مشکلات اجتماعی در سکوت رشد می‌کند و آهسته آهسته در جامعه جا می‌افتد. زنان همیشه در برابر هر نوع آزار و اذیت خاموشی اختیار کردند و ناخودآگاه همکار آزارگران شدند. ما می‌خواهیم از ضرورت شکسته شدن سکوت بگوییم از این که قدرت در صداهای ما است، اگر بلند نماییم.
آزار و اذیت جنسی، پدیده‌ی که کم‌تر در مورد آن صحبت شده و کم‌تر مورد توجه بوده است. تمام زنان افغانستان سال‌هاست که درد آزار و اذیت جنسی را خاموشانه تحمل کرده و می‌کنند. تاکنون هیچ‌گونه آمار رسمی در مورد پرونده‌های آزار و اذیت زنان در افغانستان وجود ندارد.
در بعضی از کشورهای جهان، جنبش‌های مانند من‌هم(می تو) وجود داشته و عملا زنان تجربه‌های آزار و اذیت جنسی‌شان را روایت کردند. این جنبش‌ها در برخی کشورها سبب شده تا تغییری در قوانین آن‌ها ایجاد شود و زنان بسیاری جرات کردند تا قصه‌های که شرم پنداشته می‌شد/می‌شود، را همگانی نمایند.
رسانه رخشانه با درک این واقعیت که مثل موریانه روان زنان را می‌خورد، به‌دنبال راهکار جمعی است. تا خشونت‌های مخوف و تبعیض‌های جنسیتی که سال‌ها در بدنه‌ی جامعه شکل گرفته، توجیه شده، پنهان شده، ناشناخته مانده و همین‌گونه رشد کرده، را بازبینی کرده و آدرسی برای شکستن سکوت ها و بلند کردن صداها باشد.
زیرا تاریخ، دین و سنت به‌گونه مستقیم در مردانه ساختن فضا نقش داشته‌اند. این‌ها با ایجاد پروپاگاندای این که” بدن زن تحریک‌آمیز” است، زنان را به حاشیه رانده و فضاهای عمومی و کاری را از آن‌ها گرفته است. چنین تبلیغاتی سال‌هاست که زن را “به‌مثابه تن” نه فکر و نه اختیار، در جامعه معرفی کرده و این تحریف از زن سبب ناامنی محیط‌های کاری برای آن‌ها شده است. اگر در یک مقیاس بزرگتر ببینیم، دلیل عدم مشارکت قابل قبول زنان در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، آموزش و کار، نبود فضای پذیرش در جامعه است. آن‌ها با بدرفتاری‌های سيستماتيک و سازمان‌دهی شده‌ی جنسی؛ خشونت جنسی، آزار و اذیت جنسی، تهاجم جنسی و حتا تجاوز، همیشه از اجتماع رانده یا منزوی شده‌اند.
رخشانه در تلاش این است تا با نشر روایت‌های فردی، راهی برای برون‌رفت از این معضل اجتماعی پیدا نماید. این موضوع روشن است تا زمانی که روی یک پدیده بحث نشود و به گفتگوهای روزانه و جمعی شهروندان مبدل نگردد و تا زمانی که آزار و اذیت‌ها در خفا بماند، ما نمی توانیم برای آن معضل راه حلی پیدا کنیم. زیرا همه قابلیت تغییر را دارد و “هیچ‌کس آزارگر و آزاردیده به‌دنیا نمی‌آید”. بلکه تمام کژ/کج رفتاری‌های فردی و جمعی تحت تاثیر تربیه، آموزش و تبلیغات اجتماعی زیست کرده و تبدیل به عادت می‌شود. ظاهرا و با توجه به گستردگی پرونده‌های آزار و اذیت جنسی، این پدیده در افغانستان تبدیل به یک عادت روزمره شده است. بنا الزامی است که پدیده آزار و اذیت جنسی به گفتمان جمعی مبدل شده و علل آن شناسایی شود.
از تمام خوانندگان و مخاطبان رسانه رخشانه دعوت می‌کنیم تا اگر تجربه از آزار و اذیت جنسی دارند، روایت‌های شان را با ما شریک سازند.
