شماری از شهروندان کشور در ایالات متحده‌ی امریکا در یک گردهمایی اعتراضی خواستار به‌رسمیت‌شناختن «نسل‌کشی هزاره‌ها» در افغانستان شدند.
رخشانه: معترضان روز گذشته(یک‌شنبه، ۸ میزان) در ایالت ماساچوست امریکا به مناسبت سال‌روز قتل‌عام هزاره‌ها در ارزگان توسط سپاه عبدالرحمن خان، شاه سابق افغانستان و دومین سال‌روز حمله‌ی انتحاری به مرکز آموزشی کاج در دشت برچی و همچنین در واکنش به کشتار ۱۴ نفر از جامعه‌ی هزاره در ولایت دایکندی، تجمع کردند و خواستار به‌رسمیت شناختن «نسل‌کشی هزاره‌ها» شدند.
دکتر حسن پیام در این گردهمایی اعتراضی با اشاره به رنج‌های تاریخی هزاره‌ها گفت: «بیش از یک قرن است که انسان هزاره سوگوار و آواره است. این سوگواری و این آوارگی برای انسان هزاره مشخص نیست که تا کجا ادامه پیدا کند. تصور کنید، انسان‌هایی که در طول حدود یک و نیم قرن آواره می‌شوند و خانه‌های‌شان آتش زده می‌شود، احساس و رنج و دردشان چگونه خواهد بود؟»
او با اشاره به تلاش سیستماتیک برای سرکوب هزاره‌ها، اظهار داشت: «عاملان فجایع علیه هزاره‌ها تلاش کردند که در تمام حوزه‌های زندگی هزاره‌ها یک ادبیات جدید خلق کنند. در حوزه سیاست، دین و فرهنگ، هزاره‌ها به عنوان بی‌دین، باغی و شورشی معرفی شده‌اند و این ادبیات برای قرن‌ها در ذهن مردم ته‌نشین شده است. وقتی ما حرف از کشتار سیستماتیک می‌زنیم، در واقع سیستم‌اش همین‌گونه است.»
دکتر مستوره شفایی هم در این اعتراض با اشاره به تراژدی‌های مداوم علیه هزاره‌ها گفت: «امروز ما اینجا جمع شده‌ایم تا صدای خود را علیه نسل‌کشی مداوم هزاره‌ها در افغانستان بلند کنیم. متاسفانه، حادثه‌ی وحشیانه‌ی اخیر در دایکندی همزمان با روز یادبود نسل‌کشی هزاره‌ها و تراژدی کاج است که در آن بسیاری از دختران بی‌گناه هزاره جان باختند.»
او تأکید کرد که این کشتارها بخش جدایی‌ناپذیری از تاریخ هزاره‌ها در افغانستان است: «در اواخر قرن نوزدهم، تحت حکومت عبدالرحمان خان، ۶۲ درصد جمعیت هزاره‌ها نابود و هزاران نفر دیگر آواره شدند. این خشونت‌ها هنوز هم به شدت خود ادامه دارد و ما از جامعه‌ی بین‌الملل می‌خواهیم تا این نسل‌کشی را به رسمیت بشناسد.»
در پایان این گردهمایی، معترضان با صدور بیانیه‌ای خواستار اقدام فوری جامعه‌ی جهانی در برابر نسل‌کشی هزاره‌ها در افغانستان شدند.
به‌رسمیت شناختن «نسل‌کشی هزاره‌ها» توسط نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل و دادگاه کیفری بین‌المللی و اتخاذ اقدامات فوری برای حفاظت از این مردم، یکی از خواسته‌های اصلی معترضان بود.
آن‌ها همچنین از طالبان به عنوان حاکمان فعلی افغانستان خواستند تا مسوولیت حفاظت از جان و مال شهروندان افغانستان را بر عهده گیرند و به تبعیض سیستماتیک علیه هزاره‌ها پایان دهند.
معترضان خواستار یک تحقیق مستقل و جامع درباره‌ی کشتار اخیر در دایکندی و سایر جنایات علیه هزاره‌ها شدند تا عاملان این جنایات به عدالت سپرده شوند.
در پایان، شرکت‌کنندگان تاکید کردند که تلاش‌هایشان برای عدالت ادامه خواهد داشت و اجازه نخواهند داد «نسل‌کشی هزاره‌ها» در افغانستان نادیده گرفته شود.
همزمان با این، شماری دیگر از شهروندان کشور در شهرهای ونکوور و اوتاوای کانادا هم در یک گردهمایی اعتراضی خواستار به‌رسمیت شناختن «نسل‌کشی هزاره‌ها» در افغانستان از سوی سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی شدند.
