رخشانه: جنبش خودجوش زنان معترض افغانستان با راه‌اندازی تظاهرات خیابانی در کابل خواستار پایان تبعیض جنسیتی از سوی طالبان شد.
این جنبش با صدور قطع‌نامه‌ای، خطاب به طالبان نوشته است: «حذف زنان از ادارات دولتی، از اجتماع، از بازار کار و ایجاد سیطره‌ی سیاه بر سرنوشت مردم و به‌ویژه زنان، کارساز نیست. هرگونه رژیم تک‌جنسیتی، یک‌طرفه و تمامیت‌خواه، محکوم به شکست است. ما در برابر همه‌ی گونه‌های حذف، تبعیض و سرکوب ایستاده‌ایم.»
پس از حدود یک ماه، این اولین تظاهرات خیابانی زنان در کابل است. به تاریخ ۲۶ دلو، جمعی از زنان تظاهراتی را علیه حجاب اجباری و برای دادخواهی زینب عبداللهی که با شلیک نیروهای طالبان در ایست بازرسی کشته شد و نیز برای رهایی عالیه عزیزی، رییس زندان زنانه هرات که پس از رفتن به وظیفه با درخواست طالبان، به خانه برنگشت و ناپدید شد، برگزار شده بود. در آن زمان، نیروهای طالبان با پاشاندن اسپری مرچ و شودک دنده‌ی برقی تظاهرات کنندگان را متفرق ساختند.
کبرا، یکی از تظاهرات کنندگان امروز به رسانه‌ی رخشانه گفت: «طالبان تظاهرات در سرک‌های عمومی و جاده‌های مزدحم را قطغن کردند؛ ولی زنان معترض، امروز در جاده‌های عمومی ظاهر شدند و شعار دادند. مثل این‌میماند که آن‌ها (طالبان) غافل‌گیر شدند و یا تعهدات‌شان با مجامع بین‌المللی سبب شد که امروز بر زنان حمله نکنند ولی از عواقب آن هیچ ضمانتی وجود ندارد.»
آرزو اکبری، اعتراض کننده‌ی دیگری نیز به رسانه‌ی رخشانه گفت: «طالبان جلو زنان افغان را گرفته نمی‌توانند.آزادی حق مسلم هر انسان است. هیچ گاهی هم به جهالت تن نمی‌دهم خواستار حق عدالت و آزادی هستم.»
این تظاهرات در حالی برگزار شده است که طالبان علاوه بر این‌که با اعتراضات خیابانی به‌صورت جدی مقابله کرده، بلکه سران برگزارکننده‌ی تظاهرات را نیز بازداشت کرده است.
تمنا پریانی با سه خواهرش، پروانه ابراهیم‌خیل، مرسل عیار و زهرا محمدی، از جمله‌ی معترضینی هستند که از سوی طالبان بازداشت و ناپدید شده بودند.
