جنبش‌های اعتراضی «فانوس آزادی زنان افغانستان»، «تحول تاریخ زنان افغانستان» و «زنان به سوی آزادی» اعلام کرده‌اند که بهار واقعی زمانی خواهد آمد که زنان افغانستان از حق تحصیل، کار و زندگی آزادانه برخوردار باشند.
رخشانه: این جنبش‌های اعتراضی امروز (پنج‌شنبه، ۳۰ حوت) در اعلامیه‌های جداگانه‌ای سال نو هجری شمسی را به مردم کشور تبریک گفته‌اند.
آنان نوشته‌اند، با آن‌که طالبان تجلیل از نوروز را حرام و رخصتی را نیز از تقویم حذف کرده‌اند؛ اما با آن‌هم، این فرهنگ باستانی زنده است و هیچ قدرتی قادر به نابودی آن نخواهد بود.
زنان معترض با اشاره به محدودیت‌های شدید طالبان علیه زنان و دختران در کشور نوشته‌اند که برای زنان افغانستان، «همچنان زمستانی از ستم و تاریکی ادامه دارد.»
در اعلامیه‌های این جنبش‌ها آمده است که این محدودیت‌ها نه‌تنها نقض آشکار حقوق انسانی بوده، بلکه آینده‌ی کشور را به چالش کشیده و سبب افزایش فقر، تشدید نابرابری و گسترش ناامیدی در میان مردم کشور شده است.
این سه جنبش اعتراضی، خواستار بازگشایی دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به‌روی دختران در کشور شده و گفته‌اند که باید تمامی محدودیت‌های آموزشی، تحصیلی و اجتماعی زنان لغو شود.
آنان هم‌چنین در اعلامیه‌‌های‌شان خواهان متوقف شدن سرکوب، بازداشت و شکنجه زنان معترض و فعالان مدنی در کشور شده‌اند.
زنان معترض از سازمان ملل و نهادهای بین‌المللی خواسته‌اند که طالبان را به رسمیت نشناخته و برای توقف جنایات علیه زنان افغانستان اقدام عملی کنند.
آنان نوشته‌اند که طالبان باید بخاطر جنایت‌های‌شان تحت پیگرد قضایی در دادگاه‌های بین‌المللی قرار گیرند.
زنان معترض از جامعه‌ی جهانی، نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی خواسته‌اند که در این لحظه‌ی حساس در کنار زنان و دختران افغانستان ایستاده و برای تامین حقوق انسانی، عدالت اجتماعی و تشکیل حکومت مردم‌سالار، تلاش کنند.
آنان گفته‌اند که پیام‌های اعتراضی‌شان را در قالب ویدیو منتشر می‌کنند تا نشان دهند که در سخت‌ترین شرایط، همچنان در مقابل محدویت‌های طالبان ایستاده و برای آزادی‌شان مبارزه می‌کنند.
در اعلامیه آمده است که جامعه‌ی جهانی مسوولیت اخلاقی و انسانی دارد تا در برابر این بی‌عدالتی سکوت نکرده و با حمایت‌های عملی و موثر، زمینه‌ساز پایان ظلم و ستم در افغانستان باشد.
زنان معترض از جامعه جهانی خواسته‌اند تا با استفاده از اقدامات دیپلماتیک، افزایش فشارهای سیاسی و حمایت از نهادهای مستقل، برای احقاق حقوق زنان و دختران افغانستان و ایجاد شرایط مناسب برای آموزش، کار و مشارکت آن‌ها در جامعه تلاش کنند.
