شماری از زنان معترض و فعالان حقوق بشر در پیوند به طرح دفتر معاونت سازمان ملل متحد در کابل(یوناما) اعتراض کردند.
رخشانه: اعضای این جنبش اعتراضی امروز (سه‌شنبه، ۱۶ ثور) در اعلامیه‌ای طرح موزاییک را «بازتولید نسخه‌های بدون محتوا و تحقیرآمیز روندهای دوحه و تیرانا» دانسته‌اند.
زنان معترض گفته‌اند که در این طرح از «زنان، کودکان و دیگر اقلیت‌های به‌حاشیه رانده شده صرفا به‌عنوان ابزار مشروعیت‌بخشی استفاده شده، بدون این‌که جایگاه‌شان در ساختار سیاسی- اجتماعی افغانستان تثبیت شده باشد.»
در اعلامیه آمده است: «اين طرح نه‌تنها بر زخم‌های مردم افغانستان مرهمی نمی‌گذارد، بلكه صدای قربانيان، زنان، اقلیت‌ها و نیروهای دموکراتیک را خاموش می‌سازد».
آن‌ها هم‌چنین تاکید کرده‌اند که رژیم طالبان در افغانستان بر اساس سرکوب، کشتار، وحشت و تجاوز به قدرت رسیده‌است و هیچ‌گاهی این گروه نمی‌تواند در «پوشش طرح موزاییک تغییر چهره دهد.»
زنان معترض افزوده‌اند که طرح یوناما زمینه‌ساز بازتوليد استبداد، تجزیه‌ی اجتماعی و خشونت ساختاری در افغانستان می‌باشد.
آن‌ها از آغاز رايزنی‌های نمایندگی سیاسی سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) براى واگذاری كرسى افغانستان به سهيل شاهين، نماينده‌ی گروه طالبان ابراز نگرانی کرده و آن را ناديده گرفتن خواست و حقوق مردم کشور دانسته است.
اعضای جنبش فانوس آزادی زنان افغانستان، واگذارى كرسى افغانستان به نماينده‌ی طالبان را خيانت به اصول حقوق بشرى و منشور سازمان ملل متحد دانسته است.
آن‌ها از جامعه‌ی جهانی به‌ويژه سازمان ملل، خواسته كه در تصميم‌گیری‌هاى مربوط به آينده‌ی افغانستان، صداى مردم و خواست برحق آنان برای یک حكومت فراگير، مشروع و دموكراتيک را ناديده نگيرند.
زنان معترض خواهان بازنگرى فورى در اين روندها و توقف هرگونه تلاش براى مشروعيت‌بخشى به حكومت طالبان بدون مشاركت واقعی مردم شده‌اند.
یوناما چندی پیش طرحی را به منظور حل بحران جاری سیاسی، حقوق بشری و انسانی در افغانستان تهیه کرده و در نشست اخیر «فرمت دوحه» ارایه داده است.
این سند زیر عنوان «رویکرد جامع برای افغانستان»، در ۱۰ صفحه به عنوان «نقشه‌ی راه موزاییک»، در تاریخ ۱۷ فبروری سال ۲۰۲۵ به اشتراک گذاشته شده و مستند به توصیه‌های «ارزیابی مستقل وضعیت افغانستان» است که پیش‌تر توسط شورای امنیت سازمان ملل منتشر شد.
در این نقشه راه تاکید شده است که یک مسیر سیاسی باید پیدا شود که از طریق آن منافع همه به شمول مردم افغانستان، طالبان و جامعه بین‌المللی تامین شود.
