگران امضا شده است، به سازمان ملل و کشورهای شرکت‌کننده در نشست دوحه ارسال شده است.
این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که قرار است تا چند روز آینده سازمان ملل متحد در دوحه، پایتخت قطر میزبان نشستی در مورد افغانستان با حضور نمایندگان طالبان باشد.
