شماری از دختران رزمی‌کار کشور در نامه‌ای به نخست‌وزیر کانادا و رییس‌جمهور فرانسه از آن‌ها می‌خواهند که زندگی شان را از سرزمین پر از خطر نجات بدهند.
رخشانه: ۲۵ تن از دختران معترض و ورزشکاران هنرهای رزمی که در افغانستان مانده‌اند و یا در کشورهای پاکستان و ایران پناهنده شده‌اند، امروز(دوشنبه، ۳ میزان) در نامه‌ای برای جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا و امانویل مکرون، رییس‌جمهور فرانسه نوشته‌اند: «کمک کنید تا حق حیات، حق تحصیل و حق زندگی کردن داشته باشیم.»
آن‌ها نوشته‌اند که در کشوری متولد شده‌اند و زندگی می‌کنند که زن بودن را در آن«ننگ دانسته و جنس دوم می‌دانند.»
این دختران در نامه‌ی خود به این دو رهبر جهان نوشته‌اند، آنچه را که رسانه‌ها در مورد وضعیت کنونی افغانستان بازتاب می‌دهند، یک بخش بسیار کوچکی از مشکلات زنان این کشور است؛ بخش‌های دیگر آن، با انواع و اشکال مختلف توسط گروه‌های افراطی، سرکوب و حتا از بین برده می‌شوند و ممکن است بعد از رسانه‌ای شدن این نامه، چنین حالتی بر زندگی آن‌ها نیز اتفاق بیافتد.
آن‌ها می‌افزایند که در افغانستان تحت کنترل طالبان، عدالت و حقوق بشر معنی ندارد؛ این‌جا تنها«زور و ستم» معنی دارد.
دختران ورزشکار کشور خطاب به جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا گفته‌اند: «شما هم همسری دارید، سوفی گرگوار[Sophie Gregoire]، او هم یک زن است. دختران و مادرانی دارید و دختران و زنان کانادا مانند مادر و دختران تان اند. شما نیز برای همه‌ی آن‌ها کار و تلاش می‌کنید؛ ما را هم از لطف و مهر پدرانه‌ی تان فراموش نکنید. ما هم می‌خواهیم در کنار شما مانند مادران وخواهران تان برای داشتن یک زندگی انسانی تلاش کنیم. ما از شما به عنوان یک رهبر مقتدر، جوان و انسان‌دوست، انتظار داریم که به زنان و دختران این سرزمین کمک کنید و تا آخرین لحظه منتظر پاسخ شما هستیم.»
آن‌ها همچنان به امانویل مکرون، رییس‌جمهور فرانسه نوشته‌اند: «شما همسردارید، خانمBrigitte Marie] Clude Macron]، دختر دارید، بدون شک، همه‌ی دختران ملت فرانسه، مانند دختران تان اند، همه‌ی مادران فرانسه مانند مادر خودتان هستند. ما هم از شما توقع یک پدر مهربان، توقع یک برادر مهربان را داریم. از شما انتظار داریم که به صدای ما هم گوش دهید، چنان‌که به صدای مادران وخواهران تان در فرانسه گوش فرا می‌دهید.»
این درحالی است که طالبان در کشور، زنان و دختران را از ورزش منع کرده و اعتراضات عدالت‌خواهانه‌ی زنان را به شدت سرکوب و شماری از فعالان حقوق زن و زنان معترض را نیز بازداشت و شکنجه کرده‌اند.
