Margaret Bourke-White مارگارت بورک وایت که نام اصلی اش مارگارت وایت بود، زاده ۱۴ جون ۱۹۰۴ در شهر نیویورک، نخستین زن عکاس – خبرنگاری بود که برای ارتش آمریکا عکاسی کرد. عمده کارهای وی در مجله لایف منتشر شدند.
پدر وایت مهندس و طراح صنعت چاپ بود. او یک سال در دانشگاه معتبر کلمبیای نیویورک، و دو سال در دانشگاه میشیگان که از دانشگاه های معتبر دیگر ایالات متحده تلقی می شود، تحصیل کرد و مدتی در سال ۱۹۲۷ را نیز به تحصیل در دانشگاه مشهور کرنل گذراند.
مارگارت، که بعدها نام خانوادگی اش را از وایت به بورک – وایت تغییر داد و این نام خانوادگی را به عنوان نام حرفه ای اش انتخاب کرد، بورک را از نام مادرش برگرفت: نام فامیل مادر مارگارت، بورک بود.
مارگارت بورک – وایت در اواخر دهه بیست میلادی به شهر نیویورک مهاجرت کرد و کار عکاسی را که پیشتر به عنوان سرگرمی آغاز کرده بود، به شکل حرفه ای و جدی پی گرفت. او کار حرفه ای عکاسی را در عرصه معماری و صنعت از سال ۱۹۲۷ در شهر نیویورک آغاز کرد. در سال ۱۹۲۹، Henry Luce هنری لوس، وایت را برای نشریه ای که تازه فعال کرده بود و بعدها به نشریه ای معتبر و شاخص بدل شد، استخدام کرد و مارگارت به عنوان عکاس حرفه ای نشریه فورچون مشغول کار شد.
در سال ۱۹۳۰، مجله فورچون مارگارت را برای کار عکاسی روانه آلمان کرد و بعد هم خودش برای عکاسی از نخستین طرح پنج ساله (طرح پنج سال اول) به اتحاد جماهیر شوروی آن زمان سفر کرد و آنجا مقیم و مشغول کار حرفه ای عکاسی شد. او بعدها یکی از چهار عکاس حرفه ای بود که در استخدام دائم مجله لایف بودند و سلسله عکس های وی از سد فورت پک در ایالات مونتانای آمریکا در گزارش اصلی نخستین شماره نشریه لایف انتشار یافت و روی جلد مجله هم چاپ شد.
سفرها و فعالیت وی در داخل و خارج از آمریکا طی دهه ۱۹۳۰ میلادی به کسب تجاربی منتج شد که به او امکان داد تا افراد و مسائل اجتماعی را به عنوان موضوع عکس و گزارش وارد کار حرفه ای اش کند. رویکرد انساندوستانه وی در آثارش آشکار است که به مرور مارگارت را به سمت عکاسی از موضوعاتی با جنبه های قوی تر انسانی کشاند.
در سال ۱۹۳۵ مارگارت وایت با رمان نویس جنوبی آمریکایی، Erkine Caldwell ارکین کلدول آشنا شد و با او ازدواج کرد. وی تا سال ۱۹۴۲ همسر کلدول بود. این زوج هنرمند با هم روی سه کتاب عکس دار کار کردند و آنها را منتشر کردند که دو تای آنها به آمریکا اختصاص داشت (موضوع یکی از آنها صنعتی شدن ایالات متحده بود) و موضوع سومی، که نامش «شمال دانوب» بود، زندگی در چک اسلواکی پیش از استقرار سوسیالیسم بود.
مارگارت از جنگ کره عکاسی بسیار کرد، برای عکاسی به آفریقای شمالی سفر کرد، و برای پوشش خبری تحولات هند و فعالیت های سیاسی ماهاتما گاندی به راهی آن کشور شد و آنجا نیز عکس های درخور اعتنایی گرفت.
این عکاس ارزشمند در سال ۱۹۵۲ گرفتار بیماری پارکینسون شد که به شدت پیشرفت کرد و به مرور او را خانه نشین و منزوی کرد. با این وصف، او به فعالیت نوشتاری و عکاسی ادامه داد، و کتابی از زندگی خود نیز نوشت و منتشر کرد. در سال ۱۹۶۹ او از مجله لایف بازنشسته شد.
مارگارت بورک – وایت که سال های پایانی عمرش را در شهر استمفورد در ایالت کانتیکت آمریکا سپری کرد، به سبب سخاوت فراوان و بخششی که در اهدای دارایی شخصی اش به دیگران نشان داده بود، برای پوشش هزینه های زندگی و درمانش دارایی کافی نداشت. او روز ۲۷ اوت ۱۹۷۱ در ۶۷ سالگی درگذشت.
کوشش وی برای پیشروی در عرصه خبرنگاری و عکاسی، شهامتش در سفر به نقاط گوناگون جهان از جمله مناطق جنگی، پرتنش، و پرخطر در زمانی که حتی در کشورهای غربی، زنان امکان و آزادی عمل چندانی برای این نوع فعالیت ها نداشتند و از احترام و پشتیبانی زیادی برای این دست کارها برخوردار نبودند، سرآمد و انگیزه زنان عکاس و خبرنگار بسیاری بوده است.
